The Hidden Princess: JENNIFER

KABANATA 6

JENNIFER'S POINT OF VIEW:

NARINIG ko naman na may tumawag sa akin habang palabas ako sa building ng aming eskwelahan at papunta sa parking lot. Napansin ko 'yong bata kanina na pinagti-tripan ni Aaron nang lumingon ako. Lumapit ito sa akin.

Tiningnan ko lang ito at hinintay na magsalita

May itsura ang bata, siya ay may itim na buhok at magandang kulay brown na mga mata. May hawig siya sa kaptatid kong si Kleo. At sa pagkakatantsa ko ay 5'5 rin ang tangkad niya. Medyo may kalakihan sa akin ng kaunti. Mas lalo pa siyang gumwapo sa suot nitong sunglasses.

"Uhm- I... You..." Pautal nitong panimula at halatang kinakabahan

Napangisi ako.

"Yes?" Tanong ko sa kanya habang tinatanggal ko ang aking jacket.

"Salamat nga pala sa pagtulong sa 'kin kanina." Finally, he managed to talk without stuttering.

"Wala 'yon." Malamig na sabi ko sa kanya habang nakangiti at nilalagay ang ibang gamit sa top box ng aking motor.

"Ang totoo niyan, hindi lang 'yon ang unang beses na ginawa nila sa 'kin 'yon. Palagi nila akong inaasar kapag nakakasalubong ko sila. I f*****g hate them," paliwanag niya.

"Huwag ka mag-alala, andito na ako. Just call me when you need my help," saad ko oara kumalma ito.

"Ano nga pala pangalan mo?" Nahihiya niyang tanong.

Napangiti naman ako dito. "I'm Jennifer, pero pwede mo naman akong tawaging 'Jen' na lang for short," saad ko at tumango naman ito.

"I'm james."

"Well, nice to meet you, James," I said and someone called my name again. I quickly turned around and saw my little brother running towards me.

"What's up, Kleo," James said.

Napakunot-noo naman ako. Huminto kasi si Kleo sa harap ko nang matunton niya kami.

"Uy, James. Ano nga pala ginagawa mo dito?" Tanong ni Kleo.

Narinig naman ng kapatid ki ang paliwanag niya. "Well, I just thank Jen for helping me out with things." 'yon lang ang tanging sinabi at hindi na nito pinaliwanag kung ano ba ang totoong nangyari, siguro ay nakaramdam din ito na ayaw kong pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na 'yon.

"Paano mo nga pala nakilala si Jen?" Tanong naman ni James.

"Bro, kapatid ko siya. Naalala mo? Siya 'yong kinukwento ko sa inyo ni Sevi. Siya 'yon." Paliwanag naman ng kapatid ko. He talked about me, and I felt fluttered.

"Totoo ba? Oh, okay. Ngayon naalala ko na," saad ni James at ngumiti sa akin.

I returned the smile.

"Oo nga pala, marami pa akong gagawin. I will see you tomorrow, Kleo and Jen," saad niya at tumango na lang ako.

After we bid James farewell, he left. Kleo was behind me when I gave him his helmet and assisted him in the bike. I warned him not to let go as I always do, and to hold on tightly.

The trip home was brief. I inquired of Kleo who James and he were. He claimed that James and his twin brother Sevi were his best friends. For my brother, I'm delighted. He is content having made a close friend. When he is happy, I'm happy too.

Si Kleo ay masiyado ring naapektuhan sa pagkatamatay ng tatay namin. Simula kasi ng mawala ito, si Kleo ay ilang taong gulang pa lang no'n. I was just twelve years old at that time. He served as both our protector and also our guardian angel. He was very well-loved by us.

Nakilala ng nanay ko ang isang gwapong lalaki nito lang nakaraang taon. And a few months ago, the began dating. Nakikita ko naman na para sa 'kin ay naibabalik nito ang ngiti sa mga labi ng nanay ko gaya ng dati.

She even loses sight of her discomfort. My brother experiences the same thing. They both discovered someone they could live for. I'm still working on moving on from my past, which is unfortunate for me. That also appears to be impossible. It resembles a vicious circle. I will never be able to escape it.

"Okay ka lang ba?" Tanong ni Kleo.

Huminto ako sa harap ng garahe namin. Tinanggal ko ang helmet ko at napansin ko na may luha na pala sa mata ko. Mabilis ko itong inalis, palagi ko kasing inaalala 'yong sinabi ng tatay ko sa 'kin.

Crying makes you weak.

Tumango naman ako bilang responde sa tanong nya. "Yep, okay lang ako. Tara na sa loob. Ako na magluluto ng hapunan natin. Paniguradong gagabihin na naman si mommy," saad ko para mabilis ng maiba ang topic.

Pumasok na kami sa loob. Ako naman ay dumiretcho sa kusina para maghanda ng makakain para sa amin.

Ilang minuto ang makalipas, narinig ko naman ang ilang hakbang palapit patungo sa kusina.

"Huwag ka na magpanggap, ate. Alam kong hindi ka okay. Drop the act and let's talk about it," saad ni Kleo habang nakatayo sa likuran ko.

Hinawakan nito ang kamay ko at marahan akong inikot para harapin siya. "Jen, it's okay. Andito naman ako para sa 'yo. Nakikita ko na hanggang ngayon ay namimiss mo pa rin siya." Bulong nito. Napailing naman ako sa sinabi niya.

"Tigilan mo nga muna 'yang ginagawa mo at kausapin mo ako," pagmamakaawa niya.

Napabuntong-hininga na lang ako. "Ayoko na pag-usapan ang mga bagay na 'yon, Kelo," bulong ko. Gusto ko lang talaga mapag-isa.

I got startled when Kleo pulled me closer to him and wrapped his hands around my waist, "talk to me," he said.

I sighed.

Agad ko naman niyakap pabalik si Kleo at mas lalo pa nito hinigpitan ang pagkakayakap. "I miss him so much," bulog ko. Maya-maya pa ay naramdaman ko na bumabagsak na ang luha sa pisngi ko. "Miss na miss ko na siya, Kleo," saad ko at sa mga oras na 'yon ay humagulgol na ako sa pag-iyak.

I always had a strong relationship with my brother before. When our mother was still alive, we used to play games and make a lot of jokes. These days, we barely talk to each other. But right now, I feel like I could tell him everything.

"I miss her, too," He cried.

I started giggling.

"Ano namang nakakatawa?" Biglang tanong niya habang binitawan ako sa pagkakayakap at pinunasan ang luha sa mata nito.

"Umiiyak ang batang kapatid ko," saad ko at napangiti naman ito.

"Tigilan mi nga 'yan," saad niya at sinuntok naman ako nito sa balikat na paburo. Bahagya ko naman hinawakan ang balikat ko kung saan niya ako sinuntok at umakto na parang nasaktan sa ginawa niya.

"Hey, okay ka lang ba?" He asked worriedly.

Napabulaslas naman ako ng tawa nitong harapin ko siya.

"You-" panimula niya at muli ay inumpisahan niyang suntukin ako ulit. Tumawa naman ako ng malakas at tumakbo paikot-ikit sa loob ng kusina. "Andito na ako!" Saad niya.

Ilang sandali pa, si Kleo at ako at nag-umpisang kilitiin ang isa't-isa.

"Hep, hep, hep! Ano ba nangyayari jan? Gusto ko rin tumawa," nagulat naman kami ng marinig namin ang boses ng nanay namin. Napalingon naman kami pareho at nakita na nakatayo na ito sa harapan natin habang nakapamewang.

Nakatira kami ngayon sa bahay ng kapatid ni nanay, dito na muna kami nanirahan para na rin sa ikabubuti namin. My mom is working and doing father things when she's off to work.

I glanced up at Kleo as if we were both contemplating something. We approached her quickly, grinned, and began tickling her as well.

At sa oras na 'yon ay nahulog rin kaming tatlo sa sahig habang nagtatawanan.

We stood up.

"Mahal na mahal ko kayo," saad ng aming ina at hinalikan naman ang mga noo namin.

"Mahal din po namin kayo, ma," saa d ni Kleo at ako naman ay tumango. Hinila namin siya palapit sa amin at binigyan ito ng isang mahigpit na yakap at halik sa magkabilang pisngi.

That's when I felt happy after such a long time.