เมืองหลวง
หลังจากที่จินจูตื่นฟ้าก็มืดแล้ว หวงหลงไม่ต้องการให้คนงามเดินทางในตอนกลางคืน เข้าจึงได้รั้งให้นางพักอยู่ที่วังอีกคืนโดยไม่ลืมส่งคนไปแจ้งแก่จวนเสนาบดี
ตอนนี้นางร้ายสาวกำลังนั่งทำหน้ากระอักกระอ่วนต่อหน้าเสวียนอ๋อง นางไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไรดี เขาและนางได้เสียกันทั้งที่ไม่ได้เป็นคนรักกัน ทั้งนางยังมีคู่หมั้นอยู่แล้วด้วย
นางประณามว่าองค์รัชทายาทนอกใจนางไปหาหญิงอื่น แต่นางกลับมาลอบได้เสียกับบุรุษอื่น อีกทั้งบุรุษผู้นั้นยังเป็นพี่ชายของคู่หมั้นอีกด้วย ไม่รู้ว่านางต้องเข้าหน้าทั้งคู่อย่างไร บทรักของเสวียนอ๋องผู้นี้ทำให้นางมีความสุขอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ใจกลับร่ำร้องว่ามันผิด
หวงหลงนั่งสบตากับนางนิ่ง ๆ เขาพอจะเข้าใจความรู้สึกของนางจึงได้ให้เวลานางได้คิดทบทวนก่อนที่จะบอกเรื่องเมื่อตอนบ่าย
“เรา...ที่เราทำมันผิด”
“ข้าผิดเอง เจ้าไม่ผิด ข้าไม่หักห้ามใจจึงได้ล่วงเกินเจ้า แต่ข้าจะรับผิ
