สิบเก้า
โรงน้ำชาไป๋เหอ
ณ โรงน้ำชาไป๋เหอ ปลายยามเว่ย
เนื่องจากอยู่ในช่วงสงคราม ผู้คนที่ทำการค้าต่างได้รับความเดือดร้อนจนย่ำแย่ บ้างก็พากันปิดตัวเพื่อตัดปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย แต่ก็มีบางแห่งที่ยังดั้นด้นจะเปิดกิจการต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ
ภายในเมืองต้าไห่มีโรงน้ำชาที่เปิดอยู่เพียงสามแห่ง และโรงน้ำชาไป๋เหอก็เป็นหนึ่งในนั้น
มู่เฟยเหลียนเลือกที่นั่งตรงระเบียงชั้นสองซึ่งไร้ผู้คน จิบชาเหลียนฮวาด้วยทวงท่างดงามอ่อนช้อย ใบหน้าน่ารักประดับด้วยรอยยิ้มบางเบา ดวงตากวางทอดมองฝูงนกที่โผบินอยู่ริมทะเลสาบ สีหน้าผ่อนคลายจนดูกลมกลืนไปกับบรรยากาศ
แม้การแต่งกายและองค์ประกอบทุกอย่างของเด็กสาวจะจืดชืด ทว่ากลิ่นอายรอบตัวนางกลับสดใส เปี่ยมด้วยความมีชีวิตชีวา ราวกับมันเป็นเอกลักษณ์โดดเด่นเฉพาะตัวที่มีมาตั้งแต่กำเนิด
ครั้นหยางหวู่เดินทางมาถึง เขาก็สามารถหาตัวเด็กสาวพบได้ทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลา
ก่อนหน้านี้มีของขวั
