BAD MAFIA #3
1193 Words
BAD MAFIA #3
@ ประเทศไทย
ณ ร้านอาหาร
“เฮ้อออ” เสียงถอนหายใจของหญิงสาวที่มองอาหารตรงหน้าด้วยสายตาเหม่อลอยดังขึ้น
“ไง นังชะนี นั่งถอนหายใจมาเป็นสิบ ๆ รอบแล้วนะยะ! จะเล่าได้ยัง ห้ะ!” นนท์นี่กล่าวขึ้นพร้อมกับกลอกตาอย่างเบื่อหน่ายที่เพื่อนของเธอนั่งถอนหายใจมาเป็นชั่วโมง ๆ
“ก็....เจ้าของที่ที่ฉันเช่าน่ะสิ ตอนแรกก็คุยกันซะดิบดี ว่าค่อยกลับมาทำสัญญาตอนอยู่กรุงเทพฯ แต่นี่อะไร ขายที่ไปให้คนอื่นซะงั้น ฉันก็ดันลงทุนรีโนเวตร้านไปแล้วด้วย” ธารน้ำพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่แสดงความเครียดอย่างชัดเจน “ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้วเนี่ย” ธารน้ำฟุบหน้าลงกับโต๊ะด้วยความรู้สึกหมดหวัง
“อื้มม...เอาจริง ๆ ฉันก็พอรู้จักเจ้าของคนใหม่นะ” นนท์นี่พูดขึ้นพลางทำสีหน้าครุ่นคิด “แต่”
“แต่อะไรอะนนท์...แกรู้จักหรอ แกพาฉันไปพบเค้าหน่อยสิ นะ ๆๆๆ เผื่อเค้าจะยอมให้ฉันเช่าที่ต่อ น้าาาา” ธารน้ำเข้าไปกอดรัดแขนของเพื่อนสาวพลางเอาหน้าซบอย่างออดอ้อน
“ไม่ใช่ฉันไม่อยากพาแกไปนะยัยน้ำ แต่เค้าคนนี้โคตรของโคตรจะน่ากลัวเลย หึ้ยย พูดละขนลุก”
“ทำไมล่ะ เราไม่ได้จะไปหาเรื่องเค้านะ เราไปเจรจาต่างหาก” ธารน้ำพูดขึ้นด้วยสีหน้ามุ่งมั่น
“เห้ออ ฉันเบื่อจะพูดกับนางเอกในทุ่งทานตะวันแบบแกจริงจริ๊ง ชิ!”
“นี่ แล้วถ้าเค้าน่ากลัว แกไปรู้จักเค้าได้ยังไงอ่า” ธารน้ำถามเพื่อนสาวขึ้นด้วยความสงสัย
“ก็นายคนเนี้ย ติดต่อซื้ออะไหล่ที่เป็นชิ้นส่วนประกอบอาวุธปืนจากบริษัทป๊าน่ะ เลยเคยเห็น ๆ หน้าบ้าง”
“อ่ออออ.... งั้นดีเลย นนท์จ๋าาา นนท์นี่เพื่อนรักของน้ำ ช่วยติดต่อเค้าให้น้ำหน่อยนะ น้าาา ขอแค่เบอร์ก็ได้ เดี๋ยวน้ำคุยเอง” ธารน้ำเขย่าแขนเพื่อนรักพร้อมซบหน้าลงบนแขนอย่างออดอ้อน
“เฮ้อออ ฉันล่ะเบื่อแกจริง ๆ เลยยัยน้ำ เออ ๆๆๆ เดี๋ยวฉันไปเอาเบอร์จากป๊ามาให้ พอใจยังยะ!”
“คิคิ เย้ ๆๆๆ นนท์น่ารักที่สุด” ฟอดดดด ธารน้ำยิ้มตาหยีด้วยความดีใจ พลางยื่นหน้าไปหอมแก้มเพื่อนสาวเป็นการขอบคุณ
“ว้ายยย ยัยน้ำ!! ผิดผีกันพอดี” นนท์นี่หันไปดุธารน้ำอย่างไม่จริงจังอะไร “ไง หยุดถอนหายใจได้แล้วนะยะ ฉันเหนื่อยแทน”
“ค่าา คุณเพื่อน มา ๆ กินข้าวกัน อาหารเย็นหมดแล้ว” ธารน้ำยิ้มพร้อมกับเอื้อมไปตักอาหารให้เพื่อนสาว “นี่เลยย ต้มยำกุ้งของโปรดเพื่อนสุดที่รักของน้ำ กินเยอะ ๆ เลยน้าา” ธารน้ำพูดไปยิ้มไปอย่างอารมณ์ดี
“เหอะ ไม่ต้องมาประจบฉันย่ะนังชะนีน้อย แกนั่นแหละ กิน ๆ ไปเลย คนอะไรจะปลิวไปกับลม” นนท์นี่หันไปว่าธารน้ำด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
“จ้าาา กิน ๆ” นนท์นี่ส่ายหัวเบา ๆ พร้อมกับมองเพื่อนสาวที่ตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างนึกเอ็นดู
@ บริษัทของอัศวิน
“ขออนุญาตค่ะบอส” อัศวินเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสาร ก่อนที่จะมองไปยังเลขาด้วยสายตานิ่งเรียบ
“มีอะไร”
“มีคนติดต่อมาขอเข้าพบบอสค่ะ ไม่ทราบว่าบอสต้องการจะรับสายนี้มั้ยคะ” เธอถามด้วยเสียงสุภาพ พร้อมกับหลบสายตาอย่างหวาดกลัว
“ใคร”
“เธอบอกเธอชื่อธาราค่ะ”
“ธารางั้นหรอ หึ...มาเร็วกว่าที่คิด” อัศวินเอ่ยขึ้นพร้อมกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ “อื้ม”
“ค่ะบอส”
กริ๊งง กริ๊งง
“..............”
(เอ่อ สวัสดีค่ะ ฉัน...ธารานะคะ)
“ครับ”
“พอดีฉันอยากจะคุยเรื่องขอเช่าตึกแถวทองหล่อที่คุณเพิ่งซื้อมาได้มั้ยคะ ฉันแพลนจะเปิดร้านอาหารตรงนั้น แต่ว่ายังไม่ทันได้ทำสัญญา คุณก็...มาซื้อไปก่อนแล้ว”
“.........”
“ตะ...แต่ว่า ถ้าคุณยังไม่สะดวกตอนนี้ไม่เป็นไรนะคะ น้ำรอได้ค่ะ” หญิงสาวพูดออกไปด้วยความตื่นเต้นจากความเงียบของปลายสาย
“ครับ...คุยทางนี้น่าจะไม่สะดวก” อัศวินตอบกลับไป
“ได้ค่ะ คุณอัศวินสะดวกจะคุยที่ไหนแจ้งน้ำได้เลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“ครับ แล้วผมจะให้คนติดต่อกลับไป”
“อ่อค่ะ ยังไงก็...ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
“.........” ติ๊ดดด อัศวินวางสายไปพร้อมกับสายตาที่ดุดัน “เหอะ... ยินดีที่ได้รู้จักงั้นหรอ”
@ SOON pub
[Tannum’s part]
(นี่นังชะนี ทำไมแกไม่ปฏิเสธเค้าไป คนบ้าอะไรนัดคุยงานที่ผับเนี่ยนะ!!)
“เห้อออ นี่แกบ่นฉันมาตลอดทางแล้วนะ จะให้ทำยังไงล่ะ เรามาขอเจรจากับเค้านะ จะมาเล่นตัวได้ยังไง” ฉันตอบกลับไปด้วยสีหน้าหนักใจ จริง ๆ แล้วฉันไม่ค่อยคุ้นชินกับบรรยากาศแสงสีในตอนกลางคืนแบบนี้เท่าไหร่นัก ก็หลังจากที่โทรไปขอเจรจาเรื่องสัญญาวันนั้น อีกสองวันต่อมาทางนั้นก็นัดให้มาพบ แต่...เป็นที่ผับในเวลากลางคืนไงล่ะ!!
(ไอ้บ้านั่นก็เหมือนกัน! นัดวันไหนไม่นัด นัดวันที่ฉันต้องไปต่างจังหวัด ชิ หงุดหงิด!!) เสียงยัยนนท์บ่นด้วยความหงุดหงิด ฉันก็เข้าใจแหละ นางคงเป็นห่วง
“ไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะดูแลตัวเองอย่างดี ไม่ดื่มด้วย สัญญา”
(เฮ้อ เออ ๆ แต่แกต้องรายงานฉันตลอดเวลานะยะ ห้ามหาย!!)
“ค่าา คุณเพื่อน... งั้นฉันเข้าไปก่อนนะ ใกล้ถึงเวลานัดแล้วอะ” ฉันบอกยัยนนท์พร้อมกับก้มมองดูนาฬิกาบนข้อมือ
(เค ๆ โชคดี) ติ๊ด
ฉันเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าพร้อมมองเข้าไปด้านในด้วยความตื่นเต้น พร้อมกับเดินเข้าไปเพราะใกล้ถึงเวลาที่นัดกับคุณอัศวินไว้แล้ว
“โซนวีไอพีสองไปทางไหนหรอคะ” ฉันเดินเข้าไปถามเด็กเสิร์ฟที่เดินผ่านหน้ามาพอดี
“โซนวีไอพีสองหรอครับ” น้องเขามองหน้าฉันอย่างสงสัยก่อนจะตอบกลับมา “เด็กคุณอัศวินใช่มั้ย เดินขึ้นบันไดไปเลี้ยวขวา ห้องสุดท้ายสุดทางเดิน”
“อะ...เอ่อ...คะ...ค่ะ ขอบคุณค่ะ” ฉันตอบกลับไปก่อนที่จะเดินขึ้นไปด้านบน
“นี่ไง เจอละ” ฉันยืนดูเลขห้องที่หน้าประตู ก่อนที่จะเคาะประตูแล้วผลักเข้าไป
ก๊อก ก๊อก
แกร็ก
“สวัสดีค่ะ เอ่อ คุณอัศวินใช่มั้ยคะ” ฉันมองผู้ชายที่นั่งไขว่ห้าง พร้อมกับสูบบุหรี่อยู่ที่โซฟากลางห้อง ดวงตาน่ากลัวคู่นั้นมองมาที่ฉัน บรรยากาศรอบ ๆ ก็เงียบไปหมด
“ครับ...ผมอัศวิน เชิญครับ” เขาพูดขึ้นก่อนจะปรายตามองไปที่โซฟาอีกตัว คล้ายจะบอกให้ฉันไปนั่งตรงนั้น
“ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะคะ ธาราค่ะ หรือเรียกน้ำก็ได้ค่ะ” ฉันตอบพร้อมยิ้มออกไป
“หึ...ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เขายิ้มตอบฉันกลับมา แต่ว่า...ทำไมรอยยิ้มนี้มันดูน่ากลัวจัง
- Writer
