ตอนที่ 11
โมรีนำเสื้อผ้าไปเก็บไว้ในตู้ เห็นเสื้อผ้าแล้วก็คิดถึงเจ้าของบ้านหนุ่ม แต่ละชุดที่เตรียมมาเป็นชุดใหม่ทั้งหมด เพื่อนรักทั้งสองดูจะคาดหวังมากว่าเธอจะเจออิศรวัชร์ แล้วก็ได้เจอจริงๆ ดูแล้วเขาไม่ค่อยต้อนรับเธอเท่าไหร่ ถ้าเป็นไปได้ คงอยากไล่ตะเพิดเลยมั้ง
“ช่วยไม่ได้”
เก็บของเสร็จ โมรีคลานขึ้นเตียง ไปนั่งนอนๆ มองวิวสวยๆ ฟ้าสดใส แต่ไม่ทำให้นอนหลับ หญิงสาวตัดสินใจเดินลงมาข้างล่าง เลี้ยวเข้าห้องนั่งเล่น และอีกเช่นกันผนังมุมหนึ่งของห้องนี้เป็นประตูกระจกสูงจากพื้นจรดเพดาน สามารถเปิดออกไปได้ทั้งแถบเพราะเป็นกระจกช่องยาวเล็ก เหมือนประตูบ้านไม้สมัยเก่า ที่ทำเป็นช่องๆ สามารถเปิดได้ทุกช่อง ผิดกันแต่ที่นี่ใช้แผ่นกระจกจึงทำให้มองออกไปข้างนอกได้
“ทำไมไม่นอนพัก”
มือบางชะงักจากการเอื้อมไปกดเปิดทีวีจอใหญ่ขนาดห้าสิบนิ้ว ใบหน้างามหันมามองเจ้าของเสียง
“คุณอิศ”
อิศรวัชร์เดินช้าๆ หากมั่นคงเข้ามาในห้อง
