Chapter 3
1929 Words
"What the heck are you talking about? I don't remember being your the one or let alone know you!" sigaw ni Green sa kanila.
She's scared pero kailangan niyang maging matapang.
Halos napasigaw siya noong may naramdaman siyang humaplos sa kanyang leeg pababa sa kanyang kanang balikat.
"Don't touch me! Get the heck away from me freak!" sigaw niya sa may gawa niyon sa kanya.
She only heard a playful giggle as response samantalang halos nahintakutan siya sa malamig na palad ng kung sino man ang may -ari noon.
"Don't let any idea sink in your wall sized brain, Human you mean nothing but a source of food for us", sabi ng lalaking nakaupo sa arm rest ng sofa habang nakade-quatro.
"F-food? The hell is wrong with you? You can get a human in the street and suck their blood dry I won't gonna give a damn but why me? Just let me go!" sabi ni Green kahit na halos ay mabulunan siya sa sinabi ng lalaki.
"We tasted your blood. Clover sent us your blood sample and we liked it. It's kinda sweet. No, I mean sweeter than any blood we have tasted. I wouldn't mind if I taste it again directly from the source", sabi ng isa pang lalaking kulay mohawk ang style ng buhok.
"Come near me and you'll be sorry," nagtatapang-tapangang warning ni Green.
Tumawa ito.
"What are you going to do? You are tied up. You can't hurt me. But I can," he mocked Green bago bigla na lamang lumitaw sa harapn ng dalaga at hinawakan ang magkabilang kamay nito na nakatali sa upuan. "I could suck you dry right now but since I'm sharing you with my brothers, I guess kailangan kong magpigil."
Green felt it. Something in those vampire's words made her more sacred than before.
"I want to taste it too," sabi ng lalaking kulay violet naman ang buhok.
Kung ikukumpara sa limang naunang lalaki, ito ay ang pinakamaliit sa kanila at parang manika kung tignan.
He looked calm, kesa sa lima.
Green thought that maybe this boy is not the same a the others. But she was wrong, ang lalaki ay may hawak na kutsilyo na akmang itutusok sa kanyang kamay ngunit maagap itong napigilan nung lalaking nagbabasa kanina lang.
"You don't to do that," sabi niya rito sa lalaki.
Sa inis nung lalaking kulay violet ang buhok ay itinapon niya and kutsilyo sa labas at saka tinignan ng matalim si Green. Tingin na para nagsasabing hindi pa sila tapos.
"Sorry about that. He's bipolar and I strongly suggest for you to keep that on your mind," sabi niya kay Green bago naupo sa kinauupuan nito kanina.
Hindi umimik si Green. Of course ilalagay niya sa kanyang isipan ito. How can she not? Afterall, vampires are predators.
"Allow me to introduce ourselves," sabi uli ng lalaki. "That guy who's laying there is Zero, the oldest. I am Seven the second son. The three guys sitting next to Zero are Sky the one with dagger, Cross the who almost buried his knife on you and Light. They are triplets and the third, fourth and fifth son. And the guy who's standing there is Silver the youngest. We are brothers," mahabang sabi ni Seven.
Hindi nakapagsalita si Green. Why would she bother introducing herself? Sure naman siyang alam na ng mga ito ang kanyang pangalan. To be honest, she only wanted to go home.
"For starters, there will be no going back home. This house is your new home so quit thinking about letting you go because that's not gonna happen," nakangising sabi ni Light habang nakatingin kay Green as if he's reading her thoughts. "You'll stay here until you no longer manufacture blood for us. In short you'll be here until you die."
"In addition to what Light said, escaping is not an option either simply because you can't escape from us," sabi ni Silver.
Green keep her mouth shut. Alam niyang walang bakas na pagbibiro ang boses ng magkakapatid. And she really started to regret everything she did.
The next thing she knew was she was in a room probably meant for her dahil lahat ng naroon ay color pink. Hindi niya ito pinag-aksayahan ng oras. Ang mahalaga sa kanya ay makatakas sa mga ito.
Her life is at stake. Kahit hindi pa siya namatay dito, eventually, she will one day.
"I am so hopeless. Will I ever see my dad again? Will I be free from this unfortunate fate? No one will.save me here, it's just me" sabi niya sa sarili bago umiyak.
Nakatulugan niya ang pag-iisip. Napagod na ang kanyang katawan at isipan kanina. At umaasa siyang bukas paggising niya ay bumalik na sa normal ang lahat.
That's what she thought.
As day pass by, nasa kwarto lang si Green habang may naghahatid sa kanya ng pagkain tatlong beses sa isang araw. Ayaw niyang lumabas doon o makita ang pagmumukha ng magkakapatid. Mabuti na lang at hindi pa nila naiisipang inumin ang kanyang dugo kaya tuwing paggising niya sa umaga, thankful siya dahil buhay pa siya.
But her days of peace were gone noong isang araw ay nagpasyang pasyalan ng anim si Green sa loob ng kanyang silid.
"Aren't you bored?" tanong ni Cross bago umupo sa isang love seat na nakaharap sa kama niya.
"Pwede ka namang lumabas to explore your new home. Pero instead, narito ka lang at binuburo mo ang iyong sarili sa kwartong ito," sabi naman ni Seven.
"I'm good here," tipid niyang sagot.
"Ohh? O baka naman takot ka lang na baka gawin ka naming milking pig kapag nakita ka namin," pang-aasar ni Cross. "You know, my tamang oras naman dyan eh. Hindi ka naman namin basta-bastang sipsipin unless the ritual is done."
Napatingin si Green sa kanya.
"Oh bigla kang naging interesado?"
Nakatingin lang si Green sa nagsalita.
"What Cross is trying to say is that we do legal steps before drinking your blood. We called it the ritual of ownership. It's like marriage but actually it's just marking between prey and predator."
"Hindi ako papayag sa sinasabi mo," sabi ni Green kay Zero.
"We don't need your consent. Wala kang magagawa but to follow us. Our house, our rules," sabi pa nito.
Hindi naman nagtagal ang magkakapatid sa loob. Pumasok lang sila doon to drop the bomb in front of Green na nayanig sa sinabi nila.
She needs to escape. Iyon ang kailangan niya.
Instead of locking herself inside her room, lihim na pinag-aralan ni Green ang pasikot-sikot ng bahay. Inalam niya ang nightlife ng mga magkakapatid since ilan sa kanila ay member na sikat na boy band at ang ilan ay nag-aaral ng night school. Lihim niyang tinandaan ang oras na aalis ang mga ito at babalik pagkatapos. Kailangan niyang maghanda sa binabalak.
Tinandaan din niya ang tang daanan ng maze garden ng mga bampira dahil.magihing vital ito sa kanyang pagtakas. May tendency kasi na maari siyang mawala sa maze kapag nagpadalos-dalos siya. She carefully planned everything.
Green wonders if her Dad is already home kapag nakahiga na siya sa kanyang kama tuwing gabi. She missed him so much. Gusto sana niyang tawagan ito ngunit walang network service sa mansion.
Ang hinihintay ni Green na gabi ay dumating na. Siya at isang katiwala ang natira sa bahay ng gabing iyon dahil wala ang magkakapatid. She must do it. Ito lang ang chance na alam niya.
Kinuha niya ang mga nakatagong kumot sa ilalim ng kanyang higaan at pinagbubuhol ang bawat dulo ng mga ito bago siya pumunta ng balkonahe at itinali ang kabilang dulo sa railing na naroon. Pagkatapos ay inihulog niya sa baba ang kabilang dulo na umabot hanggang sa lupa.
Pagkatapos masiguro na matibay ang kanyang pagkakatali ay nagsimula ng mag-rappel pababa si Green. Wala siyang dinalang anumang gamit dahil ang mahalaga sa kanya ay ang makatakas.
Pagkababa niya ay maingat siyang humalo sa mga anino ng mga puno na naroon habang palapit siya sa gate at pagkatapos ay buong ingat siyang umakyat dito.
Green can smell her freedom! She can taste it kaya mas lalo siyang nagkaroon ng lakas ng loob para ituloy-tuloy ang pagtakas.
Matapos makababa sa kabilang bahagi ng gate at tinakbo niya ang daanan palabas sa main road kung saan alam niyang may mga bus na dumadaan doon.
Biglang bumuhos ang malakas na ulan ngunit wala siyang pakialam basta makarating lang niya ang highway at makasakay ng bus pauwi sa kanila. Kahit basa na ay matiyaga siyang maghintay ng bus na dadaan sa waiting shed na kinasisilungan niya.
Ilang sandali lang siya naghintay ng may humintong bus sa kanyang harapan.
"Miss saan ang punta mo?" tanong sa ng konduktor sa kanya ng mapagbuksa siya ng pintuan ng bus.
"Sa pinakamalapit na bus station ho," sagot ni Green habang yakap ang sarili.
"Sige sumakay ka na," sabi nito.
Kakaunti na lamang ang sakay ng bus kaya pinili niya ang maupo malapit sa pintuan mismo ng bus. Pag-andar ng bus ay halosa mangiyak-ngiyak siya.
At bakit naman hindi? Ilang sandali na lang ay makakauwi na siya. At makukuha na niya ang inaasam-asam na kalayaan.
Along the way, her eyes got heavy at hindi niya napigilang umidlip sandali. Gigisingin naman siya ng konduktor kung sakaling nakarating na sila sa bus station.
Hindi alam ni Green kung ilang minuto siya nakaidlip but she felt that something is wrong. Nagmulat siya ng paningin para lamang masalubong ang nakangising si Sky!
"Surprise!" makangising sabi nito sa kanya.
Ganun na lamang ang takot na naramdaman niya ng makita ito habang nakangisi.
Halos ma-triple ang takot na nararamdaman niya lalo na noong makita niyang nakabulagta ang mga kanina lang ay pasahero ng bus maging ang konduktor at driver. Si Light ang nag drive pabalik sa mansion habang nasa unahang upuan si Cross at kasalukuyang sumisipsip ng dugo si Silver.
Green comes to her senses at ang desire niya na gusto makatakas ay sumidhi. Itinulak niya si Sky at walang sabi-sabing tumalon sa umaandar na bus at nagpagulong-gulong pababa. Hindi niya alam kung ilang beses siyang nahagip ng mga puno ngunit ang mahalaga sa kanya ay makatakas.
She knew that something like this will happen pero hindi niya inaasahan na ganun kabilis pero kahit anong mangyari. Tatakas siya.
Bumangon si Green kahit masakit ang kanyang katawan. Mabuti na lamang at malakas ang ulan. Hindi siya masusundan saan man siya makarating.
Lakad-takbo ang kanyang ginagawa habang humahanap ng maaari pagtaguan. Sa hindi kalayuan ay nakakita siya ng telephone booth. Bumangon ang pag-asa sa kanyang dibdib. Agad siyang pumasok at pinindot ang familiar na phone number doon.
Nagring ito..
"Please pick it up. Pick it up!" usal niya.
"Hello?" tanong ng nasa kabilang linya.
Boses ito ng isa sa mga katulong ng bahay. Alam niya dahil matagal na itong naninilbihan sa kanila.
"Hello, listen up. This is Green. Please tell Lucille that I need her help," sabi ko.
Biglang tumahimik ang nasa kabilang linya.
"Or give Lucille the phone. I need her help for Heaven sake!"
"What help it might be?" biglang tanong ng nasa kabilang linya which is very very familiar to voice for her.
Biglang may bumangga sa transparent na dinding ng booth at halos mapasigaw siya ng makita niyang si Cross iyon at may hawak na cellphone habang tawa ng tawa na nakatingin sa kanya.
Ibinaba ni Green ang telepono at nagmamadaling lumabas sa telephone booth at nagtatakbo palayo.
Hindi pa siya halos nakakalayo doon ng may humapit sa aking bewang.
"Quit playing games Green. Nasukol ka na. Time to go home," bulong ni Zero sa kanya bago siya nawalan ng ulirat.
- Writer
