My Teacher, My husband is a mafia lord

Chapter 01 3rd Person's POV Sylvia Cervantes, 15 years old. Highschool student. Hindi siya ganoon kaganda at mas lalong hindi matalino. Simple lang siya—isa siya sa 90% sa milyon-milyong mga tao sa mundo na madadaanan mo lang at hindi nakakakuha ng pangalawa at pangatlong lingon. Walang special sa kaniya— isa lang siyang random girl na makikita mong pakalat-kalat sa university. Sa 10% na tao na iyon isa si Kiel Emeron Villiegas. Isang college student. Sino bang tao ang hindi makikilala ang isang Kiel Emeron Villiegas. Bukod sa gifted ito, talented ay sobra ang kagwapuhan nito. Tipong mukhang nilikha lang ito ng diyos para maraming babae ang magkaroon ng dahilan para mabuhay at magdagdag ng kasalanan. Isa lang naman si Sylvia sa mga babaeng madaling nahulog sa trap at nababaliw sa isang Kiel Emeron Villiegas. Kahit ganoon hindi niya tinangka lapitan si Kiel o gumaya sa mga babaeng halos halikan ang dulo ng sapatos ni Kiel para mapansin sila. Kuntento na si Sylvia sa patingin-tingin kay Kiel mula sa malayo. Isa sa mga babaeng nag-aabang kay Kiel na bumaba ng sasakyan at panooring ito naglalakad palayo. Kuntento na doon si Sylvia. Hanggang sa dumating nga ang araw ng kinakatakot ni Sylvia. Iyong araw na ga-graduate na si Kiel sa university na iyon. As usual si Kiel ang nanguna sa ranking at nakakuha ng lahat ng awards. Nag-attend si Sylvia— naiiyak na lang si Sylvia sa idea na iyon na ang huling pagkikita nila ni Kiel. Imposible pa yata siya makalapit at mabati ito sa dahil sa dami ng babaeng naghihintay kay Kiel sa ibaba ng stage. Nakaupo si Sylvia sa pinakadulong upuan at nakatingin kay Kiel sa stage. Noong matapos ang speech ni Kiel ay bumaba na siya. Maraming babae ang lumapit kay Kiel at binigyan siya ng mga bulaklak at regalo. Tingin pa lang doon ni Sylvia alam niyang mamahalin ang mga iyon. Tiningnan ni Sylvia ang hawak niyang bracelate na ginagawa niya. Siya mismo ang gumawa 'non para kay Kiel. Nahawakan niya ng mahigpit iyon. Lucky charm iyon. Naniniwala siya na magbibigay iyon ng swerte kay Kiel at poprotektahan siya 'non. Kahit hindi tanggapin ni Kiel ang feelings niya ang mahalaga ay makuha iyon ni Kiel. Tumayo ang babae matapos makitang paalis na si Kiel kasama ang ilang body guard nito. May ilang kasama pa si Kiel na tumatanggap ng regalo. Umikot si Sylvia— balak niyang harangin si Kiel bago ito tumungo sa parking lot. Nakita ni Sylvia si Kiel. Lumapit si Sylvia at agad siya naharang ng body guard. "Kiel!" Napatigil si Kiel na dapat pasakay ng van kasama ang ilang kabarkada. Walang buhay na lumingon ang lalaki. Straight na tumingin si Sylvia kay Kiel. Ang layo nila sa isa't isa. "Kung may regalo ka din na dala ibigay mo iyan sa body guard ko," ani ni Kiel na may malamig na expression. Alam ni Sylvia na hindi iyon kukuhanin ni Kiel. Tumalikod si Kiel. "Alam ko na hindi mo ito kukuhanin. Wala kang tinatanggap na regalo lalo na kapag nasa kahon," ani ni Sylvia. Lumingon si Kiel. May pinakita na bracelate si Sylvia. "Hindi ka aabot ng 23— mamatay ka Kiel!" sigaw ni Sylvia. Na-shocked ang mga body guard matapos marinig iyon either ang mga kasama ni Kiel. "Please suutin mo ito at huwag kang ibang kukuhanin na trabaho bukod sa pagiging teacher." Yumuko ang babae at inabot ang bracelate. Pumikit ang babae dahil ayaw niyang makita ang expression ng lalaki. Hindi naman niya dapat iyon sasabihin dahil napaka-nonsense 'non pero hindi ibig sabihin 'non hindi iyon magkakatotoo. Nakagat ng babae ang labi. Napatigil si Eira matapos kuhanin iyon ng body guard. Pag-angat niya ng tingin ay nakasakay na sasakyan si Kiel. "I like you, Kiel. Please— be safe." Habang nasa sasakyan hawak ni Kiel iyong bracelate. Nakataas iyon at tinititigan. "Naniniwala ka sa sinasabi ng babaeng iyon? Boss?" "Handmade? Cheap," bulong ni Kiel at tumingin sa labas ng bintana. "Bakit ako maniniwala? Walang dahilan para mamatay ako ng maaga. Wala akong sakit at wala akong kaaway," sagot ni Kiel matapos ibaba iyon. Binuksan niya ang bintan at itatapon niya iyong bracelate nang biglang may isang truck ang babangga sa sasakyan nila. "Boss!" Hindi na alam ni Kiel ang sumunod na nangyari. Huli niyang narinig ay ang malakas na impact at sagitsit ng sasakyan. Nagdilim na ang paningin niya before niya magawang magsalita para humingi ng tulong. — Nahila ni Kiel ang hininga. Pagkagising niya ay bumungad sa kaniya ang puting kisame. Agad niya inangat ang kamay at inalis ang oxygen na naging dahilan para mag-ingay ang heart monitor. Agad na may mga pumasok na tao sa loob. Mga nurse iyon at doctor na agad nagulat matapos siya makita. "Boss! Nagising ka na!" Hindi alam ni Kiel kung anong nangyayari ngunit sobra siyang nauuhaw. Nakita niya din ang ama na sobra ang gulat sa expression matapos siya makita. "This is a miracle. Stable na ang lagay niya kumpara sa unang records. Nagising na din siya," ani ng doctor. Agad na humingi si Kiel ng tubig. Nanunuyo ang lalamunan niya at may mali sa boses niya. Doon nalaman niya after lumabas ng mga doctor. Isang taon siyang tulog. Sinabi din ng mga doctor na wala ng pag-asa si Kiel. "Sabi na bobo ang mga doctor na iyon! Mga sinungaling." Sinabi ng mga kabarkada ni Kiel na ang makina na nga lang ang bumubuhay kay Kiel. Dahil sa aksidente sobrang naging lala ng internal injuries na nakuha ni Kiel. Kahit iyong mga doctor na galing sa ibang bansa walang nagawa. Hindi alam ni Kiel kung anong magiging reaction niya matapos marinig iyon. Muntikan na siya mamatay— for real. Napatigil si Kiel matapos makita ang bagay na basa kaliwang wrist niya. Iyong bracelate. Nakita nina Ward Chavez ang pagkakatitig ni Kiel sa bracelate. "Kahit noong naaksidente ka at dinala sa hospital hindi mo binitawan iyan— mukhang mahalaga sa iyo kaya naisipan ng mga doctor na ikabit iyan sa iyo habang nasa operating room ka." Paanong nakaligtas siya sa ganoon na aksidente. Sinabi na din ng mga doctor na critical ang lagay niya at sumuko na ang mga ito. Bigla niyang naaalala ang babae sa dati niyang university. Hindi niya maiwasan mapatanong kung nagkataon lang ba iyon at maswerte siya.