"พวกเรากลับก่อนนะครับคุณพ่อ" อารักษ์บอกกับผู้เป็นพ่อ
"ดูแลหนูยาหยีดีๆล่ะ" บิดาของชายหนุ่มกำชับเสียงเข้ม เกิดลูกชายคนเล็กของเขาก่อเรื่องอะไรอีกมันจะมีผลกระทบต่อหลานของเขามากที่สุด
"ครับพ่อ เรื่องยาหยีกับหลานพ่อไม่ต้องเป็นห่วงแล้วคาบผมรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร" ชายหนุ่มตอบรับแทบจะทันที เขาแยกแยะได้แล้วจริงๆอยากให้บิดาเชื่อใจ
"ช่วยเข้าใจไอ้ลูกชายคนนี้ของพ่อหน่อยนะหนูยาหยี เริ่มต้นไม่ค่อยดีนักแต่เดี๋ยวอยู่ๆกันไปก็รักก็ผูกผันกันเอง"
"คืนนี้เป็นคืนที่แสนพิเศษสำหรับยัยขวัญ ยาหยีอยากให้ของขวัญมีความสุขอย่างนี้ทุกวันเลย" ยาหยีบอกออกไปน้ำเสียงเจือไปด้วยความสุข
"ครับ พี่ว่าเรากลับไปพักกันเถอะครับ วันนี้ไม่เหนื่อยหรอครับอุ้มท้องยัยหนูของเราเดินไปมาทั้งวันเลย" ชายหนุ่มถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
"เหนื่อยสิคะแต่มีความสุขมากกว่าที่เห็นเพื่อนยิ้มได้"
"เมื่อก่อนพี่เคยเห็นแก่ตัว ต่อจากนี้พี่จะพยายามปรับตัว
