เกือบห้าโมงเย็นกว่าที่อณาธิปจะขับรถมาส่งเธอ
“จอดหน้าประตูก็พอค่ะ” เธอร้องบอกเมื่อเห็นเขาปีบแตรและลุงผันวิ่งออกมาเปิดประตู
“อ้าวทำไมล่ะ ไม่อยากให้ผมเข้าไปแนะนำตัว ว่าเป็นเจ้านายคุณหรือไง” เขาออกความเห็น ณริสาถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เธอกลัวเรื่องมันไม่จบแค่เขาแนะนำตัวน่ะสิ!
“ไม่ดีกว่า” เธอค้านไม่เห็นด้วยกับความคิดเขา มันอาจจะดีหากเขาเข้ามาแบบเจ้านายลูกน้อง โดยที่ไม่มีอะไรแอบแฝง
“คุณว่าคนอย่างผมจะเชื่อคุณเหรอ” เขาถามอย่างท้าทาย พร้อมกันนั้นเขาปรับเกียร์แล้วเร่งเครื่องยนต์พุ่งเข้าไป เมื่อประตูเหล็กหนาอย่างดีเปิดอ้าออก ณริสาถึงกับอ้าปากค้าง กว่าจะรู้สึกตัว ร้องห้ามก็ไม่ทันกาล เมื่อรถคันหรูจอดอยู่หน้ามุขเรียบร้อยแล้ว
อโณทัยที่เพิ่งกลับจากด้านนอกโดยที่ยังไม่ได้เข้าด้านในหยุดชะงัก หันมองกลับไปทางด้านประตูรั้วอีกครั้ง เมื่อเสียงแตรรถดังขึ้นเป็นจังหวะสองสามครั้ง ลักษณะรถและด้วยความไม่คุ้นชิน
