8
1304 Words
ตุ๊กตาฝรั่งตัวอวบยกมือขึ้นโบกมือส่งยิ้มหวานแฉ่ง “บ๊ายบายค่ะ คุณลุงหมอ”
พิมพ์ดาวจุดยิ้มกว้างขึ้น “ขอบคุณนะคะ ถ้าคุณหมอมาไม่ทัน ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นกับพิมพ์บ้าง ไม่คิดเลยว่าติณจะกล้าทำกับพิมพ์ขนาดนี้”
“คุณพิมพ์ต้องคอยระวังตัวนะครับ ถ้าเกิดอะไรขึ้นโทร.หาผมได้ตลอดเวลา”
“ค่ะ” พิมพ์ดาวยกมือขอบคุณเขาก่อนจะจูงใจดีกลับเข้าบ้าน
ปราบทัพเห็นสองแม่ลูกกลับเข้าบ้านไปแล้วจึงเดินกลับไปที่บ้านเรือนไทยซึ่งอยู่ติดกัน และได้ฝากคนสวนบ้านคุณป้าให้คอยสังเกตความผิดปกติของข้างบ้านในคืนนี้ หากมีอะไรผิดสังเกตให้โทร.ตามเขาได้ตลอดเวลา
อีกฟากหนึ่ง หลังจากที่พิมพ์ดาวจับใจดีถอดเสื้อผ้าซึ่งขยับไซซ์อยู่ตลอดเวลา จนคนเป็นแม่ต้องขนเสื้อผ้าไปบริจาคให้เด็กกำพร้าเสมอ เธอก็จับลูกอาบน้ำสระผมจนสะอาด คว้าผ้าขนหนูสีฟ้าปักลายกระต่ายผืนนุ่มมาห่อตัว แล้วหยิบชุดนอนสีฟ้าลายกระต่ายตัวโปรดมาให้ใจดีสวมใส่ คว้าไดร์เป่าผมมาเป่าเบาๆ จนผมแห้งดี ทาแป้งจนหอมฟุ้ง จากนั้นก็จูงมือพาเข้าห้องนอน
วันนี้ใจดีคงเหนื่อย พอขึ้นเตียงนอนได้ก็หลับไปเลย ปกติจะต้องร้องขอให้คนเป็นแม่เล่านิทานอย่างน้อยก็สามเรื่องแกถึงจะหลับ เมื่อพิมพ์ดาวหันไปคว้าผ้าห่มมาห่มให้ลูก ก็เห็นว่าใจดีชิงหลับไปแล้ว
“หลับง่ายหลับดายจริง ใจดีของแม่” คนเป็นแม่นั่งทอดสายตามองลูกสาวอย่างอ่อนโยน ยิ่งใจดีโตมากขึ้นเท่าไหร่ใบหน้าของมาร์คัสก็ยิ่งฉายชัดทับซ้อนบนใบหน้าของลูก ใจดีมีคิ้ว คาง ปาก จมูก ตา และทุกๆ ส่วนบนใบหน้าราวกับก๊อบปี้พ่อของแกมา ทั้งที่คนอุ้มท้องและเลี้ยงดูแกมาตั้งแต่วันแรกที่เกิดจนกระทั่งวันนี้ คือแม่คนนี้คนเดียว
พิมพ์ดาวโน้มตัวเข้าไปใกล้ๆ พวงแก้มนุ่มนิ่มที่ได้กลิ่นหอมจางๆ แต่แล้วใจดีก็ขยับตัวหยุกหยิก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เป็นอาการละเมอที่พิมพ์ดาวเห็นจนชินตา จากนั้นเด็กหญิงก็พูดว่า
“แด๊ดดี้เป็นฮีโร่ ใจดีรักแด๊ดดี้”
พิมพ์ดาวหลับตานิ่ง ข่มอารมณ์ที่เพาะบ่มอยู่ในหัวใจ เธอไม่อยากจะคิดว่าถ้าปีศาจอย่างมาร์คัสรู้ว่าสายเลือดของเขามีตัวตนกลายเป็นเด็กหญิงน่ารักคนหนึ่ง ช่างพูดช่างเจรจา ฉลาด หัวไว เขาจะรู้สึกอย่างไร ถ้าเขารู้ในเวลานั้น เขาอาจไม่ต้องการให้ใจดีเกิดขึ้นมาก็ได้ เขาคงไม่ต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขที่เกิดจากผู้หญิงที่ไม่มีสถานะใดในชีวิตของเขา แต่ถ้าเขาได้เห็นแกในเวลานี้ เธอเกรงว่าเขาจะมาพรากดวงใจดวงน้อยๆ ของเธอไป
‘เธอไม่ใช่เมียเก็บ’
‘ไม่ใช่นางบำเรอ’
‘ไม่ใช่ผู้หญิงของเขาด้วยซ้ำ’
เธอไม่มีสถานะใดๆ กับเขา มาร์คัสคงตีราคาเธอต่ำกว่านั้น เธอยังจำสีหน้าดุดัน แววตาไร้ความรู้สึก รอยยิ้มเจ้าเล่ห์หยามหยัน และคำพูดของเขาได้ มันตราตรึงในหัวใจของเธอ
มาร์คัสหน้าตึง ดวงตาดุคม แข็งกร้าว จ้องมองเธอที่มีเพียงชุดแพนตี้ตัวจิ๋วติดตัวอยู่เท่านั้น สีหน้าของหญิงสาวตื่นตระหนกกลัวจนอยากจะร้องไห้ แล้วยิ่งกลัวมากขึ้นเมื่อเขาก้าวขึ้นมาบนเตียงแล้วใช้มือผลักสองแขนเรียวบางที่กอดกุมตัวเองไว้
“อย่าเล่นบทแบบนี้ ฉันเอียน ฉันจะนอนกับเธอเพื่อหักหนี้ที่ลุงกับป้าของเธอเอาไป หรือไม่ก็” มือร้อนผ่าวบีบนวดไปตามเอวและสันสะโพกอย่างจาบจ้วง “จนกว่าฉันจะเอาเธอจนเบื่อ”
“คุณมาร์คัส! อย่าค่ะ คุณเข้าใจผิดแล้ว” พิมพ์ดาวสับสนไปหมด เขาคงเข้าใจอะไรผิด แต่ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะไม่ฟังอะไรเลยด้วยซ้ำไป เขาคุกคามเธออย่างหนัก ทั้งบีบ ทั้งจับวุ่นวายไปหมด
พิมพ์ดาวกระถดหนีแต่ก็ถูกมือหนาคว้าขาเรียวลากกลับเข้ามาหาตัวเอง “ไม่ต้องแอ็กติงเยอะ ฉันไม่ชอบ เริ่มงานของเธอได้แล้ว”
พิมพ์ดาวตกใจสุดขีด เมื่อเขาพาตัวตนมาคร่อมทับกักบริเวณเธอไว้ด้วยร่างกายเขา หญิงสาวรีบผลักเขาออกแต่ก็ถูกเขาเอามือมาบีบปากให้อ้าออก แล้วประกบเรียวปากอิ่มไว้ จนกระทั่งเสียงบริภาษถูกกลืนหายไปในลำคอ
“ปากเธอหวานฉ่ำดี แล้วส่วนอื่นจะหวานฉ่ำแบบนี้ด้วยไหม”
พิมพ์ดาวคิดมาถึงตรงนี้แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้น เธอล้วงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วมองไปที่หน้าจอเห็นเป็นเบอร์ของหมอปราบทัพ มือเรียวกดรับสายขณะลุกขึ้นไปดับไฟแล้วเดินออกจากห้อง
“ขอโทษที่โทร.มารบกวนตอนดึกนะครับคุณพิมพ์”
“ไม่เป็นอะไรค่ะคุณหมอ ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือเปล่าคะ” ปกติเขาไม่เคยโทร.หาเธอ ที่แลกเบอร์กันและกันไว้เพราะลูกชายของหมอปราบทัพมักจะแวะเวียนมาเล่นกับลูกสาวของเธอหลังจากรถตู้รับส่งนักเรียนมาส่งที่บ้านคุณป้าของเขาหรือเจ้าของบ้านเช่าที่เธอเช่าอยู่นี้ในยามเย็น
“คือผมลืมบอกครับ น้องลิน น้องสาวผมฝากสั่งก๋วยเตี๋ยวลุยสวนยี่สิบกล่อง สลัดโรลยี่สิบกล่อง ไปส่งที่โรงพยาบาลศิรินรัตน์ น้องลินจะซื้อไปเลี้ยงพวกหมอกับพยาบาลที่ทำงานร่วมกัน พรุ่งนี้ช่วงเที่ยงไม่ทราบว่าคุณพิมพ์จะพอทำไหวหรือเปล่าครับ” เขาเองก็รู้สึกเกรงใจ เพราะน้องสาวโทร.มาฝากสั่งตอนเกือบหกโมงเย็นแล้ว เขาตั้งใจจะมาบอกพิมพ์ดาวที่บ้านด้วยตนเอง เพราะจะได้พบเธอด้วย แต่ก็เกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน พอกลับไปถึงบ้านนึกได้จึงรีบโทร.มา
ช่วงเศรษฐกิจขาลง พิมพ์ดาวต้องระมัดระวังเรื่องค่าใช้จ่าย ถึงแม้จะต้องใช้เวลาทำเพิ่มไม่น้อยสำหรับออเดอร์ที่เพิ่มขึ้นอีกสี่สิบกล่อง แต่ทำให้ได้ยอดขายมากขึ้นถึงสองพันบาท ส่วนกำไรก็ประมาณครึ่งหนึ่งของราคาขาย ทำให้พิมพ์ดาวรีบตอบรับ
“ได้สิคะ พรุ่งนี้พิมพ์จะไปส่งที่โรงพยาบาลให้นะคะ ขอบคุณคุณหมอแล้วก็น้องสาวมากนะคะที่ช่วยอุดหนุนพิมพ์เสมอ”
“ไม่เป็นไรครับ ยินดีครับ คืนนี้ผมไม่รบกวนคุณพิมพ์แล้ว ราตรีสวัสดิ์นะครับ” แม้เขาจะยังมีอีกหลายคำอยากคุยด้วย แต่ก็เกรงใจอีกฝ่ายจึงรีบหยุดบทสนทนา
“ค่ะ สวัสดีค่ะ”
พิมพ์ดาววางสาย ดวงหน้าสวยเปื้อนยิ้ม แม้จะเหนื่อยหน่อยแต่ก็มีรายได้มากขึ้น เธอเลือกทำงานอยู่ที่บ้านเพราะไม่อยากเอาใจดีไปฝากไว้ที่ศูนย์รับเลี้ยงเด็กในชุมชน ยิ่งเห็นข่าวเรื่องการทุบตีเด็กเล็กตามสื่อต่างๆ คนเป็นแม่ก็ยิ่งห่วงใยแก้วตาดวงใจตัวน้อย
พิมพ์ดาวลอบหันไปมองที่ห้องของใจดีว่าปิดประตูเรียบร้อยดีหรือไม่ แล้วจึงก้าวขาเดินเข้าไปในครัวเพื่อเช็กวัตถุดิบ แต่เนื่องจากออเดอร์นี้ให้ส่งในช่วงเที่ยง เธอจะลงมือทำในวันพรุ่งนี้ เพื่อให้ลูกค้าได้กินอาหารที่สดใหม่
- Writer
