ก๊อก ก๊อก…
“เข้ามา” นายแพทย์กองทัพเอ่ยทั้ง ๆ ที่ตายังจ้องเอกสารบนโต๊ะอยู่ เขาทราบว่าคนที่มากวนคือใคร เพราะเจ้าตัวดันขยันแวะบ่อยเสียเหลือเกิน
“อาหมอคะ กาแฟค่ะ” เสียงหวานของเธอฟังแล้วไม่มั่นคงเหมือนทุกวันที่ผ่านมา กองทัพจึงจำต้องเงยหน้ามองอย่างช่วยไม่ได้
“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมทำเสียงแบบนั้น” เขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่พูดกับคนไม่รู้จักโตอย่างเอรินทร์ ทว่าก็ลืมคำพูดของตัวเอง เมื่อเห็นว่าดวงตากลมโตคู่นั้นเริ่มจะแดง ๆ ขึ้นมา
“รินทร์มีเรื่องอยากปรึกษาอาหมอค่ะ” เอรินทร์ลูบแขนของตัวเองเบา ๆ นั่นทำให้คนมองตีความหมายผิดไป
กองทัพคิดว่ามีเรื่องอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับคู่หมั้นสาวจึงรีบผุดลุกจากเก้าอี้ทำงานแทบไม่ทัน
“เกิดอะไรขึ้น ใครทำรินทร์! หรือว่าไอ้ชนาธิป!?” เขาหมุนตัวเธอซ้ายขวา คิดในแง่ร้ายมากกว่าแง่ดี กลัวว่าจะมีเรื่องที่ทำให้ยัยตัวแสบต้องเสียใจ
“เปล่าค่ะ พี่ธิปไม่ได้ทำอะไรรินทร์” กองทัพทิ้งแขนลง
