Chapter 11 เกี้ยวนาง
อู่ฉานอิงแทบจะกลั้นหายใจด้วยกลัวว่าคนตัวโตจะล่วงรู้ว่านางใจเต้นแรงเพราะหวั่นไหวไปกับบทเพลงเกี้ยวนางของเขา จังหวะนั้นเองมือข้างหนึ่งของจือหยวนก็ยื่นออกไปใช้วรยุทธ์เด็ดดอกจวี๋ฮัวบนผืนหญ้า ดอกเล็กกระจิริดสีขาวบริสุทธิ์ แกนกลางดอกเป็นสีเหลืองระเรื่ออ่อนหวาน
โดยที่นางยังไม่ทันตั้งตัวเขาก็บรรจงทัดดอกจวี๋ฮัวลงบนเรือนผมที่เกล้ามวยเอาไว้อย่างแผ่วเบา
คนในอ้อมกอดถึงกับวางหน้าไม่ถูก เวลานี้ใบหน้าของนางแดงก่ำอย่างไม่อาจปิดบังความรู้สึกได้อีกต่อไปแล้ว
“เจ้าจำต้องแต่งงานกับข้าเพราะต้องกตัญญูต่อบิดา ดังนั้นเราทั้งสองจึงยังไม่ได้ทำความสนิทสนมคุ้นเคยกันอย่างคู่อื่นๆ”
เขาพูดเพียงเท่านั้นแต่ทำไมฉานอิงถึงได้หัวใจเต้นแรงราวกับจะกระโจนออกมานอกอก ทั้งน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำนุ่มหวาน ทั้งดวงตาที่พราวระยับทอดอ่อนจ้องจับมาที่ใบหน้าของนางไม่วางตา กอปรกับสัมผัสที่โอบกอดกระชับราวกับหวงแหนนางเป็นสิ่
