ตอน4
996 Words
หนึ่งเดือนต่อมาหลังจากที่ได้รับเงินเดือนแล้ว อันดาจึงยื่นขอลาหยุดพักร้อนก่อนเริ่มงานใหม่ที่เกาะพะงันเป็นระยะเวลาสิบสี่วัน เพื่อจะได้เป็นการพักผ่อนสุขภาพจิตไปในตัว และเมื่อได้วันหยุดแล้ว เธอจึงชวนแกรตตี้ออกมาผ่อนคลายความเครียดทันที อย่างน้อยก็จะได้บอกลาก่อนจะไม่ได้เจอกันตั้งสามเดือน
ที่บอกว่าสามเดือน เพราะว่าเธอตั้งใจจะทำงานที่พะงันแค่สามเดือนเท่านั้น เนื่องจากเธอไม่สามารถตัดใจจากความสะดวกสบายในเมืองหลวงได้นั่นเอง
“ฮัลโหลแกรตตี้ แกอยู่ไหนแล้ว” อันดากรอกเสียงถามคนในคู่สายหลังจากที่เดินทางมาถึงห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองแล้ว
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายจากผู้คนที่เดินกันขวักไขว่ในตอนบ่าย อันดากำลังยืนรอเพื่อนสนิทอยู่ในร่มของสวนน้ำพุบนทางเชื่อมระหว่างตึก เนื่องจากวันนี้เป็นวันสำคัญก่อนออกเดินทาง
[ใกล้จะถึงแล้ว รอแป๊ปนึง ฉันวนรถอยู่] แกรตตี้ตอบกลับ
อันดาถอนหายใจออกมาเบา ๆ จากนั้นเงยหน้ามองตึกสูงและเดินเข้าไปข้างในแทนเพราะทนความร้อนไม่ไหว ขืนยืนรอต่อไปผิวได้ไหม้ก่อนลงทะเลแน่
“รีบมาล่ะ ฉันจะเข้าไปรอที่ร้านก่อน ใกล้จะถึงเวลานัดร้านสปาแล้ว” อันดาตอบกลับพร้อมกับเดินเข้าไปในตึกใหญ่ ก่อนจะเดินตรงไปยังร้านเสริมความงามตามที่ได้นัดกับแกรตตี้เอาไว้
ด้วยความที่แกรตตี้มีหุ้นส่วนของร้านนี้อยู่ด้วย จึงทำให้เธอพลอยได้รับสิทธิพิเศษในฐานะลูกค้าวีไอพี และที่เธอมาวันนี้ก็เพื่อใช้สิทธิพิเศษนั้น ทำการถางหญ้าเพื่อจะได้ใส่บิกินี่ได้อย่างมั่นใจ
ไม่นานแกรตตี้เพื่อนซี้ตั้งแต่เกิดของอันดาก็เดินสับขามาจนถึงร้านที่นัดเอาไว้ เธอโบกมือทักทายเพื่อนสาวด้วยสีหน้าที่ดีที่สุดแล้วในตอนนี้
“ตาเถร! นี่คนหรือศพคะ” แกรตตี้ทักด้วยสีหน้าตกใจอย่างกับเห็นผี ทำเอาคนตัวเล็กเกิดอาการมันเขี้ยว ยกมือขึ้นฟาดแขนล่ำนั้นเบา ๆ
“แค่ไม่ได้นอนมาสามวันแกก็ว่าฉันเป็นศพเลยเหรอ” อันดาเบะปากใส่อย่างแสนงอน ก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อความเศร้าทั้งหลายหายไปทันทีเมื่อได้อยู่กับเพื่อนคนนี้
คิดถูกจริง ๆ ที่ลากมาด้วย เพราะไม่ว่าเมื่อใดแกรตตี้ก็มักจะเป็นเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างกายของเธอเสมอ
“ถ้าอย่างนั้นแกทำสปาไปด้วยเลยแล้วกัน” แกรตตี้พูดพร้อมกับดันหลังเพื่อนสนิทเข้าร้าน ก่อนจะแสร้งเก๊กขรึมเมื่อพนักงานในร้านเดินมาต้อนรับ
“สวัสดีค่ะคุณกฤต ไม่ทราบว่าวันนี้ต้องการทำอะไรดีคะ” พนักงานสาวสวยถามพร้อมโปรยยิ้มใส่แกรตตี้เต็มที่
ซึ่งทำให้อันดาถึงกับกลั้นหัวเราะแทบไม่ไหว เนื่องจากผู้หญิงคนนี้คงไม่รู้ว่าหนุ่มหล่อเบื้องหน้านั้นเขามีซัมติงบางอย่างกับเจ้าของร้านของเธอเอง จะว่าน่าสงสารก็น่าสงสารเพราะแกรตตี้เป็นบุรุษที่ไม่ปรารถนาในเรือนร่างของหญิงสาว
“ผมมาเพื่อนมาทำสปาน่ะครับ ช่วยบริการด้วยนะครับ”
พนักงานสาวสวยยิ้มเจื่อนเมื่อเห็นหญิงสาวข้างกายชายหนุ่มที่เธอหมายปอง แต่ยังคงความมืออาชีพ เชิญหญิงสาวเข้าไปด้านในด้วยรอยยิ้ม
อันดาหันกลับไปโบกมือให้แกรตตี้ที่รออยู่ข้างนอก
“เดี๋ยวกลับมานะ แกจองโต๊ะอาหารไว้ด้วยล่ะ”
แกรตตี้พยักหน้า
“โอเค”
“อา...โล่งชะมัด” คนตัวเล็กเหยียดแขนออกอย่างสบายตัว จะว่าไปก็นานแล้วที่ไม่ได้ทำสปาครบวงจรแบบนี้ เห้อ... การมีวันหยุดนี่มันดีจริง ๆ ถ้ามีเงินก็อยากจะทำสปามันทุกวันเลย
“แล้วแกจะเอายังไงต่อ จะไปพะงันเลยใช่ไหม” แกรตตี้ถามด้วยน้ำเสียงจริงจังผสมกับอาวรณ์ เพราะตั้งแต่คบกันมา ยังไม่เคยห่างกันเกินสองเดือนเลยสักครั้ง พอคิดว่าจะต้องอยู่คนเดียวก็รู้สึกเหงาขึ้นมาทันที
อันดาหันกลับไปมองเพื่อนสาวที่กำลังดูดชานมไข่มุกอย่างเอร็ดอร่อย สวนทางกับอารมณ์ดราม่าที่ก่อขึ้นเอง
ไหนบอกว่าควบคุมน้ำหนัก แต่เล่นสั่งซะหวานเชียว ส่วนเธอก็ดูดโกโก้ปั่นไปพลาง ๆ ระหว่างรอเค้กที่สั่ง พร้อมกับมองดูข้อความจองตั๋วเครื่องบินในโทรศัพท์
“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละ ได้พักบ้างก็ดี...ตั้งสองอาทิตย์”
แกรตตี้มองเธอด้วยสายตาเบื่อหน่าย
“แกนี่เป็นลูกจ้างเขาก็ดีเนอะ ได้วันหยุดฟรีตั้งสิบสี่วัน แถมยังได้เงินเดือนอีกต่างหาก”
อันดายกมือขึ้นเท้าคางพลางเขี่ยหลอดไปมา ริมฝีปากจิ้มลิ้มยกยิ้มเยาะ
“ก็อยากกระแดะเป็นเจ้าของธุรกิจเองทำไมเล่า”
“ชิ แล้วใครกันล่ะที่ยุฉัน”
อันดายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจนัก แต่ก็ยังหวนคิดถึงช่วงที่กำลังเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้าย แกรตตี้บอกว่าอยากเปิดร้านสปาแต่พ่อของเจ้าตัวไม่อนุญาต เธอก็เลยเก็บเงินแล้วออกมาสร้างตัวคนเดียว จนกระทั่งสี่ปีต่อมา แกรตตี้มีร้านสปาในห้างดัง ๆ ทั่วประเทศ อีกทั้งยังถือหุ้นในร้านอื่น ๆ อีกมากมาย เรียกได้ว่าร่ำรวยเป็นเศรษฐีใหม่เลยทีเดียว และล่าสุดก็กำลังจะร่วมงานกับโรงแรมที่เธอทำงานอีกด้วย
- Writer
