“ขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวพี่จะพาเราไปขึ้นสวรรค์เอง”
“ภูผาช่วยด้วย” สติสุดท้ายของมีนา เธอเอ่ยเรียกของความช่วยเหลือจากภูผาที่พึงเดียวของเธอในใจภาวนาขอให้เขามาช่วยเธอได้ทัน
“เฮ้ย!!ทำเหี้ยไรวะ” เสียงเข้มดังมาจากด้านหลัง แค่ได้ยินเสียงของภูผาเธอก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมา เขามาได้ทันเวลาจริง ๆ
“อ้าว เฮียภูผา ผมกำลังจะไปต่อกับเด็กครับ เด็กเมามากไปหน่อย”
“เด็กมึงเหรอ?” น้ำเสียงเย็นยะเยือกใบหน้านิ่งเอ่ยถามชายตรงหน้า รังสีอำมหิตแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ “คะ ครับ”
“หน้าเหมือนเมียกูดีนะ”
“หะ ห๊า”
“ภูผาช่วยด้วย” มีนารวบรวมสติของตัวเอง เปล่งเสียงของความช่วยเหลือจากภูผา สายตาอ้อนวอนใบหน้าสวยมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นที่ขมับ แค่ภูผาเห็นลักษณะของมีนาก็พอจะทราบว่าเธอนั้นโดนอะไรมา
“เมียเฮียเหรอครับ”
“เออ เมียกู” ผลั๊วะ!! หมัดหนัก ๆ กระแทกเข้าใบหน้าของชายที่พยุงมีนาอยู่ เขาล้มลงกับพื้นแต่ดีที่ภูผารับมีนาเอาไว้ได้ทัน ใบหน้า
