แม่หม้ายสาวพราวเสน่ห์

ตอนที่ 3 : สายตาแบบนี้...มันคืออะไร

ตอนที่ 3 : สายตาแบบนี้...มันคืออะไร

เมื่อกลับมาถึงรีสอร์ท ร่างอรชรก็รีบตรงดิ่งไปที่ห้องพักของตัวเอง เขมนิจรีบดันประตูปิดพร้อมกับทรุดเข่าลงกับพื้นอย่างหมดแรง ดวงตากลมโตหลับลง ทว่าทันทีที่ปิดเปลือกตาลงภาพที่เธอถูกปากหยักร้อนๆประกบจูบอย่างดูดดื่มก็ผุดขึ้นมาหลอกหลอน สัมผัสร้อนแรงที่เธอไม่เคยได้ลิ้มรสมาก่อนทำให้หัวใจดวงน้อยหวั่นไหวจนแทบจะต้านทานไม่อยู่ และสัมผัสนั้นก็ยังคงตราตรึงอยู่ในใจยากเกินกว่าที่สลัดออกไปจากใจได้ และในค่ำคืนนั้น กว่าที่เธอจะข่มตาหลับได้ก็เล่นเอาใกล้รุ่งสาง

เช้าวันใหม่ แสงแดดอ่อนๆยามเช้าสาดส่องลอดผ่านผ้าม่านลูกไม้สีขาวผืนบางปลุกร่างอรชรให้ตื่นจากห้วงนิทรา หญิงสาวกระพริบตาถี่ๆให้ตาปรับแสงก่อนจะขยับตัวลุกจากที่นอนเดินนวยนาดไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย

เขมนิจมาหยุดยืนอยู่ที่หน้ากระจกเลื่อนสายตามองริมฝีปากของตัวเองพลางยกมือขึ้นมาแตะ สัมผัสร้อนแรงเมื่อคืนผุดขึ้นมาในหัวเธออีกครั้งด้วยความรู้สึกวาบหวิว เพียงเจอกันครั้งแรกเขาก็พรากจูบแรกของเธอไปเสียแล้ว เขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์รุนแรงเกินกว่าที่เธอจะต้านทานได้ เกรงว่าหากได้เจอเขาอีกครั้งจะหลวมตัวเข้าไปติดอยู่ในห้วงเสน่ห์ของเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น

หากเป็นเช่นนั้นผู้หญิงที่เคยผ่านการแต่งงานอย่างเธอก็คงตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก เพราะคงไม่มีผู้ชายคนไหนอยากจะคบหาดูใจและจริงจังกับผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแม่หม้ายเป็นแน่ อย่างมากที่สุดก็คงเป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราวของผู้ชายรักสนุก และเธอคงไม่อยากตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น เลยได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้ได้เจอกับผู้ชายคนนั้นอีกเลย

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเขมนิจก็ออกจากห้องพัก แล้วเดินมาหาเพื่อนสาวที่กำลังวุ่นวายอยู่ในห้องอาหารของรีสอร์ทแต่เช้า ตามแบบฉบับคนเจ้าระเบียบ โดยเฉพาะการจัดวางอาหารใส่ถาดให้น่าทานก่อนเอาไปเสิร์ฟแขก

คิ้วโค้งงามขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อเข้ามาในครัวแล้วพบว่ามุกดาให้พนักงานจัดเตรียมอาหารมากมายราวกับกำลังรอต้อนรับใครเป็นพิเศษยังไงอย่างนั้น

“วันนี้มีแขกพิเศษเหรอมุก ทำไมถึงจัดอาหารมากมาย และดูดีขนาดนี้”

เขมนิจเอ่ยถามเพื่อนสาวซึ่งดูเหมือนจะยังเตรียมอาหารไม่เสร็จ และยังวุ่นวายอยู่กับการสั่งงานพนักงานไม่หยุด

“ใช่แล้วจ้ะ วันนี้หุ้นส่วนของรีสอร์ทคนสำคัญจะมาตรวจเช็คงาน และพักที่นี่สักสองสามวัน”

มุกดาตอบอย่างอารมณ์ดีใบหน้าระบายไปด้วยรอยยิ้ม

“หุ้นส่วนคนสำคัญ ใช่คนที่เป็นญาติลูกพี่ลูกน้องที่แกเคยเล่าให้ฟังบ่อยๆคนนั้นเหรอ”

“ใช่ พี่นัยเป็นลูกชายคนเดียวของคุณลุงของฉัน ญาติหนุ่มหล่อไฟแรง ที่ฉันเคยเล่าให้แกฟังไง”

มุกดาอธิบายให้เพื่อนฟัง ซึ่งเขมนิจก็พยักหน้าน้อยๆ เพราะมุกดาเคยเล่าเรื่องราวของญาติลูกพี่ลูกน้องผู้นี้ให้ฟังอยู่บ่ายๆ เลยทำให้เธอรู้ว่าพี่นัยของเพื่อนนั้น เจ้าระเบียบ และเนี๊ยบขนาดไหน แต่ก็นั่นแหละ คนที่มีธุรกิจมากมายก็ต้องรอบคอบและละเอียดเป็นธรรมดา เพื่อไม่ให้งานผิดพลาด

“วันนี้พี่นัยจะมาทานข้าวเช้ากับเรา ฉันจะแนะนำหนุ่มหล่อไฟแรง ตัวจริงเสียงจริงที่ชื่อทัศนัยให้แกได้รู้จักอย่างเป็นทางการ หลังจากที่เล่าเรื่องเขาผ่านทางโทรศัพท์มานาน”

แค่ได้ยินชื่อเต็มของเขาใบหน้างามก็ซีดเผือดลงทันที เขมนิจรู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเมื่อคิดว่าทัศนัยจะเป็นคนเดียวกับที่เธอเจอเมื่อคืนในไนท์คลับ ถ้าหากเป็นเขาจริงๆ เธอยังไม่พร้อมจะเจอเขาตอนนี้

“หน้าซีดๆ ไม่สบายหรือเปล่า อาการปวดหัวเมื่อคืนยังไม่ดีขึ้นอีกเหรอ”มุกดาหันมามองเพื่อนสาวพลางยกมือขึ้นแตะหน้าผากอีกฝ่าย“ตัวก็ไม่ร้อนนี่”

“ฉันไม่เป็นไรหรอก แต่เช้านี้ฉันยังไม่หิวเลย ขอตัวกลับไปรอที่ห้องก่อนนะ ถ้าแกทานอาหารเสร็จก็ค่อยไปเรียกฉันก็แล้วกัน”

เขมนิจกะจะชิงหนีก่อนที่อีกฝ่ายจะมา แต่มุกดาไม่ยอมให้เพื่อนสาวกลับห้องตามที่เธอต้องการ

“ได้ไงล่ะเขม ก็ฉันบอกแล้วไงว่าวันนี้จะแนะนำพี่นัยให้แกรู้จัก…พูดถึงก็มาพอดีเลย”

เขมนิจหันไปมองตามเพื่อนสาว แล้วก็ได้พบกับบุรุษร่างสูงสง่า เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาเมื่อคืนก้าวตรงมาทางเธอและเพื่อน

“สวัสดีค่ะพี่นัย เชิญทางนี้เลยค่ะ”มุกดากุลีกุจอเข้าไปต้อนรับก่อนจะเชื้อเชิญชายหนุ่มไปยังโต๊ะอาหาร

“ไงมุก ไม่ได้เจอกันนานสบายดีนะ”

ชายหนุ่มเอ่ยพลางเหลือบมองหญิงสาวข้างกายน้องสาวที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยทักทายเขา

“สบายดีค่ะพี่นัย นี่เขมเพื่อนของมุกนะคะ เธอมาจากกรุงเทพฯและจะมาพักผ่อนที่นี่สักระยะ”

มุกดาเอ่ยแนะนำ ก่อนจะหันมาทางเพื่อนสาว แล้วเอ่ยต่อ

“เขมนี่พี่นัยที่ฉันเคยเล่าให้ฟังไง เป็นไงตัวจริงหล่อเหมือนที่ฉันเล่าให้ฟังหรือเปล่า”

มุกดาเอ่ยแนะนำ ก่อนที่ตอนท้ายจะกระซิบถามเพื่อนสาวให้ได้ยินกันเพียงสองคน แต่คนถูกถามเพียงแค่พยักหน้าน้อยๆ โดยที่ไม่ยอมพูดอะไร

บนโต๊ะอาหารเขมนิจพยายามทำตัวปกติไม่สนใจสายตาคมกริบที่มองเธอไม่วางตา หญิงสาวไม่อยากแสดงกิริยาให้เพื่อนสาวสงสัยว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างเขาและเธอ

“พี่นัยทานเยอะๆนะคะ นี่เป็นเมนูใหม่ของทางรีสอร์ทที่มุกได้สั่งเพิ่มเข้ามา พี่นัยลองทานดูนะคะ”

มุกดาตักอาหารให้กับชายหนุ่มเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวเอาแต่ก้มหน้าทานไม่สนใจจะพูดคุยกับแขกแต่อย่างใด

“ขอบใจ”เอ่ยขอบคุณทั้งที่สายตายังคงเหลือบมองใบหน้างามนิ่งไร้ซึ้งรอยยิ้มใดใด

เมื่อคืนนี้เขานอนแทบไม่หลับ รู้สึกกระวนกระวายใจหลังจากที่ปล้นจูบเธอไป ไม่รู้ว่าเธอจะโกรธเขาหรือเปล่า ยิ่งเธอนิ่งเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเท่านั้น ซึ่งอาการแบบนี้เขาเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าจะเกิดกับเขาในวัยสามสิบสองปี เมื่ออยู่ใกล้เธอเขาก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ราวกับเด็กหนุ่มใจร้อน

“เป็นไงบ้างคะพี่นัย อร่อยไหม”มุกดาเอ่ยถามเมื่อชายหนุ่มตักคำแรกเข้าปาก

“ก็อร่อยดี”ทัศนัยเอ่ยตอบทั้งที่ตอนนี้ลิ้นเขาไม่ได้รับรู้รสชาติอาหารเลยด้วยซ้ำ เพราะมัวแต่สนใจหญิงสาวตรงหน้า

หลังจากอาหารเช้าเสร็จสิ้นลง เขมนิจก็ขอตัวกลับไปยังห้องพัก โดยปล่อยให้สองลูกพี่ลูกน้องได้พูดคุยกันตามลำพัง เมื่อมุกดาได้มีโอกาสอยู่กับชายหนุ่มสองต่อสองก็เริ่มเข้าประเด็น

“พี่นัยสนใจเขมเหรอคะ มุกเห็นพี่เอาแต่จ้องหน้าของเธอ”

“ก็สวยดีนี่”

ทัศนัยบอกเสียงเรียบ ไม่ต่างจากท่าทางนิ่งขรึมที่พยายามแสดงออกต่อหน้าน้องสาว ทั้งที่ในใจนั้นร้อนรน เมื่อคิดถึงคนที่ขอตัวกลับไปพักที่ห้องเมื่อครู่

…………………………………………………….

//เอาแล้วไงพ่อทัศนัยของเรา หลงเสน่ห์แม่หม้ายป้ายแดงของเราเข้าแล้วสิ//

++ พรุ่งนี้มาต่อนะคะ ถ้าสนุกก็บอก ไม่ชอบก็คอมเมนต์มานะคะ ขอกำลังใจด้วยนะ ++