ฉันสะบัดหน้าหนีแล้วก้มลงลอดแขนคุณแทนไทออกมา วันพรุ่งนี้ หรือมะรืนฉันไม่รู้หรอกว่าตัวเองจะหนีพ้นรึเปล่า แต่ตอนนี้ยังไงๆฉันจะไม่ยอมอุ้มท้องลูกใครเด็ดขาด
"ขอตัวกลับนะคะ ถ้าเป็นเรื่องงานติดต่อพี่สาวหนูได้เลย ระหว่างหนูกับคุณ... นี่จะเป็นการเจอกันครั้งสุดท้าย ขอบคุณค่ะ"
ฉันยกมือไหว้อีกครั้ง รวมถึงไหว้บอดี้การ์ดกับแม่บ้านทุกคนในเพนส์เฮาส์แห่งนี้ด้วย ก่อนที่จะเดินออกไปทางเดิมที่ตัวเองเข้ามา และกดลิฟต์ส่วนตัวลงไปที่ชั้นล็อบบี้
ตอนนี้ฉันไม่กล้ากลับไปเอารถที่โชว์รูมคุณชาติชายเลย จึงโทรเรียกให้พี่แพรมารับไปส่งที่บ้าน รออะไรคลี่คลาย และไม่มีข่าวการตายของไอ้โรคจิตก่อน ค่อยส่งคนไปเอารถอีกที ซึ่งระหว่างทางพี่แพรถามว่าเกิดอะไรขึ้นบลาๆ... แต่ฉันก็เลือกโกหกบอกว่าเมา และมาบ้านเพื่อนเท่านั้น
เพราะเรื่องบางอย่างถ้าพี่แพรรู้ มันต้องถึงหูเจ้โบอิ้งหรือพ่อแม่ฉันแน่ๆ
แต่พอกลับมาถึงบ้าน... ให้ตายสิ ฉันนอนไม
