SHADOW 2(Heinrich Twins)

CHAPTER 4: Bubuwit

Davin

"Why the f**k are they taking so long?" Jex asked impatiently as he paced back and forth in front of us. We were waiting for the rest of the gang.

We were in the bar's parking lot owned by our friend Prince. Sampu kaming magbabarkada. Si Jex Evan Espinoza ang pinakamainipin sa lahat; he keeps checking the time now and then as if he's always racing against the clock.

“Tawagan mo na kasi!” Athan shouted irritably while leaning against his car and scratching his head. Athan Jake Ceron is the grumpiest and most irritable in the group. Pati mga babae, pinapatulan niya. He’s a bit crazy, too.

“Ayan na pala si Prince,” Jhae said calmly. Arrince Jhae Nartatez is the calmest of them all. He’s so quiet that it’s scary. You never know when he’s angry. Bigla ka na lang niyang ihahandusay sa lupa, pero kalmado pa rin siya.

Oh, di ba? Nakakatakot. Baka nga napatay ka na niya, pero kalmado pa rin siya.

Napatingin kaming lima kay Prince na naglalakad palapit sa amin. Why the f**k is he walking again? Where the hell could he have come from this time? Mukhang sa dilim na naman siya nanggaling; umaariba 'ata doon.

Prince Hernandez Jeong, the most secretive of all. Ewan ko ba sa taong ito. Ang daming sikretong tinatago; magugulat ka na lang na siya pala ay ganito, o siya pala ay ganoon. Siya pala ay naging ganiyan. Siya pala ay isa ng T.

Do you know what a T is?

Don’t bother finding out what a T is. You’re all such gossipers, aren’t you? Hmn! Gigil niyo 'ko!

And yes, there are five of us here because there's another person beside me who has already been drooling. It's Gray Shown Lee, the quietest and most serious of all. Ang hirap niyan kausap at mahirap ding lapitan dahil siguradong dededmahin ka lang niyan.

"You're late, boss; kanina pa kami rito," pagmamaktol ni Jex habang sinasalubong si Prince.

“Sorry, is everyone here? Where are the other four?” Prince looked around at all of us.

Four more monkeys were still missing. Ang dalawa sa kanila ay parehong pagong kung kumilos. At ang dalawa naman ay malamang humahanap na naman ng paraan para makatakas sa kani-kanilang jowa.

Kaya ayaw ko ng babae eh. Tsk. Hindi maintindihan ang mga ugali. Kaaarte at mga sumpungin pa, at akala mo ay mga asawa na kung umasta. Bantay na bantay ang kilos mo at hirap na hirap kang makatakas para mag-goodtime man lang paminsan-minsan. Akala mo naman, ipagpapalit na agad sa iba. Tsk. Hirap talagang maging pogi.

Anyway, si Alexus Fernandez naman ang pinakamakupad sa lahat pero matinik pagdating sa babae. Kamakailan ko lang nagdiskubre na ang dahilan ng pagiging makupad niya ay dahil nagpapa-charming siya sa mga babae sa loob ng bar, sa school, o kahit saan pa. Anak ng teteng!

Then there's Jamir John Saez, na pinakamabanat at pinakabolero sa lahat ng bolero. That’s why these two get along so well; parehong makukupad pero mabibilis pagdating sa babae.

Hindi ako gayahin, ako kasi ang habulin sa lahat, habulin ng mga langaw. Oo, para silang langaw sa aking paningin, habol nang habol. Nakakainis! ... I am Davin Romero, the most handsome, the most good-looking, and the most macho of them all. Don’t argue; I’ll kiss you right there. It’s hard being handsome, you know?

At ang dalawang nagpapasakal lagi sa kanilang mga jowa ay si Raf Xandrake Salazar, ang pinaka-smiling face naman sa lahat ng smiling face. Kahit galit na 'yan, naka-smile pa rin. Anak ng tokwa!

Ito namang si Yuan Terron Schwartz, ang pinaka-terror o pinakamalupit. Wala siyang ipinagkaiba kay Gray na tahimik at laging seryoso. Pero pagdating sa kaniyang jowa, tiklop. Tangina.

Every night, we’re all here at the bar the mysterious Prince owns to be his slaves. Yes! S.L.A.V.E.S. He made us his f*****g enslaved people! Anong akala niyo? Nag-e-enjoy kami dito? No way, my way. Oops. Baka tamaan ako ng baril.

“Wala pa nga, eh! Kab'wisit, nagdidilim ang paningin ko sa apat na 'yan!” galit na namang sagot ni Athan at nauna nang maglakad palapit sa entrance ng bar na ngayon ay naka-close pa. Highblood na naman ang kingina.

Nagsisunuran na rin kaming lahat sa kaniya. Maya-maya naman ay nariyan na rin 'yang apat na makukupad. There were already a few people lined up outside, waiting for the bar to open. Anyway, it’s still early. It’s only six-thirty in the evening, and we open at seven.

Pagkapasok namin sa loob, nagkaniya-kaniya na kami sa aming mga nakatokang gawain.

Athan and Jex are assigned to the kitchen. Sila ang parehong bugnutin kaya hindi sila pwedeng mag-entertain. Jhae, who is calm, is assigned to the bar counter; he’s great at mixing drinks. 'Yong dalawang makupad na sina Alexus at Jamir ang mga waiter kaya naman nabobola nila ang lahat ng mga babae dito.

Gray and Terron are the bouncers. They fit the role because they both have quiet and serious personalities. Kami naman ni Raf na smiling face ang nakaupo sa entablado bilang DJ at banda. Sometimes, Prince is up top to sing, but more often, he’s moving around, helping out. All around kung baga. Mula sa kitchen, sa bar counter, sa mga customer, sa pagkanta at sa seguridad. Ganyan talaga kapag isa kang T. Responsible.

Maya-maya lang ay napansin ko na siyang nakatingin sa labas. Through the glass wall, at the dark parking lot, because there was his stalker shadow again.

Yes! He has a crazy stalker, damn it, lucky him. But his stalker is scary, always hiding in the dark. The first time I noticed that shadow, I thought it was following me. Magkasama kasi kami noon ni Prince pero noong maghiwalay na kami dahil pareho na kaming pauwi sa kaniya-kaniya naming condo, kay Prince siya sumunod. Letseng 'yan. Paasa.

I know she's a woman just by the shape of her body. I don’t know if Prince knows her already. Ayaw kasing magkuwento, eh, napakamalihim.

Pero napapansin ko na ang mga saglit niyang pagkawala sa loob ng bar na ito. Pati ang anino ay nawawala rin sa kaniyang puwesto. Gaya na lang ngayon, nagpalinga-linga ako dito sa loob ng bar dahil hindi ko na makita si Prince.

Asan na 'yong Prinsipeng iyon? Kingina, nawala agad?!

Hindi ko rin alam kung saan nagmana ng bilis kumilos itong si Prince. Kaya naman ang bata-bata pa lang ay nakadalawang bubuwit na! What a pain, seriously.

Miss ko na tuloy 'yong dalawang bubuwit na iyon.

Ayst! I should visit them tomorrow.