เมียจอมมาร

จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์

สองสาวเพื่อนซี้เดินเข้ามาในห้องวีไอพีที่มีสองหนุ่มนั่งอยู่ โดยถือถาดอาหารเข้ามาด้วยแล้วไปวางไว้บนโต๊ะตรงหน้าของสองหนุ่มที่ยังมองสองสาวตาไม่กะพริบ โดยเฉพาะเอเรนอส

เขาแทบลืมหายใจเมื่อเห็นสาวน้อยในชุดเด็กเสิร์ฟตรงหน้า อกเป็นอก เอวเป็นเอว ตาโต ผิวขาว หน้าหวาน ขนตาก็งอน คนอะไร น่ากินเสียเหลือเกิน ชายหนุ่มคิดแบบหื่น ๆ อยู่ในหัวแล้วพยายามทำหน้านิ่ง ๆ คอยสังเกตคนตรงหน้าที่ค่อย ๆ เอาจานอาหารออกจากถาดอย่างระมัดระวัง

“อาหารเอาเข้ามาหมดแล้วใช่ไหม คุณนิสา” แดเนียลสอบถามพนักงานเสิร์ฟของตนเองที่เจอกันไม่ค่อยบ่อยนัก เขาแทบจะจำชื่อไม่ได้ด้วยซ้ำ โชคดีที่พนักงานของร้านติดชื่อตรงหน้าอกทุกคน เขาจึงเรียกชื่อเธอถูกต้อง

“หมดแล้วค่ะคุณแดเนียล” นิสาหันมาตอบเจ้านายหนุ่มที่เธอเจอไม่บ่อยเหมือนกัน แต่วันนี้ลูกค้ามาที่ร้านกันเยอะกว่าทุกวัน พนักงานคนอื่นจึงวุ่นวายอยู่กับการเสิร์ฟอาหาร เหลือแต่เธอกับนัดดาเท่านั้นที่ยังว่างจึงขึ้นมาเสิร์ฟอาหารให้กับเจ้านาย

“อืม แล้วคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ คุณผมไม่เคยเห็นเลย พนักงานใหม่ เหรอ” แดเนียลเห็นสายตาของเพื่อนรักที่คอยชำเลืองมองหญิงสาวอีกคนจึงถามขึ้นมาว่าเธอคือใครแล้วยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเอเรนอสทำทีเป็นไม่สนใจ แต่เขาคิดว่าเพื่อนสนิทต้องสนใจในตัวพนักงานสาวคนนี้แน่นอน

“ค่ะ นี่นัดดา เพื่อนของนิสาเองเพิ่งมาทำงานวันนี้วันแรก”

นิสารีบแนะนำเพื่อนสนิทของตนเองให้เจ้านายรู้จัก

“สวัสดีค่ะ คุณแดเนียล”

นัดดายกมือขึ้นมาไหว้เจ้านายหนุ่มด้วยอาการเกร็ง ๆ เพราะไม่เคยเจอคนหน้าตาดีเหมือนผู้ชายทั้งสองคนตรงหน้ามาก่อน บอกได้เลยว่าเลือกไม่ถูก คนอะไรหล่อยิ่งกว่าพระเอกละครเสียอีก

“สวัสดีครับ คุณนัดดาว่าแต่อายุเกินสิบแปด แล้วจริง ๆ ใช่ไหม”

แดเนียลสังเกตหน้าตาของนัดดาที่ดูเหมือนเด็กอายุสิบแปด จึงสอบถามด้วยความสงสัย เพราะผับของเขารับคนที่มีอายุเกินยี่สิบปี เท่านั้นเข้าทำงาน ถ้าต่ำกว่านี้ให้ทำงานด้วยไม่ได้

“เกินแล้วค่ะ นัดอายุยี่สิบสามปี”

นัดดาตอบคำถามเจ้านายหนุ่มแล้วเหลือบมองผู้ชายที่นั่งอยู่ ข้าง ๆ เจ้านายไปด้วย เธอไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงละสายตาจากผู้ชายคนนี้ไม่ได้ เหมือนมันแรงดึงดูดบางอย่างทำให้เธอต้องมองเขาบ่อย ๆ

“จริงเหรอผมนึกว่าอายุสิบแปด คุณหน้าเด็กมากเลย”

แดเนียลตกใจกับคำตอบไม่น้อย เขาคิดว่าเธออายุประมาณสิบแปดปี ไม่คิดว่าเธออายุยี่สิบสามแล้ว เพราะหน้าของหญิงสาวนั้นเด็กมาก

“ขอบคุณค่ะ” นัดดาขอบคุณเจ้านายหนุ่มด้วยความเขินอาย จึงเป็นเหตุให้เอเรนอสรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา

“เลิกคุยได้แล้ว ฉันอยากกินข้าว หิว”

เอเรนอสพูดกับแดเนียลเป็นภาษาอังกฤษ จึงทำสองสาวที่ไม่เก่งภาษาต่างประเทศเกิดอาการงงงวยว่าเอเรนอสพูดอะไรกับเจ้านายของตนเอง ดูเหมือนเขาจะไม่พอใจอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีใครกล้าถาม

“เอ่อ ไม่มีอะไรแล้ว เชิญพวกคุณสองคนไปทำงานต่อเถอะ”

แดเนียลหันไปตอบเพื่อนสนิทแล้วบอกให้สองสาวไปทำงานของตัวเองได้ เดี๋ยวทางนี้เขาจัดการต่อเอง

“ค่ะ / ค่ะ” ทั้งสองรีบโค้งตัวลงเล็กน้อยแล้วเดินออกจากห้องนี้ไป โดยมีสายตาของเอเรนอสคอยมองสาวน้อยนามว่านัดดาตลอดจนประตูห้องปิดอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวจึงโดนแดเนียลเอ่ยแซว

“มึงชอบเหรอเห็นมองตาไม่กะพริบเลย”

“เปล่า ก็แค่มองไม่ได้ชอบอะไรหรอก”

“เออ แล้วอย่าให้เห็นว่าแอบไปจีบเขาล่ะ กูจะหัวเราะให้ฟันร่วงเลย”

“หึหึ แล้วแต่จะคิด”

ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบา ๆ เมื่อคิดถึงหน้าหวาน ๆ ของคนที่เพิ่งเดินออกไป เขาไม่คิดจะจีบเธอสักนิดแต่ถ้าร่วมเตียงด้วยมันก็ไม่แน่ ผู้หญิงคนไหน ๆ ก็อยากนอนใต้ร่างของเขาทั้งนั้น ถ้าเขาเสนอรับรองเธอต้องสนองแน่นอน คนหลงตัวเองคิดอย่างมั่นใจในความหล่อและความรวยที่มีมาตั้งแต่เกิด

หลังจากเลิกงานนัดดาก็เดินกลับห้องเช่าคนเดียวเพราะนิสามีธุระต้องไปทำต่อ แต่เธอยังเดินไม่ถึงหน้าป้ายรถเมล์ก็มีผู้ชายสามคนตัวผอมท่าทางเหมือนคนติดยาเดินมาล้อมหน้าล้อมหลังขู่จะเอาทรัพย์สินมีค่าจากเธอ

“สวยด้วยโว้ย แบบนี้ก็เข้าทางกู”

ผู้ชายคนแรกมองนัดดาตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาหื่น ๆ แล้วเดินเข้ามาหาหญิงสาวเรื่อย ๆ

“อย่าเข้ามานะ พวกพี่อยากได้อะไรก็เอาไปให้หมดเลย”

นัดดาเริ่มกลัวพยายามมองหาคนช่วยแต่ก็ยังไม่เห็นใครเดินผ่านมาสักคน เธอจึงยกมือไหว้แล้วยื่นกระเป๋าที่มีเงินไม่กี่บาทให้พวกโจร

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ อยากได้ทุกอย่างเลยจ้ะ น้องสาว”

ผู้ชายอีกสองคนเดินมาจับตัวของหญิงสาวเอาไว้แล้วพยายามลากเธอเข้าข้างทาง นัดดาพยายามดิ้นเอาตัวรอดแต่ก็ไม่สำเร็จ

“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”

นัดดาร้องไห้ออกมาอย่างหนัก พยายามร้องเรียกให้คนมาช่วยแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครมาช่วยสักคน เพราะมันดึกมากแล้วจึงไม่มีใครเดินผ่านมาเลย

“เงียบ! กูบอกให้เงียบ ตุ้บ”

ผู้ชายคนที่เป็นหัวหน้าสั่งให้หญิงสาวหยุดร้อง แต่เธอไม่ทำตามจึงโดนชกเข้าไปที่ท้องเต็ม ๆ จนเธอเจ็บแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง คิดถึงพ่อกับแม่ใจจะขาด

“ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ”

เสียงหมัดกระแทกไปที่ใบหน้าของผู้ชายทั้งสามอย่างหนักพร้อมด้วยการแตะการต่อยอีกหลายครั้งจนชายหนุ่มทั้งสามสลบเหมือดเลือดอาบกันทุกคนเพราะโดนคนของเอเรนอสจัดการ

ทางด้านเอเรนอสเมื่อออกมาจากผับของแดเนียล เขาเหลือบไปเห็นเหมือนมีผู้หญิงกำลังถูกทำร้ายจึงส่งลูกน้องให้ลงไปช่วย แต่พอเห็นหน้าของหญิงสาวที่กำลังถูกทำร้ายชัด ๆ เขาจึงลงจากรถแล้ววิ่งเข้าไปดูเธอที่กำลังจะหมดสติด้วยความเป็นห่วง

“คุณ ช่วยด้วย”

หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบาหวิว ใบหน้าเลอะไปด้วยน้ำตาแล้วสลบทันทีที่อยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มผู้ที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้

“นัดดา นัดดา”

ชายหนุ่มตบแก้มหญิงสาวเบา ๆ แล้วอุ้มเธอขึ้นแนบอกเพื่อพาหญิงสาวไปหาหมอให้เร็วที่สุด เขาไม่รู้ว่าเธอโดนทำร้ายตรงไหนบ้างแล้วหันไปสั่งลูกน้องให้จัดการไอ้โจรชั่วทั้งสามคนอย่าให้มีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้อีก

“เรนเดล จัดการด้วย อย่าให้มันมีลมหายใจอีกต่อไป”

เขาหันไปพูดกับลูกน้องคนสนิทด้วยสายตาโหด ๆ ราวกับมัจจุราชที่กำลังจะเอาชีวิตคนไปลงนรก

“ครับ คุณเอริค”

บอดีการ์ดฝีมือดีรีบทำตามคำสั่งของเจ้านายหนุ่มทันที แล้วสั่งให้ลูกน้องอีกสองคนจัดการต่ออย่างไร้ความปรานีแบบฉบับมาเฟีย

จากนั้นเอเรนอสก็อุ้มหญิงสาวขึ้นรถแล้วสั่งให้บอดีการ์ดที่เหลือพาตนเองไปโรงพยาบาลที่เขามีหุ้นส่วนอยู่ด้วย

ไม่นานรถสุดหรูก็มาจอดตรงหน้าโรงพยาบาล ชายหนุ่มจึงอุ้มหญิงสาวที่ยังไม่รู้สึกตัววางไว้บนเตียงคนไข้แล้วเดินตามเธอไปรอที่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยความเป็นห่วง สักพักคุณหมอก็เดินมาแจ้งอาการของหญิงสาวให้เขารู้ว่าเธอปลอดภัยดี มีอาการฟกช้ำตามตัวเท่านั้น นอนดูอาการอีกวันสองวันก็กลับบ้านได้

“ขอบคุณมากครับคุณหมอ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมขอตัวก่อน”

เมื่อเห็นคนป่วยถูกเข็นออกมาจากห้องฉุกเฉินเขาก็รีบเดินตามไปจนถึงห้องพักฟื้นแล้วเดินไปนั่งข้าง ๆ เตียงของหญิงสาวที่กำลังหลับ ใหลมีน้ำเกลือปักอยู่ที่มือด้านขวา

เขาใช้สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า จึงเห็นรอยฟกช้ำตามตัว รู้สึกสงสารเธอขึ้นมาจับใจแล้วกัดฟันกรอดอย่างโมโห ถ้าเขาไม่เข้ามาช่วยป่านนี้ไม่รู้ว่าเธอจะเป็นอย่างไรบ้าง ชายหนุ่มนั่งมองคนป่วยอยู่สักพักก็เดินไปคุยโทรศัพท์ที่ลูกน้องโทรมารายงานเรื่องโจรทั้งสามคน

“อืม ขอบใจมาก”

คำบอกกล่าวของลูกน้องคนสนิททำให้เขายิ้มออกมาที่มุมปาก เพราะว่าเรนเดลไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง แล้วเดินกลับนั่งข้าง ๆ หญิงสาวเหมือนเดิม

ชายหนุ่มเอามือของคนป่วยที่หน้าตาซีดเซียวขึ้นมากุมอย่างที่ไม่เคยทำกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนในชีวิต เพราะเขาไม่เคยคบกับใครจริงจัง

คนหล่อนั่งมองหน้าคนป่วยอยู่สักพัก จึงตัดสินใจเดินขึ้นไปบนเตียงคนไข้เพื่อนอนกอดเธอในค่ำคืนนี้ เขาหวังว่าความอบอุ่นจากอ้อมกอดของตนเองจะช่วยให้สาวน้อยลืมความเจ็บปวดและความหวาดกลัวไปได้บ้าง