BURHAN ALİ DİNÇER
Oradaydı...
Canına yandığım...
Uğruna her şeyi göze aldığım kadın...
Tam karşımda idi lakin gidip de dokunamıyordum ya ona... İçim gidiyordu...
Baktı... Öylece bomboş baktı gözlerime...
Sonra çevirdi başını... Koptu öldüğüm gözleri gözlerimden.
Hiç mi görmüyordu nasıl yandığı mı?
Ben hep görmüştüm onu. Ufacık hareketinden bile anlardım ne derdi olduğunu. O, bana bu kadar bakarken hiç mi görmüyordu? Yoksa görmek mi istemiyordu?
Ya da artık bana eskisi gibi bakmıyordu.
Kırgındı, üzgündü, en önemlisi öfkeli idi. Baktıkça görmesini engelleyen sorunlar buydu.
Biliyorum ben Firuze'yi. Anlardı o beni yoksa...
Benim bakışlarım hâlâ onun üzerindeyken dönüp bir kere bile bakmadı bana.
Oturduğu hamakta oyalandı durdu.
Bakışlarım onun üzerindeyken hemen köşede bulunan
