หลังจากหาเจ้าไข่อย่างไรก็หาไม่เจอ ทั้งสามตัดสินใจพักก่อน หงเซ่อรีบขอตัวกลับเข้าไปในห้างทันที ก่อนไปไม่ลืมหันกลับมาเอ่ยเตือนทั้งสอง
“ซูฉี สามีเจ้าตัวร้อน ๆ นะ รีบหายาให้เขากินเสียด้วยล่ะ มาป่วยในป่าเช่นนี้มันจะยุ่งยาก” ว่าจบก็กลางเป็นควันฟุ้งกระจายหายเข้าไปในตัวข้อเธอทันที
“ไม่สบายหรือ..ไหนมาให้ข้าดูซิ”
“ข้าก็ปกติดีนะ ไม่ได้รู้สึกร้อนหรือครั่นเนื้อตัวตรงไหน”
“ไหนมาให้ข้าดูก่อน”
หืมมม
“ก็ตัวไม่ร้อนนี่ หงเซ่อมั่วหรือเปล่าเนี่ย แล้วเราจะเอาอย่างไรดี นี่ก็น่าจะเริ่มมืดแล้วนะข้าว่า เราเข้ามานานแล้ว”
“หากเจ้าอยากได้ไข่นั่นเราก็คงต้องหาให้เจอก่อน เป็นดังหงเซ่อว่ามีไว้ในมือเราอุ่นใจกว่าตกไปอยู่ในมือผู้อื่น”
“เช่นนั้นออกไปหาปลาน้อยกันเถอะ คงกำลังรอเราอยู่หน้าทางเข้า”
“อืม”
ปลาน้อยที่กำลังว่ายวนไปมาอย่างร่าเริง เมื่อสัมผัสได้ถึงทั้งสองคนก็รีบว่ายเข้ามาใกล้ปากถ้ำทันที
“เสร็จแล้วหรือ ข้าอยาก
