“ครับพี่เข้าใจ ถ้างั้นเอาแบบนี้ดีไหมต่อไปนี้พี่จะกลับมากินข้าวเย็นด้วยทุกวันเลย...เรามากินข้าวที่บ้านด้วยกันนะทุกวันเลยได้ไหมครับ ริสว่าดีไหม”
“…”
“ถ้าไม่ตอบพี่สรุปให้เองเลยนะ”
“…ก็ เอาตามที่สะดวกเลยค่ะ”
“โอเคครับถ้างั้นพี่กลับมากินข้าวเย็นเป็นเพื่อนเรานะ” เขายิ้มอบอุ่นแต่ฉันแค่พยักหน้าแล้วแสร้งทำเป็นกินอาหารต่อเพราะฉันไม่รู้จะทำตัวยังไงดี
ไม่รู้จะเกร็ง จะหน้าตึงหรือจะเขิน สับสนไปหมดแล้วค่ะ
“กินเยอะ ๆ เดี๋ยวป้าเย็นเสียใจ”
“ค่ะ” ฉันเริ่มกล้าพูดคะขาบ้างแล้ว จากนั้นก็กินข้าวโดยที่มีเขาชวนคุยบ้างนิดหน่อย
“อาทิตย์หน้าพร้อมเข้าไปทำงานรึเปล่า”
“ก็…พร้อม” เกิดมาฉันไม่เคยทำงานเลย ไม่เคยหาเงินใช้เองแม้แต่บาทเดียว แย่นะคะแต่ถ้าให้พูดตรง ๆ ชีวิตฉันมันพร้อมทุกอย่างไงคะเลยไม่รู้จะขวนขวายอะไรไปทำไม
“พร้อมหรือพร้อมมั้ง”
“…พร้อมมั้ง”
“หึ ๆๆ พี่ก็ว่างั้นล่ะ แต่ถึงไม่พร้อมก็ต้องพร้อมนะครับ เริ่มเ
