เมียจอมมาร

“คัต!” เสียงผู้กำกับสั่งให้หยุดการค้นหานักแสดงหน้าใหม่ด้วยความหัวเสีย เพราะคนสุดท้ายที่กำลังสวมบทบาทเป็นนางร้ายไม่สามารถแสดงได้สมจริงตามที่ต้องการ แล้วยังพูดตะกุกตะกักเหมือนคนติดอ่าง “ขอโทษค่ะ ดิฉันขอโอกาสอีกสักครั้งนะคะ คุณผู้กำกับ”  นัดดา หรือ นัด เด็กสาวบ้านนอก ผู้ที่มีความฝันอยากเป็นดาราในบทนางร้าย เอ่ยขอโอกาสกับทางผู้กำกับอีกครั้ง วันนี้เธอมีโอกาสได้มาแคสเป็นนางร้ายของละครเรื่องใหม่ แต่เพราะความกลัวและความตื่นเต้น ทำให้เธอไม่สามารถทำได้อย่างที่คิด “ไม่ ผมให้โอกาสคุณมาสองครั้งแล้ว แต่คุณก็ทำไม่ได้ ผมแนะนำให้คุณไปทำอาชีพอื่นดีกว่า อย่าเป็นเลยนักแสดง ดูจากหน้าตา ท่าทางของคุณผมว่าไม่เหมาะจะเป็นดารา”  ผู้กำกับพูดออกมาแบบไม่รักษาน้ำใจคนตรงหน้า แล้วเดินจากไปทันที สั่งให้ยุติการค้นหานักแสดงหน้าใหม่เพราะได้คนแสดงมาแล้ว ซึ่งไม่ใช่นัดดาแน่นอน “เฮ้อ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ” หญิงสาวหน้าหวาน ตากลม ผิวขาว ก้มหัวลงขอบคุณทีมงาน ทุกคนที่กำลังวุ่นวายเก็บข้าวเก็บของ ซึ่งไม่มีใครสนใจเธอเลยแม้แต่คนเดียว ป้ายรถเมล์ หลังจากที่เดินออกมาจากสตูดิโอแคสนักแสดงหน้าใหม่ของช่อง 123 channel นัดดาก็นั่งรอรถเมล์อยู่ตรงป้ายรถเมล์ที่อยู่ถัดจากสตูดิโอห้าร้อยเมตร แล้วหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมานับเงินให้ครบหกจุดห้าสิบเพื่อเป็นค่ารถ “เงินเหลือน้อยเต็มที ต้องประหยัดมากขึ้นแล้วเรา สู้ต่อไปนัดดา” หญิงสาวบ่นออกมาด้วยความเหนื่อยใจเมื่อเห็นเงินในกระเป๋าสตางค์เหลืออยู่ไม่ถึงหนึ่งพันบาท แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ย่อท้อยังอยากทำตามความฝันเหมือนเดิม “โทรหาแม่ดีกว่า”   เมื่อรอรถเมล์อยู่สักพักคนเหนื่อยกับความฝันก็คิดถึงมารดาที่อยู่บ้านนอก แล้วเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเพื่อโทรหาคนที่บ้านทันที รอสายไม่นานมารดาก็รับโทรศัพท์ “นัดลูกเป็นยังไงบ้าง” “แม่จ๋า นัดทำไม่ได้อีกแล้ว” “ไม่เป็นไรนะลูก เดี๋ยวก็ได้เอง” “จ้ะแม่ แล้วกำลังทำอะไรเหรอ พ่ออยู่ไหมจ๊ะ” “กำลังเก็บของจะกลับบ้าน พ่อยุ่งอยู่ลูก กำลังไปเอารถ” “จ้า ๆ งั้นนัดวางก่อนนะแม่ เดี๋ยวโทรไปใหม่” “อืม ๆ ถ้ามีอะไร ก็โทรหาแม่นะลูก” “จ้ะแม่ สวัสดีค่ะ” นัดดาวางสายจากมารดาแล้วยิ้มออกมาด้วยความสุขใจทุกครั้งที่ได้ยินเสียงท่าน เธอจะรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาเป็นกองเลย เมื่อรถเมล์คัน สีแดงมาถึงเธอก็กระโดดขึ้นไปแล้วหาที่นั่ง จ่ายเงินให้กระเป๋ารถเมล์เสร็จสรรพก็นั่งมองบรรยากาศข้างทางของเมืองหลวงที่แสนจะวุ่นวายเหลือเกินอย่างเหนื่อยหน่ายจิตใจ “เราคิดถูกแล้วใช่ไหม” หญิงสาวบ่นออกมาเบา ๆ เมื่อคิดถึงอดีตในตอนที่ขอพ่อกับแม่ เข้ามาหางานทำที่กรุงเทพ ฯ หลังจากเรียนจบทางด้านบัญชีจากมหาวิทยาลัยที่ต่างจังหวัดเธอก็ขอพ่อแม่ซึ่งทำอาชีพค้าขายอยู่ในตลาดเพื่อมาหางานทำในกรุงเทพฯ กับทำตามความฝันที่อยากเป็นนักแสดง จึงตัดสินใจลองมาใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้ โชคดีที่พ่อกับแม่ยอมให้ลูกสาวคนที่สองของบ้านมาทำงานไกลหูไกลตา เธอจึงได้เข้ามาในกรุงเทพฯ ส่วนพี่สาวคนโตกับน้องชายคนเล็กก็อยู่ที่บ้านช่วยพ่อแม่ค้าขายเหมือนเดิม “ทำยังไงดีเนี่ย เงินจะหมดแล้วไม่อยากขอพ่อกับแม่เลย”  เมื่อกลับมาถึงห้องเช่าที่เธอมาอาศัยอยู่กับเพื่อนสนิทก็รีบหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วนับเงินที่เหลือ จึงทำให้รู้ว่าเงินเหลือน้อยมาก คงอยู่ได้อีกแค่ไม่กี่วัน ครั้นจะโทรไปขอพ่อกับแม่ก็เกรงใจ เพราะพวกท่านก็ไม่ได้มีเงินมากมาย หาเช้ากินค่ำตามประสาพ่อค้าแม่ค้า อีกอย่างเธอก็เรียนจบแล้ว ถ้ายังแบเงินขอพ่อแม่มันก็กระไรอยู่ “ยืมเงินฉันก่อนไหมแก” นิสาเจ้าของห้องที่นัดดามาอยู่ด้วยเอ่ยบอกเพื่อนสาวคนสนิท “ไม่เอาหรอกแก ฉันมาอาศัยแกอยู่ไม่จ่ายค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ แค่นี้ก็เกรงใจมากพอแล้ว ถ้าต้องยืมเงินแกอีก ฉันโคตรอายเลยนะ”  นัดดาหันไปบอกเพื่อนสาวที่เธอมาอาศัยด้วยความเกรงใจ โชคดีที่นิสามาอยู่กรุงเทพฯ หลายปี ทำให้เธอไม่ต้องลำบากหาที่พัก “คิดมากน่ะแก เอาไว้แกมีค่อยมาจ่ายก็ได้ ฉันไม่คิดมาก เดี๋ยวบอยแฟนฉันมันก็ให้เงินมาอีก” “ฉันสัญญานะว่าจะรีบหางานทำให้ได้ แล้วย้ายออกไป แกจะได้อยู่กับแฟนได้บ่อย ๆ” “จ้า ๆ แม่คนอยากเป็นดารา อยากเป็นนางร้าย ไม่ดูหน้าตัวเองเลยว่าเหมาะไหม” “ทำไมล่ะ ดาราหน้าหวาน ๆ เป็นนางร้ายตั้งเยอะ” “แล้วแต่ละกัน เดี๋ยวถ้ามีที่ไหนเปิดแคสหานักแสดง ฉันจะมา บอกแกนะ ว่าแต่บริษัทที่แกไปวางใบสมัครงานเป็นไงบ้าง” “ยังไม่มีวี่แววเลยแก ไม่มีสักอย่าง ทั้งเรื่องงานที่ไปสมัคร ทั้งเรื่องที่ไปแคสเป็นนักแสดง ตั้งสองเดือนแล้วนะแกไม่มีอะไรคืบหน้าเลย” “เอาน่า หรือว่าแกจะลองไปทำงานกับฉันก่อน จะได้มีเงินระหว่างรองานอื่น” “อืม ก็ดีนะ ว่าแต่เป็นเด็กเสิร์ฟมันยากไหม” “ไม่ยากนะ แถมเงินดีด้วย แกอยากลองไหม เดี๋ยวฉันจะช่วยพูดกับพี่ผู้จัดการเอง” “เอา ๆ แต่ฉันไม่เคยทำมาก่อน” “ไม่เป็นไร ฝึกได้แค่นี่เองสบายมาก แกเป็นคนหัวไว ฝึกแป๊บเดียวก็ได้ เชื่อฉัน” “เออว่ะ ลองดูสักตั้งเนอะ” “ใช่ แต่งตัวไปกันวันนี้เลย พี่ผู้จัดการใจดีรับรองได้ทำแน่นอน” “โอเค จัดไป” สองสาวเพื่อนซี้รีบอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าแล้วออกจากห้องเช่าเล็ก ๆ ที่อยู่ในซอย มุ่งหน้าไปยังผับสุดหรูที่นิสาทำงานอยู่ โดยหารู้ไม่ว่าการไปทำงานในครั้งนี้จะเปลี่ยนชีวิตของนัดดา สาวหน้าหวานที่อยากเป็นนางร้ายตลอดกาล