สามีร้ายหวนรัก

9

เช้าวันต่อมา

พิมพ์ดาวนำก๋วยเตี๋ยวลุยสวนและสลัดโรลไปส่งตามร้านประจำและร้านที่ฝากขายตั้งแต่เช้าตรู่ แล้วกลับเข้ามาถึงบ้านเป็นเวลาเกือบเก้าโมงเช้าเพื่อทำออเดอร์อีกสี่สิบกล่องที่ให้ขวัญอรุณช่วยทำเตรียมใส่กล่องไว้ให้ หากวันไหนมีออเดอร์มากเป็นพิเศษอย่างในวันนี้ เธอจะให้ ‘ขวัญอรุณ’ หรือ ขวัญ พี่เลี้ยงมาทำหน้าที่ช่วยดูแลใจดีในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ วันละสี่ร้อยบาท แล้วยังเป็นลูกมือในการม้วนห่อโรลสลัดหรือห่อก๋วยเตี๋ยวลุยสวน เนื่องจากพิมพ์ดาวสอนขวัญอรุณไว้หมดแล้ว

ที่จริงพิมพ์ดาวสามารถดูแลใจดีพร้อมกับทำงานอื่นไปด้วยได้ แต่นึกเห็นใจขวัญอรุณ ซึ่งเป็นเด็กมัธยมปลาย หน้าตาสะสวย รูปร่างและผิวพรรณดี แต่มีฐานะทางบ้านเข้าขั้นย่ำแย่ ทั้งที่แต่ก่อนบิดาเป็นถึงกำนันประจำตำบล แต่มารดาเป็นภรรยาแรกที่ไม่ได้จดทะเบียนสมรสซึ่งเธอก็ไม่ทราบถึงสาเหตุ พอบิดาของขวัญอรุณเสียชีวิตอย่างกะทันหัน สองแม่ลูกจึงไร้หลักที่พึ่ง ไม่ได้รับทรัพย์สินใดๆ ประกอบกับมารดาของขวัญอรุณป่วยด้วยโรคกระดูกทับเส้นทำให้ทำงานไม่ได้ พิมพ์ดาวเห็นว่าขวัญอรุณนิสัยดี ซ้ำยังเรียนดี จึงให้มาเป็นพี่เลี้ยงสอนการบ้านและดูแลใจดี

ทันทีที่พิมพ์ดาวเข้ามาในบ้านก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของใจดีกับพี่เลี้ยงสาววัยรุ่น เสียงเจื้อยแจ้วของใจดีดังออกมาจากห้องนั่งเล่น พร้อมกับชูภาพวาดระบายสีให้พี่เลี้ยงวัยใสช่วยวิจารณ์ “ฉวยไหมพี่ขวัญ ภาพแด๊ดดี้ของใจดีไง”

ใครๆ ก็รู้ใจดีเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์ในการวาดภาพ เมื่อวันศุกร์ครูประจำชั้นสั่งให้เด็กนักเรียนวาดภาพครอบครัวของฉันมาส่ง ซึ่งขวัญอรุณรู้การบ้านของใจดีตั้งแต่ตอนเช้าเพราะพิมพ์ดาวสั่งไว้ให้ช่วยดูแล พี่เลี้ยงสาวไม่เคยหนักใจเรื่องสอนการบ้านใจดีเลยสักครั้ง เพราะใจดีมีพื้นฐานที่มารดาสอนการบ้านอ่านหนังสือให้จนคล่อง

ภาพวาดลายเส้นและการลงสีไม้อย่างเรียบร้อยที่เหมือนฝีมือของเด็กประถมมากกว่าอนุบาลนั้นทำให้ขวัญอรุณมองจ้องอย่างตะลึง แต่แล้วก็ต้องยกมือกุมท้องและหัวเราะท้องคัดท้องแข็งไปด้วย

เสียงหัวเราะของพี่ขวัญคนสวยทำให้ใจดีเริ่มสูญเสียความมั่นใจ “แด๊ดดี้ของใจดีไม่หล่อเหรอคะ”

“พี่ขวัญจะพูดยังไงดีล่ะคะน้องใจดี”

ขวัญอรุณอมยิ้ม ยิ่งมองภาพก็ยิ่งขำ เธอเคยเห็นรูปถ่ายของบิดาน้องใจดีแล้วครั้งหนึ่งเมื่อช่วงเทศกาลวันพ่อที่ทางครูประจำชั้นสั่งให้ผู้ปกครองส่งภาพบิดาของนักเรียนไปร่วมจัดบอร์ด ผู้ชายคนนั้นหล่อเหมือนพวกมาเฟียในหนัง และน้องใจดียังวาดออกมาได้คล้ายมากๆ ยอมรับว่าทึ่งในพรสวรรค์ของเด็กตัวน้อย อนาคตคงเป็นจิตรกรสาวแน่ๆ แต่ที่เธอขำคงเป็นเพราะ...

“หล่อสิคะ ใจดีวาดภาพคุณพ่อหล่อใกล้เคียงมาก แต่พี่ขวัญว่าเปลี่ยนชุดให้คุณพ่อเถอะค่ะ...พี่ขวัญว่าชุดสวยเกินไป” ขวัญอรุณยังแสดงความคิดเห็นไม่ทันจบ ใจดีก็หันไปมองยังทิศทางที่มาของเสียงด้วยแววตาไหวระริกเหมือนมีแผนการบางอย่าง แล้วเงยหน้าขึ้นยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มด้านขวาพลางบอกขวัญอรุณ

“แม่ขากลับมาแล้ว เดี๋ยวใจดีเอาไปให้แม่ขาดูก่อนนะคะ ว่าใจดีวาดภาพแด๊ดดี้สวยไหม”

ใจดีรู้ว่าเสียงเดินเข้ามาในบ้านนี้เป็นเสียงเดินของมารดาที่กลับมาจากการไปส่งของ และมักจะมีขนมติดไม้ติดมือเข้าบ้านมาด้วย แม่หนูหัวใสมีแผนการเอาภาพวาดที่มั่นมใจว่าวาดออกมาได้สวย

‘แม่ขาต้องชมเราแน่’

แม่หนูหัวใสมีแผนการเอาภาพวาดที่มั่นใจว่าวาดออกมาได้สวยไปให้มารดาดู แล้วภาพขนมหลายชิ้นที่น่าจะได้เป็นรางวัลก็ลอยมาในหัว

ขวัญอรุณยังหัวเราะคิกๆ ไม่หยุด “วาดสวยค่ะ ชุดแด๊ดดี่เซ็กซี่มาก พี่ขวัญคอนเฟิร์ม”

ใจดีพาขาป้อมๆ วิ่งออกไปจากห้องรับแขกพร้อมแผ่นกระดาษวาดภาพระบายสีในมือ ทว่ากลับไม่เห็นมารดาอยู่ในครัว

พิมพ์ดาวยกก๋วยเตี๋ยวลุยสวนกับโรลสลัดใส่ไว้ที่เบาะหลังคนขับ พอปิดประตูรถแล้วก็นึกออกว่าลืมน้ำจิ้มจึงย้อนกลับเข้ามาในครัว

ใจดีเข้าไปในครัวแล้วไม่เห็นมีถุงขนม ตุ๊กตาฝรั่งตัวอวบจึงยิ้มอย่างมีแผนการ แววตาเจ้าเล่ห์ขึ้น ยักคิ้วสองข้าง เมื่อนึกได้ว่าเมื่อเช้ามารดาบอกว่าจะไปส่งออเดอร์ที่โรงพยาบาล เด็กคนอื่นไม่ค่อยชอบไปโรงพยาบาล แต่ใจดีชอบไปโรงพยาบาลนี้มาก เพราะที่ชั้นหนึ่งของโรงพยาบาล หน้าคลินิกพัฒนาการเด็ก มีโซนของเล่นขนาดใหญ่ไว้ให้เด็กๆ ที่ไปรับบริการเล่นฟรี แล้วบริเวณนั้นยังมีร้านขายขนมอร่อยอีกหลายร้าน

แค่คิดก็มีความสุขแล้ว จากนั้นร่างอวบกลมก็ขยับตัววิ่งไปหลบหลังเสาเมื่อเห็นว่ามารดากำลังเดินตรงมาทางนี้ แต่พุงอวบกลมที่ยื่นออกมาก็ไม่พ้นสายตาพิมพ์ดาวอยู่ดี

พิมพ์ดาวเดินผ่านเสาที่ใจดีแอบอยู่แล้วมองด้วยสายตามึนงงว่าใจดีกำลังคิดทำอะไร คุณแม่ยังสาวชะงักเท้า หยุดมองแกอย่างเอ็นดู “ใจดีตัวเล็กมาก ไปหลบหลังเสา แม่ไม่เห็นเลย”

คนที่พยายามทำตัวลีบที่สุดถอนหายใจแรงๆ อุตส่าห์ทำตัวผอมแล้ว แต่มารดาก็ยังเห็นอีก “โธ่ แม่ขา เห็นใจดีด้วยเหรอคะ”

“เห็นสิคะ เห็นพุงด้านข้างยื่นออกมาข้างเสา เสาต้นนี้คงเล็กไปแล้วบังพุงใจดีไม่มิด ว่าแต่มาทำอะไรลับๆ ล่อๆ”

ใจดีลังเลที่จะตอบ ใบหน้างอเล็กน้อยที่ถูกว่าอ้วนจนเสาบังพุงไม่มิด ถ้ามารดารู้ว่าเธอแอบตรงนี้เพราะมีจุดประสงค์ใดคงไม่ยอมให้ไปด้วยแน่ แต่ก็ไม่อยากพูดโกหก เลยแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อนแล้ววิ่งหนีไปดื้อๆ

พิมพ์ดาวต้องรีบทำเวลา เพราะเกรงว่ารถจะติดเดี๋ยวไปส่งของไม่ทันเที่ยง สายตาคู่สวยที่ปราศจากการตกแต่งได้แต่มองร่างอวบๆ กลมๆ ที่วันนี้วิ่งหางเปียกระดกหนีไป

“อะไรของเขา ทำตัวลับๆ ล่อๆ ดูมีพิรุธ” คุณแม่คนสวยส่ายหน้าเปื้อนยิ้ม จากนั้นก็รีบไปคว้าถุงน้ำจิ้มรสเด็ดที่เตรียมไว้ แล้วเดินกลับไปที่รถก่อนจะติดเครื่องยนต์ขับออกไปจากบ้าน วันนี้เธอขายของได้เยอะ รวมๆ แล้วไม่ต่ำกว่าเจ็ดพัน ถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันก็คงดี พิมพ์ดาวคิดอย่างมีความสุขขณะที่ขับรถไปเรื่อยๆ