ใบหน้าอวบที่ยังมีเค้าหน้าเหนื่อยล้าซีดเผือด คล้ายเลือดในร่างกายแข็งตัวขึ้นฉับพลัน
“ค่ะ ยัยสากลับมาแล้ว นี่คุณอณาธิป เจ้านายยัยสาค่ะ” อาการดีใจอย่างออกนอกหน้าของภรรยาทำให้คนที่นิ่งค้างเจ็บปวดหัวใจที่สุด
“คุณช่างไม่รู้อะไรเอาเสียเลย” เสียงถูกเค้นออกมาอย่างแผ่วเบา มองหน้าภรรยาสายตาตัดพ้อ แล้วมองพาดผ่านไปยังชายหนุ่มที่นั่งเป็นทองไม่รู้ร้อน ก่อนที่จะนิ่งไปอย่างใช้ความคิด เริ่มไตร่ตรองเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาอย่างประจวบเหมาะ ก่อนจะค่อยๆ หันมองชายหนุ่มด้วยสายตาผิดหวังอีกครั้ง เขาเห็นมุมปากหยักบิดยิ้มตอบรับอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า แค่นั้นใจของดิษกุลก็ร้อนเหมือนไฟลน
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ...” คิ้วเรียว นูนสูง มองสีหน้าเครียดเหมือนมีเรื่องอะไรอยู่ในใจของสามี ทั้งที่จริงไม่ควรเป็นเช่นนั้น เมื่อเรื่องดีๆ กำลังมาเยือนครอบครัวของตนเองอยู่ในขณะนี้
“คุณพี่” นางเรียกซ้ำเมื่อสามีไม่ตอบคำถาม ที่สำคัญสามี
