CHAPTER 9 - HOUSES
1626 Words
OLIVIA PIPER ROBLES
Dumilat ako nang tanggalin ni Ryker ang panyo sa aking mga mata. Napanganga ako nang mapansin na nasa isang malaking yate kami at nakaupo ako sa kanyang kandungan.
Wait, ano ang nangyari? Kanina lang ay nasa sasakyan kami!
“Dinala mo ko sa isla?!”
“Sa lalim ng tulog mo, hindi ka nagising noong nasa dagat tayo.”
Nakatulog ako? I can’t believe this! Tingin ko ay may ginamit siya na pampatulog sa akin. Hindi ako tanga para matulog habang nasa isang sasakyan kasama ang estranghero.
“I’m amazed how you talk in your sleep. You must have a hell of a dream.”
Umalis ako sa ibabaw ng hita niya at tumayo sa kanyang harapan.
Inilagay ko ang dalawang kamay sa aking bewang. “I don’t sleep talk.”
He stood up and towered me.
I hate that there is too much height difference between us and he has to look down at me.
“And I don’t lie, Olivia.”
“Ano ang gagawin ko rito?”
“Atonement.”
“I did nothing wrong. Hindi ko kasalanan na mahina ang cybersecurity system niyo. Ibalik mo ko sa siyudad, ngayon na!”
“Manager,” napalingon ako nang may magsalita sa aking likuran.
Galing sa fast boat ay humakbang ito upang makatapak sa yate. He is the same height as Ryker but he has more muscles. The black shirt is going to explode if his body gains more muscle.
“Hindi mo suot ang iyong maskara, Hound.”
“Hindi ako makahinga kapag suot ko iyon,” his face turned to me. “Is this the girl?”
“Yep,” tipid na sagot ni Ryker.
Nilagpasan niya ang lalaki at tumungo sa mas maliit na boat. Hindi pa rin inaalis ni Hound ang tingin sa akin. Tinaas ko ang isang kilay.
“May gusto kang sabihin?”
“Welcome to hell, Miss Robles.”
I smirked. “How long does it take you to come up with that line?”
Bago pa siya makapagsalita ay lumapit na ako kay Ryker. Hinawakan niya ang aking kamay habang lumilipat ako sa maliit na bangka.
“Ano ang sinabi mo kay Hound? He’s giving you deadly stare.”
“Good. I like it when I’m getting on someone’s nerves.”
Ryker drove the boat. Nakaupo ako sa likod ng boat at nakatalikod siya sa akin. I studied him further. My stare dropped to his broad shoulders. His frame was wider than the average. He must be over six feet tall.
Lumunok ako at nag-iwas ng tingin. Tiningnan ko ang sarili at napasinghap. Yeah, hindi ako nagpalit ng damit. I’m still wearing my silk pajama and wala rin akong bra. It’s a good thing the dark color ang pajama ko dahil hindi kita ang aking kaluluwa. And wala rin naman akong pakialam kahit na makita pa nila.
Humarap sa akin si Ryker at lumakad sa aking harapan. Nauna siyang bumaba ng bangka at narinig ko ang lagaslas ng tubig sa bawat hakbang niya.
“Come here, Olivia.”
Lumalapit ako sa kanya habang binabalanse ang sarili sa alon. “Kargahin mo ako dahil ayaw ko na mabasa ang pajama ko.”
He placed his hand on my waist and at the back of my knee. Kumilos ito ng kaunti at pagkatapos ay binaba ako sa tubig-dagat. Napasigaw ako dahil sa lamig niyon at nabasa nga ang pajama ko.
“Assh-le!”
“I’m not your servant. Wala akong dahilan para pagsilbihan ka.”
Hawak niya ang aking braso ay hinila niya ako papunta sa dalampasigan. The water is splashing on my clothes dahil sa bilis ng lakad niya. Nakarating kami sa dalampasigan. Iniwan niya ako at agad na lumapit ang ilang guards sa kanya. Nakatakip ang kalahati ng kanilang mukha ng Yin-and-Yang mask. Ito ba ang sinasabi ni Ryker na maskara?
But what purpose? To hide their identities?
Para saan pa na grupo sila kung hindi nila mapagkatiwalaan ang isa’t-isa.
Umihip ang malakas na hangin at niyakap ko ang aking sarili. Right, my clothes are wet.
I turned to the nearest guard to me.
“You, give me your jacket.”
Sandali lang niya akong tiningnan at pagkatapos ay wala na ulit siyang pakialam. Nagbuntong-hininga ako at tiniis nalang habang hinihintay si Ryker na bumalik sa tabi ko. Ngunit lumipas na ang limang minuto ay hindi pa rin ako binabalikan ni Ryker. Nagsindi pa ito ng sigarilyo habang nakikipag-usap, tila nakalimutan na niya na narito ako.
Lumapit ako sa guard na kinausap ko kanina at huminto ako sa harapan niya. He tilted his head while looking at me. I met his light brown pupils.
“You look cute.”
“Ma’am, I—”
I took the gun on him and fired it on the sand near Ryker’s foot. They did not flinch.
They. Did. Not. Flinch.
He slowly turned to me. Eyes are cold. Lips are formed in a thin line.
Ilang sandali lang ay nasa harap ko na si Ryker. Seryoso ang kanyang mukha ngunit batid ko ang munting amusement sa mga mata nito.
“So, where should I stay?”
His gaze darkened. “Olivia…”
Itinaas ko ang baril na hawak. “Careful, this might kill you.”
“One could dream,” he said before taking the gun and throwing it to its owner.
Hinawakan niya ang aking kamay at muling hinila. Sinabayan ko ang kanyang paghakbang upang hindi mapunit ang kili-kili ko sa kakaladkad niya sa akin.
“You really know how to hold a gun, huh.”
“I had to.”
“Hm, akala ko ay lason at blackmail lang ang ginagamit mo.”
“Excuse me?”
“Don’t act innocent, dear Olivia.”
“Why not? Wala kang patunay sa mga binabato mo sa akin.”
“Hm,” a corner of his lips curved.
He knows? Well, I don’t care. Hindi na ako nagtaka. Napalayo na kami sa grupo at napunta sa lugar ng isla na sa tingin ko ay residential area dahil maraming bahay doon ngunit ang disenyo ay hindi basta-basta. Ang ilan sa mga iyon ay tila luxury houses na kita ko pa rin kahit na may kalayuan iyon.
Saan ko kaya mahahanap ang lugar na ito? Tiningnan ko ang aking braso at noon ko lang napansin na wala na roon ang relo ko.
“It’s gone,” I whispered.
“I took off your watch. I know how your brain works.”
He could read me.
“Is that so? This will be fun.”
Huminto kami sa isang area at nakakunot ang noo ko nang makita ang itsura niyon.
“What is this? An old apartment?”
There is mold in the walls. Maayos at maliwanag ang loob ngunit parang mas maganda pa ang mga relocation houses kaysa sa bahay na ito.
“I don’t like this.”
He shrugged. “You’re not here for a vacation, little lady.”
“You remember that you’re the one who took me here.”
“With your consent.”
“If you leave me here, I will—”
“Empty threats,” he said, smiling at me.
I smirked. “You don’t know me. I just held a gun a while ago. You don’t know what other crazy stuff I’m hiding in the box.”
Pagkasabi ko n’on ay pumasok na ako sa loob ng maliit na bahay. It has basic furniture, paint, and floor tiles. I think the bathroom has simple fixtures as well.
“Hm, I think that thing is flamma—”
Mahigpit na hinawakan ni Ryker ang braso ko at sapilitan ako na hinarap sa kanya.
“Huwag mong sagarin ang pasensya ko, Olivia.”
My smile widened. “That’s my goal. Come on, let me have some fun.”
“I’m getting too tired of your shits. You broke into our system and because of that, a bunch of others got in, too.”
“Okay, now you’re being honest. Ito ang totoong rason kung mo ako dinala rito, para tulungan kayo.”
He sighed and massaged the bridge between his eyes. “I’ll see you tomorrow.”
“Ayaw ko pa rin sa bahay na ito, Ryker. I don’t have AC here and anytime ay baka may pumasok na ahas sa kwarto ko! I bet your house is much better than this garbage and I think you’re more used to this than me. So, let’s switch.”
“You don’t make rules here, Olivia.”
I did not utter a single response. I stared at him, and he stared back at me.
I leveled my best go-to-hell stare at him.
"While you’re here, this attitude will have to be trained out of you.”
“Good luck with that. I was born with this.”
“You’ve been bad, Olivia.”
I didn't know but it was the strange heat of the moment.
“Oh yeah? What are you going to do about it?”
“Here’s what I’m gonna do…” he paused; his eyes so close I could see myself reflected in them. He tucked a stray strand of hair behind my ear. “You obey me, you are rewarded. Disobey, and you will be punished."
Trap, a voice in my mind cried out. Come on, Olivia, think.
"Don’t give me a reason to give you a little taste of what happens when you disobey me."
I gulped. There is a change in my breathing.
“Is that a yes or no in switching houses?”
Pinikit nito ang mga mata at lumunok. He’s trying to suppress his anger at me. Pagkadilat niya ay hinawakan nito ang braso ko at hinila palabas ng bahay.
I smiled; I always win.
- Writer
