จนแทนธัตรยิ้ม
ยอมที่จะพูดความจริง แต่ก็ปกปิดส่วนหนึ่ง เพราะหล่อนเป็นดารา อยู่ในวงการที่ต้องโลดแล่นต่อไป
“แค่เรื่องส่วนตัวค่ะ”
รวิวาลย์ยอมที่จะเชื่อ แต่ลึกๆก็ไม่คิดงั้น เพราะจิรากานต์เหมือนคนเก็บความคิด
“งั้น จะให้พี่ช่วยอะไรได้บ้าง”
“จะย้ายที่อยู่ใหม่ไหมคะ” รวิวาลย์เสนอความคิด
“คงไม่ค่ะ จิมีเพื่อนเหมือนกัน แต่ไม่อยากรบกวนค่ะ” เพราะหล่อนไม่อยากให้เพื่อนเดือดร้อนด้วย
เมื่อนายบริบูรณ์โทร.หาลูกสาว ยังไงก็เป็นลูกสาวที่เขารักมาก เขายอมรับว่าทิ้งขว้าง นึกว่าจะใจอ่อนยอมง้องอนเขา แต่นี่ไปสุดกู่เตลิดไกล เขามีภาระคืองานหนักหน่วงในมือบริษัทที่ดูแล
หากแต่พ่อโทร.หาหล่อนก็รับรู้เพราะเสียงมือถือดังขึ้น กระทั่งจิรากานต์เป็นคนเตือน
“โทรศัพท์ดังค่ะ”
รวิวาลย์ขอตัวที่จะออกไปคุยที่ประตูหลังบ้าน หล่อนขอเจ้าของบ้าน
“วิวขอคุยข้างหลังบ้านค่ะ”
“ได้จ้ะ ตามสบาย”
รวิวาลย์ถอนหายใจ ถือโทร
