KABANATA 5
1326 Words
JENNIFER'S POINT OF VIEW:
"Class, huwag niyo kalimutan basahin ang kwento ni Romeo at Juliet," sigaw ni Mrs. Lux habang ang lahat naman ay nag-umpisang gumawa ng grupo at sabay-sabay na nagsi-alisan sa classroom. Wala na akong orad para basahin pa ulit ang kwento ni Romeo at Juliet.
"Ano ba 'yan, alam ko na kung ano nang yari sa dulo no'n, eh. Bakit kailangan pang basahin?" Reklamo ni Reyna. Lumabas na ako sa room at diretso akong pumunta sa locker ko.
"Come on, hindi naman gano'n kasama ang kwento nila. Isa pa, hindi rin kaya nakakasawang basahin 'yon ng paulit-ulit. Magugustuhan mo 'yon kahit pa alam mo na nangyari sa dulo," saad ko habang kinukuha ang ibang gamit na kakailangin sa susunod naming subject. Samantala ang iba naman ay binalik ko.
"By the way, I always noticed Bob was staring at you with narrowed eyes the whole class," paliwanag ni Reyna.
Nagkibit-balikat na lang ako.
"He hates me because I punched him yesterday."
I circled back after Reyna stopped on the dead tracks. As I stared at her, her mouth dropped open, and her eyes widened. I rolled my eyes and went on my way.
"You... What?" Napasigaw ito sa janyang narinig habang hinabol ako sa paglalakad. I just flipped my hair.
"Ginawa ko lang naman 'yong gusto niya. Besides, I defend myself from someone who doesn't know what personal space means."
"Totoo? Kaya mahal kita, eh. My dumbass best friend!"
I rolled my eyes while smiling.
Sabay naming dalawa pinuntahan ang susunod naming klase. Jared was seated in his chair and glancing down at his phone. Sa palagi ko namang ginagawa, nilapitan ko ito at umupo sa harapan niya.
Mabuting kaibigan sa akin si Jared. Siya lang naman kasi ang nagiisang lalaki kong kaibigan. Naging normal na para sa amin ang magkaroon ng kalandian paminsan-minsan.
"Hey, buddy." Bati ko sa janya at kinindatan oa ito. Tiningnan naman niya ako at napailing na lang.
"What's up, short stuff," pang-aasar nito na napairap naman sa akin.
"Hindi nga sabi ako maliit!" Reklamo mo.
"Hmm," he mumbled.
"Ano pala ginagawa mo?" Tanong ko sa kanya.
"Nag-text sa 'kin si Rob. Tinatanong niya ako kung kakayanin ba ng oras ko makapunta sa party niya this weekend," saad niya at tumango naman ako.
"Wanna go with me?" Tanong niya.
"Ilang beses ko ba sasabihin sa 'yo na hindi ko nga gusto sa mga ganyang bagay." Reklamo ko at umiling na lamang ako.
"Bakit naman? Masaya kaya doon!"
"Oo nga, masaya nga makita ang mga katulad kong teenagers na nalalasing. Funny."
"You are such an introvert," saad niya at nagkibit-balikat na lang ako.
I was about to say something but our teacher came into the classroom and told us to open our book and solve the problem on page one hundred five.
Tumahimik na lang bigla ang buong classroom ng biglang bumukas ang pintuan at pumasok naman ang apat na pamilyar na lalaki.
"Would you mind explaining why you're all late?" our teacher asked.
"Ayoko." Mariing saad ni Bob.
Umirap naman ako sa sinabi nito at sinimulan na ituro sa amin ang aming assignment. Ilang sandali ay lumakad naman ito palapit sa akin, at ramdam ko na nakatingin ito. Sinadya niya naman na banggain ang mesa ko.
"Hey, watch it!" Malakas kong reklamo para naman marinig niya ako.
"Ano sabi mo?" Galit na tanong niya at tumalikod ito para harapin ako.
"Ay sorry. Hindi mo ba ako narinig? Wait, uulitin ko ulit para sa 'yo." Ulit kong sabi at umubo pa ako. "Ang sabi ko, tingnan mo 'yang dinadaanan mo, dumbass!"
He clenched his jaws and fit.
Tumayo naman ako mula sa aking mesa at hinanda ulit ang sarili na lumaban dahil lumapit ito sa 'kin.
"Gusto mo ba akong saktan? Go on, hit me. I f*****g dare you." Saad ko at ngumisi dito.
We were only centimeters apart when he inched closer to my face. He stared at me with his lips curled up.
"Kung ako sa 'yo-" lumaoit pa muli ito bahagya. "Ititikom ko 'yang maliit kong boses," bulong niya.
"I feel sorry for you, you ain't me, asshole," bulong ko.
"You freaking little-" he started but I cut him off.
"Wait, what? What was that?" I started.
"Backtalk? It's quiet, ain't no back talk," I said while teasing him. "Now do me a favor, sit your ugly ass down," I ordered and went back to my seat.
"Tapos na ba kayo jan?" Biglang saad ng guro namin.
"Hindi, nag-uumpisa pa lang." Saad ko at tumawa.
SALAMAT TAPOS NA ANG KLASE at naglalakad na ako papunta sa locker ko.
Throughout the day, Bob made sure that I will regret what I said to him.
But I didn't care.
Ilang saglit ay aksidente ko naman narinig ang isang sigaw nang makapunta ako sa aking locker para ibalik ang mga gamit ko doon.
Maya-maya pa ay napansin ko ang ilang kalalakihan na iniikutan ang isang bata sa labasan na hindi gaano kalayo mula sa locker ko. Hawak-hawak sa collar ang bata ng isa sa kanila.
"Sabi ko tingnan mo ako!" Sigaw ng isang lalaki.
Napakunot na lamang ako at walang magawa kundi lumapit at tulungan ang bata.
That's when I saw Aaron Ferrer and his coward minions. I really hate that guy.
"Hey, dickhead! Isn't there nothing better than bullying a poor kid?" I said loud enough so they could hear me.
Si Aaron pati na rin ang mga kasama niya ay mabilis na lumingon patungo sa pwesto ko.
"Mind your f*****g business," bulaslas ni Aaron. Napairap naman ako sa sinabi nito.
"Tama ka, at ikaw ang business ko kaya bitawan mo 'yang maruming kamay mo sa bata bago kita sapakin sa mukha." Banta ko dito.
Nag-umpisa naman nilang tingnan ang isa't-isa at nagtawanan.
"Nagbibiro ka ba?" Tanong niya. "Ikaw? Sasapak sa mukha ko? Ang babaeng walang alam kung oaano lumaban?" Tanong niya muli habang tumatawa.
"Sino naman nagsabi sa 'yo na hindi ako marunong lumaban? Wala akong matandaan na sinabihan kita kung marunong ba ako o hindi, kaya mas mabuti pang lumayo ka na sa bata or else-"
"Or else what, little bunny?" He cut out my word and let go of the kid. They turned their attention to me and forgot about the kid. The kid started to back off.
Mabilis akong lumapit dito. "Hayaan mong ipakita ko sa 'yo." Lumapit pa ako ng ilang beses patungo sa pwesto ni Aaron at gano'n din ito. Pero ang mga kasamahan niya naman ay nanatili sa kanilang pwesto.
Huminto ako at tiningnan ko si Aaron ng mariin at ngumisi.
"Pakita mo, o baka naman isa ka lang duwag?" Pang-aasar nito at ngumisi sabay nagumpisa na lumakad palayo sa 'kin.
Bigla ko naman hinatak pabalik ang braso nito at diretso kong sinapak ang oanga niya. Napausog naman siya.
"Pagsisisihan mo 'to!"
"Believe me, I already regret a lot of this, but punching you is a blessing," I said and chuckled.
Muli ay tumayo ito ng diretso sa harap ko at tumakbo palapit sa akin habang nakapamao. Ang mga kasamahan niya ay pinapanood lamang kami. Nang siya ay akmang susuntok na sa akin ay mabilis ko naman itong inilagan pakaliwa at muli ay sinipa ko naman ang kanyang pribadong parte ng katawan. Napaluhod siya sa sobrang sakit. Lumapit aki sa kanya at mahigpit na hinawakan ang buhok nito.
"Kung makita pa kitang sinasaktan at nambubully ng ibang bata. I will make your life living in hell. Naiintindihan mo ba ako?" Tanong ko
No response.
I slapped him twice.
"Ang sabi ko, naiintindihan mo ba ako?" Tanong ko muli.
He nodded.
"Edi mabuti, at least nagkakaliwanagan tayo. Ngayon umalis ka sa harap ko bago pa mandilim paningin ko sa 'yo!" Sigaw ko sinuntok muli ang mukha niya.
Ang nga kaibigan naman nito ay gulantang mula sa kanilang kinatatayuan. "Huwag kayo makampante diyan, pare-pareho lang kayong lahat." Sigaw ko at mabilis naman silang nagsitanguhan.
Umalis na ako sa harap ni Aaron at naglakad na palayo.
- Writer
