XLVIII.
“ICE, HINDI MUNA ako magpapatingin,” pagpaalam ni Kirsten sa asawa.
Napatigil sa pagtitipa ng laptop si Ice at nilingon ang asawa. “Bakit?”
“Gusto ko kasing nandoon ka. Mas masaya kung magkasama tayong hinintay ang resulta.”
“Mas masaya? Paano kung walang laman ang tiyan mo at kaartehan mo lang pala lahat ng nararamdaman ng katawan mo? Imbes na sumaya ako ay mas masira lang ang araw ko.”
“Sige, aalis na lang ako. Kaya mo ba rito mag-isa?”
“Kaya ko, Tin. Hindi naman ganoon kalaki ang papel mo rito sa kumpanya namin para isipin mo na kung wala ka, hindi ko kaya.”
Napayuko si Kirsten. “Wala naman akong sinabing ganyan.”
“Bakit ka nagtanong kung kaya? Minamaliit mo ba ang kakayahan ko dahil hindi ako kasingtalino mo?”
“Ikaw lang ang nagsabi niyan. Sige na, mauna na ako kung su
