ปึก!!
“เป็นเชี้ยอะไรวะ? ชวนพวกกูกินเลี้ยงตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ตกดิน” เสือถามภูผาด้วยความสงสัย ตอนแรกภูผาเองก็บอกว่าต้องรีบกลับแต่จู่ ๆ ก็เปลี่ยนใจชวนพวกเขามานั่งดื่ม ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยกแก้วเหล้าดื่ม
“ทำตัวเหมือนเมียไม่รัก”
“มันไม่มีเมียไอ้เวย์”
“ก็ไม่แน่” โรมบุคคลที่ชอบเงียบ วันนี้เขาพูดออกด้วยเหมือนมีลับลมคมในอะไรสักอย่าง เพราะวันนี้ทั้งวันโรมเอาแต่พูดกำกวมจนพวกเขาแทบปวดประสาทที่ต้องมานั่งหาความหมายและคำแปลจากคำพูดของเพื่อนรักคนนี้
“หรือมึงมีเมียไอ้ภูผา”
“ไม่มี”
“เห็นไหมไอ้โรม ก็มันบอกว่าไม่มี”
“กูมันก็แค่คนรับเลี้ยงไง เขาสนใจเงินกูมากกว่า เขาไม่สนใจกูหรอก” ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ครอบงำสติของภูผาอยู่ ทำให้เขาเหมือนละเมอพูดออกมา
“มันบ่นอะไรของมันวะ”
“กูจะไปรู้กับมันเหรอ? หรือมึงรู้ไอ้โรม”
“ไม่รู้” เพื่อนรักทั้งสามหันไปมองใบหน้าหล่อเหลาที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ภูผ
