ตอน3
888 Words
สามเดือนก่อน
“อัน เราเลิกกันเถอะ”
อันดาเหลือบมองใบหน้าของผู้ชายที่ได้ชื่อว่าแฟน หลังจากเคยได้ยินคำนี้มาจากเขาถึงสามครั้งแล้ว แต่ก็ยังรักกันดีอยู่ คราวนี้เธอถึงคิดว่าเขาก็คงจะกำลังล้อเล่นเหมือนกัน...แต่ว่าสีหน้าของเขา...กลับแปลกไปจากทุกที จนทำให้หัวใจของเธอโหวงเหวงอย่างบอกไม่ถูก
พนาพัฒน์เป็นคนรักที่เธอคบมายาวนานที่สุด สามปีที่ผ่านมาทำให้เธอรู้ว่าเขาชอบพูดคำว่าเลิกกันทุกครั้งทะเลาะกัน เพียงแต่ว่าครั้งนี้พวกเธอไม่ได้ทะเลาะ จึงทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจที่อยู่ ๆ เขาก็พูดมันออกมา
“พัดพูดแบบนี้อีกแล้ว อันไม่ขำนะ อย่าล้อเล่นกันสิ” หญิงสาวกล่าวหยอกเย้าด้วยน้ำเสียงสดใสติดตลก ทว่ามันกลับกลายเป็นแค่เสียงหัวเราะแกน ๆ เพราะสีหน้าของพนาพัฒน์เคร่งเครียดขึ้น เมื่อเห็นว่าเขาจริงจังจึงทำให้เธอรู้สึกหวาดหวั่นจนต้องวางแก้วโกโก้ปั่นทันที จากนั้นเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่แพ้กัน “พัด...อันขอเหตุผลได้ไหม”
พนาพัฒน์กลืนน้ำลายลงคอพร้อมกับสบตากับคนรักด้วยสีหน้าลำบากใจ เนื่องจากกำลังรู้สึกผิดและกลัวการสารภาพความผิดที่เขาก่อขึ้นในครั้งนี้ ความผิดอันเกิดจากอารมณ์ชั่ววูบเพียงครั้งเดียวที่ทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล รวมทั้งยังต้องทำใจกับการที่จะไม่ได้รับการอภัยจากอันดาด้วย
“พัด...พัดกำลังจะมีลูก”
คำตอบของพนาพัฒน์ทำให้อันดารู้สึกเหมือนถูกสาดน้ำเย็นใส่หน้าและลากไปตบซ้ำกลางสี่แยกไฟแดงหน้าออฟฟิศ
มีลูก! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!
“อันไม่ขำนะพัด” อันดาตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่ทว่าหัวใจของเธอกลับถูกเขาเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยการยอมรับของเขา
“อัน พัดขอโทษ พัดไม่ได้ตั้งใจ...” พนาพัฒน์สบตากับคนรักด้วยสายตาสำนึกผิด
แต่เมื่อเขายื่นมือมาแตะแขนของอันดา เธอกลับสะบัดแขนออกด้วยความรู้สึกขยะแขยงทันที พร้อมกับคิดว่าคนตรงหน้าก็เหมือนกับพ่อของเธอ พ่อที่ออกจากบ้านไปอยู่กับผู้หญิงคราวลูก ไม่ไยดีแม่และทิ้งให้แม่ต้องตรอมใจจนตาย
เหอะ...ก็แค่พวกผู้ชายชั่ว ๆ คนนึง ถึงจะเป็นผู้ชายที่เธอเคยรักมากก็เถอะ
“ถ้าถึงขั้นทำผู้หญิงท้องแบบนี้ ก็เรียกว่าไม่ได้ตั้งใจไม่ได้แล้วล่ะ พัดเราเลิกกันเถอะ จากนี้ก็อย่ามาเจอกันอีกเลย” อันดาตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา และเดินออกไปจากร้านกาแฟทันที
ทั้งที่หัวใจยังเจ็บปวดเพราะแผลสด แต่ก็ต้องเก็บสีหน้าเอาไว้เพื่อไม่ให้เสียศักดิ์ศรีไปมากกว่านี้ ก็ในเมื่อเขานอกเธอใจก่อน เธอจะยอมใจดีปล่อยเขาไปตามเส้นทางที่เขาเลือก ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บปวดเพราะยังรักเขาอยู่ก็ตาม
“อัน!”
แม้พนาพัฒน์ร้องเรียกตามหลัง แต่เธอจะไม่หันกลับไปมองเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเธอต้องใจอ่อนกับน้ำตาของเขาอีกครั้งอย่างแน่นอน
ใจแข็งไว้อันดา ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียว มีแผลใจเพิ่มอีกหนึ่งแผลจะเป็นไร นี่ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยที่เลิกกับแฟน
หญิงสาวปาดน้ำตาออกจากใบหน้า จากนั้นก็กลั้นเอาไว้และเดินกลับออฟฟิศให้เร็วที่สุด
ไม่นานข่าวการเลิกกันของอันดากับพนาพัฒน์ก็ดังไปทั่วบริษัท นั่นเป็นเพราะพวกเขาเป็นคู่รักที่ทำงานด้วยกันมานานหลายปี แต่เพราะเป็นผู้หญิง อันดาจึงกลายเป็นหัวข้อข่าวมากกว่า เพราะเหตุนี้จึงทำให้อันดารู้สึกหงุดหงิดจนอยากจะเอาคลิบหนีบกระดาษไปหนีบปากพวกปากเปราะพวกนั้น
แต่โชคดีที่มีเจ้านายเข้าใจ ไรอันเสนอให้เธอไปทำงานที่เกาะพะงันสักสามเดือนเพื่อจะได้พักผ่อนไปในตัว และยังให้เธอเลือกอีกด้วยว่าจะทำงานที่พะงันต่อหรือกลับมาทำที่กรุงเทพฯ เหมือนเดิมก็ได้
กระทั่งหนึ่งเดือนต่อมา พนาพัฒน์ลาออกจากบริษัทพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานอีกคนของเขา จึงทำให้คนทั้งบริษัทเข้าใจถึงสาเหตุในการเลิกกันทันที และข่าวลือต่าง ๆ ก็พร้อมใจกันหยุดลงโดยมิได้นัดหมาย ทำให้อันดาไม่อึดอัดเท่าช่วงแรก
และเมื่อถึงเวลาต้องเตรียมตัวไปทำงานที่โรงแรมเปิดใหม่ในเกาะพะงัน อันดาจึงรีบจัดการงานที่คั่งค้างอย่างรวดเร็ว ระหว่างที่ยังทำงานอยู่นั้นจะเรียกว่าไม่รู้สึกอะไรกับความทรงจำดี ๆ เลยก็คงพูดได้ไม่เต็มปาก เพราะคบกันมานานย่อมมีความผูกพันกันอยู่ แน่นอนว่ามีหลายครั้งที่เธอเผลอคิดถึงเขา แต่เธอก็ใช้เวลาทั้งหมดไปกับการทำงานเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
ซึ่งมันก็ช่วยได้มาก ถึงแม้ว่าจะทำให้แกรตตี้ เพื่อนสาวคนสนิทเป็นห่วงอยู่หลายครั้งก็ตาม
- Writer
