ก๊อกๆๆ “คุณ คุณ คุณผึ้ง...นี่ใจคอจะไม่ยอมคุยกันดีๆใช่ไหม” เสียงเคาะประตูและเสียงเรียกของหมออัครวินท์ที่ดังอยู่หน้าห้องกลับไม่ทำให้ร่างที่กำลังนั่งดูทีวีอย่างสบายใจยอมเปิดประตูตามที่เขาว่าเลยสักนิด นับตั้งแต่เกิดเรื่องในวันงานของจอมจันทร์และปฐวี มลฤดีก็คอยแต่หลบหน้าหมออัครวินท์มาโดยตลอดถึงแม้เขาจะพยายามมาขอเวลาอธิบายอยู่บ่อยครั้งก็ตาม ไม่ใช่ว่าเธอโกรธเกลียดอะไรเขาหรอกนะแต่เพราะเธออายต่างหาก ถ้าเกิดเรื่องมันไม่เป็นตามที่เธอคิดขึ้นมาจริงๆแล้วจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกัน ทางด้านชายหนุ่มเองก็เริ่มจะท้อใจ ทั้งที่พยายามหาโอกาศอธิบายและจะได้หารือเรื่องของชนม์ณภัทรกับปฐวีด้วย เพราะรู้ดีว่าเพื่อนสนิทอย่างปฐวีนั้นกำลังมีแผนการอะไรอยู่ในใจซึ่งต่อให้เขาห้ามแค่ไหนปฐวีก็คงไม่ฟัง ทางเดียวที่จะทำให้ชนม์ณภัทรออกมาจากชีวิตปฐวีได้คือต้องบอกความจริงกับมลฤดีว่าจริงๆแล้วบดินทร์กับปฐวีเป็นพี่น้องกัน และที่ยอมสร้างเร