Meyra durumunda bir gelişme göstermeden yatıyordu. Hastaneden çıkalı 17 gün olmuştu Yiğit karısını bir an bile yalnız bırakmadan tüm ihtiyaçları ile ilgileniyordu. Göğüsleri süt ile doldukça sağım işlemini kendi yapıyordu.
Devam eden lohusalığında pedini sık sık değiştiriyor, pedinin cildini tahriş etmemesi için gereken özeni gösteriyordu. Kucağına almış ılık bir duş ile yıkamıştı karısını. Yeniden yatağına yatırdı. Pamuklu pijamalarını giydirdi. Usul usul saçlarını taradı. Sol ayağına kazaziye halhalını yeniden taktı.
Son günlerde sık sık yaşanılanları düşünüyordu. Mağaradaki konuşmaları özelliklede annesine kızgınlığından söyledikleri aklından çıkmıyordu.
“İnsan annesini bilince çocuklar benden mi diye düşünmeden edemiyor.”
Daha laf bitmeden pişman olmuştu. Karısının yüzündeki o haya
