ตอน5
968 Words
ซึ่งพอเห็นเพื่อนเจริญไปแบบนี้ก็ทั้งยินดีและอิจฉา เพราะเธอคงไม่สามารถทำได้อย่างเขา ถึงแม้ว่าเธอจะตัวคนเดียวไม่มีภาระก็ตาม
“แล้วแกดีขึ้นรึยัง เรื่องไอ้ชั่วนั่น”
คนถูกถามหยุดเล่นโกโก้ปั่นในแก้วก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อได้ยินคำด่าของเพื่อน ซึ่งการที่มีเพื่อนเข้าข้างแบบนี้ มันก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ
“ดีขึ้น...แต่ก็เหงา”
“ก็หาผัวใหม่สิ”
อันดาแย่งชานมขอแกรตตี้มาดูดเพื่อเปลี่ยนเรื่อง ทว่าความหวานของมันทำเอาแสบคอไปหมด
“หวานโคตร!” และเมื่อเห็นสายตารู้ทันก็วางลงแล้วกลับมาดูดโกโก้ปั่นของตัวเองต่อ
“ยัยอัน”
หญิงสาวถอนหายใจออกมาเบา ๆ อย่างจำยอม
“รู้แล้วน่า แต่ก็ใช่ว่ามันจะหากันได้ง่าย ๆ นี่หว่า ไม่ใช่ว่ามองตากันแล้วมันจะปิ๊งปั๊งขึ้นห้องแต่งงานกันได้เลยสักหน่อย ผัวก็เหมือนโกโก้ปั่นนั่นแหละ หาที่กินอะหาง่าย แต่อร่อยแล้วถูกใจ ดีต่อสุขภาพจิตมันหายาก”
พอตอบออกไปแบบนั้นแกรตตี้ก็ผลักหัวเธอเบา ๆ อย่างมันเขี้ยวทันที
“ก็จริง แต่แกจะไปพะงันนี่ พักร้อนตั้งสองวีค ต้องตกมาได้สักคนแหละ ช่วงฟูลมูนมีให้เลือกเยอะจะตาย”
อันดากลอกตาอย่างเบื่อหน่ายเมื่อยัยเพื่อนคนนี้เอาแต่ยุให้เธอหาผัวใหม่อยู่นั่น ถ้ามันหาง่าย เธอหาแถวสยามก็ได้แล้วมั้ง ไม่ต้องถ่อไปไกลถึงพะงันหรอก
“ฟูลมูนมีแต่พวกขาเที่ยว ให้เอามาเป็นผัวน่ะ คงไม่ไหวหรอก”
แกรตตี้หัวเราะเบา ๆ
“จ้า ๆ แม่คนช่างเลือก อย่าให้ฉันเห็นนะว่าไปตกมาได้น่ะ”
อันดาหัวเราะตาม
“ถ้าตกได้สักคนสองคน แล้วแกจะให้อะไรฉันล่ะ”
“ฉันจะเตรียมรับขวัญหลานเลยย่ะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ”
แต่อันดาไม่เคยรู้ว่าไอ้การพูดเล่นในวันนั้น จะกลายเป็นความจริงอนาคต
[แกถึงรึยัง] เสียงของแกรตตี้ดังมาตามสาย
ในขณะที่อันดากำลังก้าวเท้าลงจากเรือเฟอร์รี่และเดินตรงไปยังโรงแรมที่พักอยู่ริมชายหาด ใกล้กับสถานที่ที่มีการจัดฟูลมูนปาร์ตี้ ซึ่งโรงแรมที่ว่านั้นก็คือโรงแรมที่เธอต้องเข้ามาทำงานเป็นเวลาสามเดือน แต่หลังจากวันหยุดหมดลง เธอก็จะพักที่ห้องพักของพนักงานแทน
“ถึงแล้ว โอย...นี่ว่าฉันยังไม่แก่นะ แค่นั่งรถกับต่อเรือ ทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้วะ” อันดาบ่นแต่ถึงอย่างนั้นยังอุตส่าห์ลากสังขารไปถึงเคาน์เตอร์จนได้ และเมื่อเห็นพนักงานต้อนรับ เธอก็ยื่นตั๋วที่พักฟรีที่ออกโดยเจ้านายสุดที่รักให้เขาทันที “แกรตตี้ ฉันมาถึงโรงแรมแล้ว แค่นี้ก่อนนะ ไปพักก่อน”
[โอเค ๆ เที่ยวให้สนุกนะแก หาผัวมาฝากฉันด้วยสักคน]
คนตัวเล็กหัวเราะเบา ๆ ให้กับการหยอกล้อนั้น ก่อนจะลากกระเป๋าตามพนักงานอีกคนเข้าไปในโรงแรม
“จ้า ๆ สาธุแรง ๆ ถ้าได้จริงแล้วจะพาไปอวด” แล้วเธอก็วางสายไปขณะเดินขึ้นลิฟต์ จะว่าไปแล้วถึงแม้ว่าโรงแรมนี้จะเป็นโรงแรมลูกแต่ก็ดูดีเลยทีเดียว ลูกค้าก็มาพักเยอะอยู่เหมือนกัน ไม่แปลกเลยที่จะเป็นหนึ่งในสาขาทำเงิน โดยเฉพาะกับช่วงฤดูท่องเที่ยวแบบนี้ แล้ววันนี้ก็มีฟูลมูนปาร์ตี้ด้วย ลูกค้าก็ยิ่งเยอะขึ้นไปอีกเท่าตัว
อันดามองทะลุกระจกข้างลิฟต์ออกไปก็เห็นวิวทะเลสวยงามแม้จะอยู่ในช่วงบ่าย จนกระทั่งลิฟต์หยุดลงที่ชั้นเจ็ด พนักงานต้อนรับก็บริการช่วยลากกระเป๋าของเธอไปไว้ที่ห้อง
เมื่อเข้ามาในห้องพักแล้ว ร่างเล็กจึงทิ้งตัวลงบนเตียงด้วยความอ่อนล้าทันที แต่ก่อนจะหลับเธอไม่ลืมตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้เพราะอยากจะไปเล่นที่หาดปาร์ตี้สักครั้งในชีวิต
ไหน ๆ ก็มาเพื่อพักใจกับคลายเหงาแล้ว ไปให้สุดในชีวิตสักครั้งเลยก็แล้วกัน
จะได้ไม่ต้องมารู้สึกเสียดายทีหลัง
เมื่ออันดาตื่นขึ้นมาอีกครั้งดวงอาทิตย์ก็ตกดินแล้ว ตอนแรกก็รู้สึกขี้เกียจอยู่หรอก เพราะร่างกายยังอ่อนล้าอยู่จนไม่อยากลุกไปไหน แต่พอนึกได้ว่าคืนนี้มีฟูลมูนปาร์ตี้ คนที่ไม่อยากพลาดประสบการณ์สุดเหวี่ยงในชีวิตก็รีบลุกขึ้นจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวทันที
อันดาแต่งตัวด้วยเสื้อบราลูกไม้สีดำและกางเกงยีนขาสั้น ถึงจะรู้สึกไม่คุ้นชินกับภาพลักษณ์นี้ของตัวเองเท่าไร แต่พอคิดว่าชีวิตนี้คงไม่ได้ใส่แนวนี้อีกง่าย ๆ ก็ช่างมันเถอะ เพราะที่นี่ไม่ได้มีแค่เธอที่ใส่แบบนี้สักหน่อย อีกอย่างพวกนักท่องเที่ยวก็ไม่ได้มาสนใจอะไรกับคนอื่นอยู่แล้ว ส่วนเธอก็แค่มาเพื่อหาความสนุกและปลดปล่อยความทุกข์ในใจเท่านั้น
ก่อนออกจากห้องหญิงสาวก็ไม่ลืมหยิบเอาโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋าสะพายใบเล็กไปด้วยพร้อมกับเงินสดอีกไม่กี่พัน จากนั้นหมุนตัวสำรวจตัวเองหน้ากระจกอีกหนึ่งครั้งและเดินออกจากห้องไปด้วยรองเท้าแตะสีขาวด้วยความมั่นใจ
- Writer
