บรรยากาศการประชุมระหว่างแม่ทัพของสองแคว้นค่อนข้างเคร่งเครียด แผนการถูกวางไปทีละขั้นและมีการถกเถียงกันอย่างต่อเนื่อง จวบจนกระทั่งอวิ๋นฮว้าเอ่ยปากขอแบ่งเสบียงจากแคว้นเกา จุดยืนของสองทัพก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
การที่ผู้บังคับบัญชากองทัพเอ่ยปากขอความช่วยเหลือนั้นไม่ต่างจากการก้มหัว ยอมลดศักดิ์ศรีของตนเอง จากสถานะที่เท่าเทียม ย่อมแปรเปลี่ยนกลายเป็นการยอมโอนอ่อนให้แคว้นเกามีอำนาจในการสั่งการมากกว่า ทว่าเพื่อความอยู่รอดของทหารทั้งหลาย อวิ๋นฮว้าก็พร้อมจะกระทำอย่างไม่ลังเล
ผู้บังคับบัญชากองทัพของแคว้นเกา อวี้เหยา ซึ่งอายุน้อยกว่าอวิ๋นฮว้าก็แสดงความใจกว้าง โดยการแบ่งเสบียงให้กองทัพพันธมิตรมาส่วนหนึ่ง
ครั้นส่งคนของแคว้นเกากลับไปเรียบร้อย อวิ๋นฮว้าก็สั่งการให้คนไปเรียกตัวถูซือมาพบเพื่อแจ้งข่าวเรื่องการโอนถ่ายเสบียง แต่สิ่งที่ชายวัยกลางคนคาดไม่ถึงคือการตัดสินใจโดยพลการของผู้ที่ตนเรียกหา
ร่างผอมแห้
