Chapter 2
1943 Words
She had to make sure kung ungol ba talaga yung narinig niya. Huminto siya sa paglalakad upang mapakinggan uli ang ingay na narinig niya.
And she confirmed it.
Ungol nga ito but it was some kind of moan that sounded like hurting and yet at the same time it also sounded like wanting.
In short, it is deliciously hurting.
Hindi niya naman siguro guni-guni lang iyon. Masyado itong malakas para marinig sa laki ba naman ng palasyong ito?
May umungol uli.
And she heard it again but this time more louder than the first moan she heard before. Hindi siya naniniwala sa multo pero naninindig ang balahibo niya.
Alam niyang siya lamang ang tao dito pero bakit may umuungol?
Ano iyon?
Saan iyon nagmumula?
"May kababalaghang nangyayari sa mansion na iyan," naalala niyang sbi ng konduktor kanina.
Napalunok siya lalo na ng marinig niya muli ang ungol. This time para itong nahihirapan. Not that deliciously hurting anymore but it sounds like dying.
Hindi niya alam pero kusang humakbang ang kanyang mga paa at ang urge na gusto niyang hanapin kung saan nagmumula ang ungol na iyon ay ang nagtulak sa kanya upang gawin iyon. Nararamdaman niyang malapit lamang sa kinalalagyan niya ang source ng ungol. Maingat siyang naglakad upang hindi makalikha ng anumang ingay hanggang sa ang source ng ungol na iyon ay nagmumula iilang dipa na lang ang layo mula sa kanya.
Sinubukan niyang lumapit sa pintuan.
Bukas ito ng bahagya enough for her to check kung ano iyon.
Nararamdaman niya ang lakas ng t***k ng puso na para bang nais ng kumawala sa kanyang ribcage. Sa sobrang lakas ng t***k ay nabibingi siya. Dahan-dahan siyang sumilip sa siwang ng pintuan at halos himatayin siya sa nakita.
Right in front of her, few meters away from where she's peeking ay isang babae ang nakahiga sa malaking kama habang napapalibutan ng anim na lalaki at nakakagat sa iba't-ibang bahagi ng katawan niya. She was naked. Halos manlaki ang kanyang mga mata sa nakikita. Hindi siya nakahuma!
She can't even move her legs even though her mind keeps shouting at her to run!
Kung hindi lamang nakatakip ang kanyang kanang palad sa kanyang bunganga maaring isang malakas na sigaw na ang lumabas sa kanyang bibig.
Ang bilis ng t***k ng kanyang puso ay halos natriple na lalo na ng kumawala sa pagkakagat ang isang lalaki sa balat ng babae. She saw two long fangs from his mouth. Tumulo pa sa bibig niya ang ilang patak ng dugo. Ngumisi ito at tila may sinabi sa mga kasamahan niya na hindi marinig ni Green.
But he got fangs! She saw it!
Is it even normal to suck blood and use fangs? Alam niyang ang mga nilalang na nagtataglay ng ganoong ngipin can only be seen in fantasy movies at in fictional books! That freaks are Vampires! Humans called them vampires!
They are real? They exist?
Impossible!
Pero nakikita ngayon ito ng kanyang mga mata while they sucking that naked girl on the bed! And then it comes to her na babaeng nakahiga sa kama ay kilala niya pala ito! Siya yung laging kasama ni Miss Clover na laging sumisipsip sa kanya. She's graduating and running valedictorian too at matindi na kalaban sa academics ni Green.
"Anong ginagawa niya rito?"
"Paano siya napunta dito?"
"Hindi kaya pinapunta rin siya ni Miss Clover dito?"
"Alam kaya ni Miss Clover na may nakatirang bampira rito?"
Ito yung mga katanungang lumilipad sa utak ni Green ngayon. At alam niyang walang makakasagot sa ngayon.
Muli siyang tumingin sa babaeng nasa kama para lamang magkipagtitigan sa lalaking kulay silvery green ang mga mata at nakangising nakatingin sa kanya habang tumutulo pa ang dugo sa kanyang bibig.
It only took Green a second before she sprinted as fast as she could. Hindi niya alam o dahil ba sa adrenaline rush ang nangyari sa kanya kaya naitakbo niya ng mabilis ang kanyang mga paa at halos liparin niya ang hagdan pababa sa second floor at first floor as fast as she can upang makahanap ng mapagtataguan.
Sa ilalim ng malaking sofa siya nakahanap ng pwedeng taguan dahil sa malaki ito at ang cover nito ay abot hanggang sahig. Mabuti na lamang at nagkasya siyaat halos ay pigil na pigil ang sariling hininga.
Good option na rin ito dahil malapit na iyon sa main door ng mansion. Abot kamay nya na. Vampires are inhuman runners. Ibig sabihin ang bilis nitong tumakbo at equivalent ng tatlong hakbang mo ay fifty steps na sa kanila. And there's no way she'll let them catch her.
No freaking way!
"Napakabilis namang tumakbo ng babaeng iyon," narinig niyang may nagsalita.
"Kung hindi ba naman natakot eh," narinig niyang sabi pa ng isa.
Mula sa pinagtataguan ni Green ay naaaninag niya ang kanilang mga de sapatos na mga paa.
Maaaring hinahanap siya o alam nila kung saan siya nagtatago dahil neither of them actually tried to find her specially when she counted their feet. Twelve pairs. Ibig sabihin they probably know where she is hiding.
"Hah! They think I'm just giving up like that? It's a no!" sabi ni Green sa sarili.
"Who give shits about her? We need to go. And tell Salve to take the body out of that room. Classes are about to start and even if she tries to escape, she can't," narinig kong nagsalita ang isa pa.
"Bibigyan natin siya ng pagkakatong makapag-isip. I'm not really in the mood to play hide and seek," pagalit na sabi ng isa sabay tarak ng dagger sa sofa na tumagos sa upuan ng sofa at halos ay matamaan ang noo ni Green which almost made her scream.
Napalunok siya at halos mapasigaw sa bigla at takot. Mabuti na lamang at nagawa niyang pang takpan ang kanyang bibig. If she wants to get the hell out of here alive, she mustn't make any unnecessary noise.
Maya-maya lamang ay bumukas ang pintuan kasabay ng mga yapak ng papalayong mga paa palabas. Ilang sandali lang ito bumukas at pagkatapos ay nagsara muli nang makalabas na ang mga ito. Doon lamang siya nakahinga ng maluwag.
"Are they gone?" tanong niya sa sarili.
"Maybe," sagot ng kanyang isipan.
Nakiramdama siya.
Wala na siyang naririnig na kaluskos. Dahan-dahan niyang itinaas ang cover ng sofa at sinilip kung naroon pa ang mga ito.
Wala na sila.
Mabuti naman. She's safe at last.
Lumabas si Green sa pinagtataguan at lumapit sa pintuan. Kinuha niya ang cellphone at nagtext kay mamang driver na magpapasundo na siya upang makauwi. Masyado ng nauanig ang kanyang utak sa nasaksihan. She needed to go home ASAP.
Kinuha niya ang papel na nasa bulsa ng kanyang skirt at pagkatapos ay pinindot ang security code noon.
"Access Denied"
Sinubukan niya uli.
"Access denied"
Nagsimula siyang pagpawisan. At paulit-ulit niyang pinindot ang code pero puro access denied ang lumalabas. Nagsimulang mangalog ang kanyang tuhod at nanlamig ang kanyang mga palad.
"No this can't be," mangiyak-ngiyak niyang sabi.
Hindi pa siya gumi-give up pero puro access denied lahat.
"The hell is wrong with the door?" mangiyak-ngiyak niyang sabi.
Sinipa-sipa niya ito tanda ng pagkainis at frustration bago muling pinindot ang security code.
"Access denied"
Damn it!
She must think an alternative way kung gusto niya pang makalabas dito. Tumingin siya sa bintana at lumapit roon. It was a simple sliding window which a little bit modern sa bahay na iyon. In that case pwede siyang lumusot doon since wala namang grills na na-installed doon. Sinubukan niya itong hilahin ngunit hindi man lamang it gumalaw. Ilang sandali rin niya ito sinubukang buksan but to no avail, it didn't even move a bit. Saka lang niya napansin na may lock code din pala ito.
"Double damn it! Just my luck!" inis na sabi niya.
She's freaking desperate to go out.
She has this feeling that she started to regret ditching and lying to Lucille.
Speaking of Lucille, nagkaroon siya ng bagong pag-asa. Dali-dali niyang dinukot ang kanyang phone only to be discourage ng makitang walang network service ito. Kani-kanila lang ay nakapag-sent pa siya ng message sa bus driver pero bakit ngayon wala na?
"What the?! Is this house cursed?"
Muli ay lumapit siya sa pintuan at sinubukang pindutin ang security code hopping na sana ay magbukas na ito.
"Please.." usal niya.
Ipinikit niya ang kanyang mga mata at muli ring binuksan maya-maya
.
Isang tumataginting na ACCESS DENIED ang nag-flash sa screen ng monitor ng security code.
"Give up already. That door will not going to open," narinig niyang may nagsalita sa kanyang likuran.
Napalunok siya.
Dahan-dahan siyang lumingon habang unti-unting tumatayo ang balahibo sa kanyang katawan at unti-unting bumibilis ang t***k ng kanyang puso dahil sa pagbangon ng takot sa kanyang dibdib.
Right in front of her, just sitting on the sofa and couches, there are six boys. The very same boys she saw feeding in the room a few minutes ago and staring right at her like she was a piece of food.
Hunger can obviously be seen through their different colored eyes.
Halos pawalan siya ng ulirat. Lalo na noong ngumisi ang mga ito showing their pearly, white and pointed fangs.
"Good heavens! Help me!"
"No! Hindi pwede! Kapag nawalan ako ng malay, sigurado akong iinumin nila ang aking dugo hanggang sa masaid ako and throw my body somewhere. And I never have plan on dying here. I need to get out of this hell place! I should have known that this is a trap! Could it be that Ms. Clover set me up here? But why?", sabi ni Green sa sarili.
Tumakbo siya palayo sa kanila any direction will do makalayo lamang siya from those monsters.
"Not so fast," naramdaman niyang may pumigil sa aking mga balikat.
"Let me go!" sigaw niya habang nagpupumiglas.
She won't gonna them the easiest way. Sinubukan niyang sinampal at itinulak kung sino man ang may-ari ng mga kamay na humawak sa kanyang balikat.
Sapul iyon. Tumakas siya at nagtatakbo palayo sa kung sino iyon.
Liko rito, liko roon ang kanyang ginawa.
"Bakit parang naging maze ang bawat pasilyo ng mansion? Bakit parang walang dulo ito? Sa dulong bahagi ng pasilyong dapat ay lilikuan ko ay may isang lalaking naghihintay doon," confused niyang sabi bago binagalan ang pagtakbo.
Bigla na lamang siyang sinalubong ng isa sa mga ito at saka may hiwakan ito sa kanyang leeg bago siya nawalan ng malay.
Slowly, ibinuka ni Green ng kanyang mga mata at hinayaang manumbalik ang pangyayari sa kanyanh utak at ng maalala niya ito ay bigla siyang nagpanic at sinubukang gumalaw only to found herself being tied on the chair.
"What the..?"
"Finally you're awake," sabi ng lalaking nakatali ang mahabang buhok sa likod habang nakatingin sa akin.
"If you just allowed me to slap her just like what she did to me few minutes, she could have been awake earlier," sabi naman ng isang lalaking nakaupo sa carpet floor ng silid na kinaroroonan nila.
"So he was the one who I slapped? Serves him right!"
Green felt a little proud of herself knowing that she actually slapped a vampire. But the fact that she was still being held made her scared.
"What do you want from me? If I may, I need to go and I still have a project to do," sabi niya sa kanila.
"Shut up! There is no going home!" sigaw naman ng lalaking kulay ash gray ang buhok.
"Eh? What's with the attitude dude?" ang nasa isip ni Green.
"So she is the one that Clove sent for us? Is she right one?" tanong naman ng lalaking kaswal lamang nakahiga sa sofa habang nakaunan sa mga braso niya.
Napatanga na lamang si Green sa narinig.
- Writer
