“เออ... หนูคะ ใจเย็น ๆ นะคะ นั่งลงแล้วค่อยคุยกันดีไหมเอ่ย?” ธามตกใจเมื่อเห็นสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มแสดงความดุดัน
ดุม้ากมาก น่ากลัวกว่าชิวาว่านิดหนึ่งอะ
หนุ่มหน้าหวานคิดในใจแล้วยิ้มน้อย ๆ ให้เธออย่างใจเย็น
ขวัญข้าวนั่งลงตามคำเชิญของธามแล้วบุ้ยใบ้ให้น้าสาวและพี่เกรทนั่งลงด้วย
“ยัยเตี้ย เอ๊ย! ตัวเล็ก ถ้าผู้ชายทิ้งก็หาผู้ชายใหม่สิ ต้องทุ่มเทขนาดเปลี่ยนรสนิยมทางเพศเพื่อเอาใจเขาเลยเหรอ? อย่าหาว่าฉันสอนเลยนะ เห็นผู้หญิงที่สวยมาก ผมสั้นแค่บ่า หน้าตาเหมือนดาราตรงโต๊ะโน้นไหม?” ลอยด์เริ่มสอนน้องแล้วบุ้ยหน้าไปทางกลุ่มผู้หญิงที่นั่งโต๊ะติดกำแพงด้านซ้าย
ขวัญข้าวมองตามสายตาของหนุ่มลูกครึ่งแล้วพยักหน้ารับ
“ผู้หญิงคนนั้นสวยกว่าเธอตั้งหลายเท่าตัว หุ่นดีเหมือนนางแบบ นิสัยก็ดี บ้านก็รวย ไม่เจ้าชู้ไปทั่ว ขาก็ยาวกว่าเธอด้วย แต่ฉันเห็นอกหักเมื่อไหร่ก็พาเพื่อนมา Your Boys ทุกที แล้วนี่เป็นครั้งที่ห้าแล้วที่ฉันเห็นผู้หญิงคนนั้นที่ Your Boys นับประสาอะไรกับผู้หญิงขาสั้น หน้าตา... อย่างมากก็แค่น่ารัก ปากก็แจ๋ว นิสัยเอาแต่ใจ ความคิดไม่สมเหตุสมผลอย่างเธอที่จะถูกทิ้งบ้าง? ดังนั้นเลิกล้มความคิดที่จะให้พวกฉันสอนเพลย์เสีย กลับบ้าน แปรงฟัน แล้วไปเข้านอนเลยไป อย่าให้ฉันเห็นเธอมาที่ Your Boys อีกนะ ถ้าฉันเห็นอีกฉันจะจับมัดเชือกแล้วแขวนประจานไว้หน้าคลับเลย” ลอยด์พูดยาวขู่สาวน้อย แต่แทนที่เธอจะกลัว ดวงตาของเธอกลับเป็นประกายวิบวับขึ้นมาทันที
“อุ๊ย! จับหนูมัดแล้วแขวนเลยเหรอคะ? แสดงว่าพี่ต้องเก่งเรื่องมัดเชือกมาก ๆ แน่ แบบนี้หนูยิ่งอยากให้พี่สอนหนู พวกพี่ชื่ออะไรอะ? หนูชื่อขวัญข้าว เรียกหนูว่าข้าวก็ได้ค่ะ แต่เวลาจะสอนกันให้เรียกหนูว่านายหญิง หนูต้องเริ่มเข้าให้ถึงบทบาทเลย จะได้ไม่เขินเวลาไปทำกับพี่ออสติน นี่น้าสาวหนูชื่อน้านก เป็นแขกประจำที่นี่ค่ะ นี่พี่เกรท... พวกพี่คงรู้จักแล้ว เป็นแฟนน้าสาวหนูเอง” ขวัญข้าวไม่ใส่ใจที่ลอยด์พูดมาทั้งหมด เธอเลือกฟังแต่สิ่งที่เธอสนใจ เช่นคำว่า ‘มัด’ และคำว่า ‘เชือก’
“แขกประจำของที่นี่เหรอ? ทำไมกูไม่เคยเห็นหน้า? แล้วเป็นแฟนมึงด้วยเหรอ? นี่มึงเอาลูกค้าทำเมียเหรอไอ้เกรท?” ธามหันไปถามเกรท
“เออ... คุณขวัญชนก ผู้บริหารบริษัท KK Entertainment น่ะครับ บริษัทผลิตหนัง ผลิตละครที่ใหญ่ที่สุดในตอนนี้ มีดาราในสังกัดตัวเองด้วย เพิ่งเริ่มมาเป็นแขกของทางเราได้ 2-3 เดือน พักหลังคุณลอยด์กับคุณธามไม่ได้เข้ามาบ่อยเลยอาจไม่เคยเห็นน่ะครับ แล้วอีกอย่าง... ตอนที่ผมคบกับพี่นก ผมไม่ได้เป็นบอยส์แล้วนะครับ ตอนนั้นผมเลื่อนเป็นรองผู้จัดการแล้ว” เกรทอธิบาย
ธามและลอยด์หันมาสบตากันทันทีเมื่อได้ยินว่าน้าของยัยเด็กสาวนิสัยประหลาดเป็นผู้บริหาร KK Entertainment
“เออ... แล้วก็... ข้าวครับ พี่ว่าคุณสองคนนี้คงสอนข้าวไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวพี่จะคัดบอยส์มาให้ข้าวเลือกใหม่ คุณสองคนนี้ไม่รับลูกค้าน่ะครับ” เกรทหันไปบอกขวัญข้าวบ้าง
“ทำไมล่ะคะ? เห็นยัยข้าวเป็นเด็กหรือไง? ยัยข้าวโตพอที่จะตัดสินใจอะไรเองได้แล้วนะคะ อีกอย่างบริษัท KK Entertainment มีพี่เป็นผู้บริหารก็จริง แต่หุ้นส่วนใหญ่คือขวัญข้าวนะคะ เพราะบริษัทนั้นพ่อกับแม่ของข้าวเป็นคนสร้างขึ้นมาเอง ดังนั้นเรื่องค่าจ้างไม่มีปัญหาค่ะ ข้าวมีเงินจ่ายค่าจ้างแน่” ขวัญชนกรีบพูดปกป้องหลานสาวทันทีเมื่อเห็นว่าหนุ่ม ๆ ในโต๊ะอาจดูถูก เห็นว่าหลานของตนเป็นเพียงเด็กกะโปโล
“เออ... พี่นกครับ... คือ... คุณสองคนนี้เกินลิมิตจริง ๆ ครับ ถึงพี่มีเงินเท่าไหร่ก็จ้างเขาไม่ได้หรอกครับ” เกรทกระซิบข้างหูคนรัก
“จะเกินลิมิตได้ยังไง?! สำหรับยัยข้าวไม่มีคำว่าลิมิต!” ขวัญชนกนิ่วหน้าแล้วตะโกนขึ้นมา แค่ผู้ชายสองคนหลานเธอมีเงินจ้างหรอกน่า
“คือ คุณสองคนนี้... ชื่อลอยด์ ลี กับธาม ทวีก้องไกรน่ะครับ” เกรทพูดออกมาเบา ๆ
พอขวัญชนกได้ยินชื่อสองหนุ่มก็นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงนึกขึ้นได้ เธอได้ยินคนในวงการพูดถึงสองหนุ่มเจ้าของธุรกิจกลางคืนเกือบครึ่งของเมืองอยู่เสมอ แม้ไม่เคยพบตัวก็รู้ว่าเป็นชายหนุ่มที่เกินมาตรฐานหนุ่มไฮโซไปมาก วันนี้พอได้เจอตัวจึงรู้ว่าคำร่ำลือยังบรรยายถึงพวกเขาน้อยไปเสียด้วยซ้ำ
“งั้น... ข้าวเลือกบอยส์คนอื่นเถอะ... คุณสองคนนี้ไม่ใช่บอยส์ เขาเป็นเจ้าของที่นี่ เขาไม่รับแขก” ขวัญชนกตัดใจ ก็คงต้องให้เกียรติเขาสองคนระดับหนึ่งแหละนะ เพราะฐานะพวกเขาก็ไม่ได้ไก่กา
“หือ? เป็นเจ้าของแล้วยังไงคะ? เป็นเจ้าของจะไม่รับลูกค้าก็ได้หรือคะ? เมื่อเดินเข้าห้องนี้มาก็แสดงว่าต้องสนใจในตัวสาว ๆ คนใดคนหนึ่งในห้องไม่ใช่เหรอคะ? หรือกฎที่นี่มีไว้แหกคะพี่ลอยด์ พี่ธาม?” ขวัญข้าวเอียงหัวแล้วมองสองหนุ่มตาใส ทำเป็นไร้เดียงสาแต่เหมือนด่าคนตั้งกฎไปในตัวแถมยังตีหน้าซื่อเรียกชื่อพวกเขาราวกับสนิทสนมอีกด้วย
“โอเค ตามนั้น ข้าวส่งรายละเอียดสัญญาที่หนูอยากได้มาให้พี่ได้เลยค่ะ เดี๋ยวพี่ให้ทนายของฝั่งพี่ร่างให้ นายหญิงมาเซ็นสัญญาวันเริ่มเรียนก็พอ” ธามยกยิ้มร้ายที่มุมปากแล้วพูดออกมา
“เชี่ย! ถ้ามึงอยากทำมึงทำคนเดียวสิวะ อย่าใช้คำว่า ‘พวกพี่’ กูไม่เอาด้วย” ลอยด์กระซิบบอกเพื่อนอย่างร้อนใจ
“ไอ้ลอยด์ น้องเขาเป็นหุ้นส่วนใหญ่บริษัทบันเทิงเต็มรูปแบบนะมึง น้าสาวเขาก็เป็นผู้บริหารบริษัท พวกเรากำลังจะทำธุรกิจทางนี้เราต้องมีคนคอยช่วยเหลือ อีกหน่อยอาจจ้างบริษัทเขาทำภาพยนตร์ หรือไม่ก็ปั้นเด็กส่งบริษัทเขา คนเรามันต้องสร้างคอนเนคชั่นโว้ย และคอนเนคชั่นในวงการบันเทิงของเราก็จะเริ่มจากข้าวนี่แหละ” ธามกระซิบตอบเพื่อน
ลอยด์นิ่วหน้าแต่ก็คิดตามและเห็นด้วยกับเพื่อนอยู่ในใจเงียบ ๆ แอบขัดใจนิดหน่อยก็ตอนเห็นหน้าระรื่นของยัยเตี้ยที่มันบานเท่ากระด้งเมื่อรู้ว่าพวกเขายอมสอนให้นี่แหละ
“ก็แค่นั้น” สาวน้อยยิ้มแล้วยักไหล่ ไม่สนว่าหนุ่ม ๆ สองคนจะกระซิบกระซาบอะไรกัน ว่าแล้วเธอก็ล้วงโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วกดอัดเสียง
“ต่อไปนี้เป็นสัญญาว่าจ้างที่ข้าพเจ้านางสาวขวัญข้าว เกษมสิทธาในฐานะผู้ว่าจ้าง พร้อมกับนายลอยด์ ลี และนายธาม ทวีก้องไกรในฐานะผู้รับจ้างจะได้ตกลงทำต่อกัน โดยผู้ว่าจ้างจะจ่ายค่าจ้างเดือนละหนึ่งล้านบาทต่อคนต่อเดือนให้กับผู้รับจ้างทั้งสองคนเป็นเวลาสองเดือนให้สอนเกี่ยวกับเรื่องของ BDSM เน้นเรื่องดอมกับซับเป็นพิเศษ สอนให้ผู้ว่าจ้างเป็นนายหญิงที่ดี ส่วนผู้รับจ้างก็ต้องเป็นทาสที่ดี รายละเอียดปลีกย่อยของสัญญาข้าพเจ้าจะส่งไปให้ทางผู้รับจ้างอ่านและร่างมาจากนั้นสรุปข้อตกลงที่ยินยอมพร้อมใจกันทั้งสองฝ่ายอีกครั้ง โดยข้าพเจ้าตกลงตามนี้ ผู้รับจ้างทั้งสองเห็นด้วยหรือไม่? หากเห็นด้วยให้กล่าวคำว่า ‘ยินยอมครับ’... เอาสิค่ะ พูดสิ” ขวัญข้าวกรอกคำพูดลงไปโดยใช้โทรศัพท์บันทึกเสียงไว้ กันสองหนุ่มเปลี่ยนใจทีหลัง
“ข้าพเจ้านายธาม ทวีก้องไกรเห็นชอบและยินยอมตามนั้น” ธามยิ้มเอ็นดูในความหัวไวของเด็กสาวแล้วพูดตกลง
“โอเคค่ะ พี่ลอยด์... ตาพี่พูดแล้ว” สาวน้อยหันไปสั่งลอยด์ต่อ
“เออ! ตามนั้น” ลอยด์ตอบสั้น ๆ
“ความจริงพี่ลอยด์ต้องบอกด้วยว่าชื่ออะไร แล้วค่อยพูดว่าตกลงยินยอมตามนั้น แต่นี่หนูเห็นว่าพี่ธามทำถูกต้องแล้วหรอกนะถึงไม่บังคับให้พี่ลอยด์อัดเสียงใหม่” สาวน้อยทำเป็นบ่นลอยด์ก่อนจะหันไปยิ้มแล้วชมเชยธามแล้วจิ้มนิ้วกดจบการบันทึกเสียง
ยัยเตี้ยก็มีความเป็นดอมซ่อนอยู่น้อย ๆ แฮะ รู้จักชมเชยทาสและทำโทษทาสแบบกลาย ๆ ด้วยการประณามเป็นด้วย... เฮ้ย! กูยังไม่ทันเป็นซับยัยเตี้ยเลย! แม่ง... เคลิ้มไปได้ไงวะ?!
ลอยด์คิดแล้วด่าตัวเองในใจ
“โอเค ได้คนสอนแล้ว ยังไม่ต้องเริ่มสอนแบบเป็นการเป็นงานนะคะ แค่ขับรถไปส่งหนูที่บ้านหน่อย หนูมีเรื่องอยากถามเยอะแยะเลย น้านกอยู่จู๋จี๋กับพี่เกรทต่อตามสบายนะคะไม่ต้องเป็นห่วงหนู หนูจะกลับไปกับพี่ลอยด์และพี่ธาม” ขวัญข้าวหันไปบอกหน้าสาวแล้วฉีกยิ้มกว้าง
“เฮ้ย! จะกลับกับใคร? ใครจะไปส่งเธอ?!” ลอยด์ทำตาโตแล้วโวยวายทันที
“ก็พี่ลอยด์กับพี่ธามไงต้องไปส่งหนู เป็นเจ้าของที่นี่ก็ต้องรวย ต้องมีคนขับรถให้ด้วยหรือเปล่า? หนูมากับน้านก ไม่ได้เอารถมาด้วย ก็ต้องมีคนไปส่งสิ ระหว่างทางจะได้ตอบคำถามที่หนูอยากรู้ด้วย ถึงยังไม่ได้เริ่มสอนจริงจังจนกว่าพวกเราจะร่างสัญญาเสร็จแต่หนูก็อยากเริ่มเรียนรู้แล้วแหละ” ขวัญข้าวส่งยิ้มสดใสไปให้สองหนุ่มแล้วพูดจาเจื้อยแจ้ว
“เออ... พี่นกจะไม่ห้ามหลานหน่อยเหรอครับ? ปล่อยข้าวไปกับผู้ชายตั้งสองคน” เกรทกระซิบถามคนรักบ้าง
“จะห้ามไปทำไมคะ? สองคนนี้เป็นเจ้าของ Your Boys ไม่ใช่เหรอคะ? คงไม่ทำอะไรให้ภาพลักษณ์กิจการที่บริการผู้หญิงด้วยความสุภาพเสียหายล่ะมั้งคะ แล้วอีกอย่าง... ข้าวดูคนออกค่ะ คนเดียวที่ข้าวดูไม่ออกเพราะรักปักใจจนหน้ามืดตามัวเห็นจะมีแต่นายออสตินนั่น... ถ้าข้าวไว้ใจจะไปกับพวกเขา พี่ก็ไว้ใจคนที่ข้าวเลือกเหมือนกันค่ะ” ขวัญชนกยิ้มแล้วตอบคนรักหนุ่มที่เพิ่งคบกันและอาจยังไม่รู้จักเธอดีพอ
ขวัญชนกเลี้ยงหลานมาแบบนี้โดยตลอด ตามใจในสิ่งที่เห็นว่าควรทำได้ ให้อิสระทางความคิด และไม่ซ้ำเติมเมื่อหลานสาวเลือกสิ่งผิด ๆ เข้ามาในชีวิต เช่น... นายตรีภพเป็นต้น
“พี่ลอยด์พี่ธามรออะไรอยู่คะ? ลุกขึ้นสิคะ! พาหนูกลับบ้าน! นายหญิงอยากกลับบ้านแล้ว” ขวัญข้าวออกคำสั่งด้วยความร่าเริง
ธามอมยิ้มน้อย ๆ แต่ลอยด์ถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับ
เชี่ย! นายหญิงคนแรกของชีวิตกูและไอ้ธามกับคำสั่งแรกของนายหญิงคือ ‘พาหนูกลับบ้าน’ เนี่ยนะ?!
ลอยด์คิดในใจ แค่ยังไม่ได้เริ่มสอนยัยตัวเล็กเขาก็ปวดหัวแล้ว ผิดกับไอ้ธามที่เมื่อเขาชำเลืองมองไปก็เห็นมันอมยิ้มเหมือนเจอของเล่นที่ถูกใจ
หนูข้าวน่ารักดี นายหญิงคนแรกของชีวิตกูกับไอ้ลอยด์เป็นนายหญิงที่ไม่เหมือนใครเลยว่ะ ไม่น่าจะรุ่งด้านการเป็นดอมแหละ ดูก็รู้ แต่เรื่องเป็นเจ้านายหัวใจของกู... ไม่น่าจะยาก