ตอนที่ 12
เวลาผ่านไปจนค่ำมืด นาฬิกาบนผนังบอกเวลาใกล้สองทุ่มเข้าไปทุกที แต่สาวสวยนางแบบกิตติมศักดิ์ของศริณนาก็ยังไม่ตื่น
“จะนอนไปถึงไหนกัน คุณ! ตื่นได้แล้ว”
อิศรวัชร์ทนไม่ไหวต้องเดินเข้ามาปลุกเพื่อให้เธอลุกไปล้างหน้าล้างตามาทานอาหารค่ำกันสักที
“คุณ!”
แรงเขย่าทำให้โมรีสะดุ้งจากภวังค์อันแสนสุข ดวงตาคู่งามเปิดขึ้น และได้เห็นใบหน้าคมเข้มโน้มอยู่ตรงหน้า ความตกใจก็ทำให้ทะลึ่งพรวด ศีรษะเล็กจึงโขกเข้ากับปลายคางเขียวเต็มแรง
“โอ๊ย!”
หนุ่มสาวอุทานพร้อมกัน คนหนึ่งจับหน้าผาก อีกคนจับปลายคาง อิศรวัชร์ผงะถอยแต่เขาเร็วไม่พอจึงเจ็บจนได้ แรงปะทะแรงมาก เขาเจ็บคางแล้วเจ้าของหัวสวยๆ จะเจ็บแค่ไหน
“เป็นอะไรนี่ จะลุกก็ไม่บอกสักคำ เจ็บมากไหมล่ะ”
“ขอโทษค่ะ ฉันตกใจที่เห็นหน้าคุณใกล้มาก”
โมรีคลำหน้าผากตัวเอง เจ็บจนมึนหัวไปหมดก็ว่าได้ นี่มันวัยซวยอะไรของเธอกันนักก็ไม่รู้
“ไหนดูซิ หัวปูดหรือเปล่า”
“ไม่เป็น
