ความสูญเสียเมื่อเกือบสิบปีก่อนทำให้หัวใจของสาวน้อยเอรินทร์มีแผล แม้เวลาจะช่วยเยียวยาให้ทุกอย่างดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่พอมีเรื่องมากระทบกระเทือนเข้า เธอก็อดนึกถึงมันไม่ได้
ภาพคุณแม่นอนอยู่บนเตียงและมีท่อช่วยหายใจยังคงติดตา สายน้ำเกลือและถุงเลือดระโยงระยางที่เธอเกือบจะลืมไปแล้ว ปรากฏชัดเจนในนาทีที่กองทัพบาดเจ็บ เอรินทร์กลัวเหลือเกินว่าจะสูญเสียเขาไป
คุณแม่ของเอรินทร์จากไปหลังจากเสียงเตือนจากเครื่องวัดสัญญาณชีพดังขึ้น พยาบาลอาวุโสท่านหนึ่งรีบพาเธอออกไปรอข้างนอก ส่วนคุณพ่อก็ละล่ำละลักว่าไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง สัญญาว่าอีกไม่นานคุณแม่จะกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม
แต่สุดท้ายคุณแม่ก็ไม่ได้กลับมา…
เอรินทร์ในวัยสิบสามปีโตพอที่จะเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณแม่จึงไม่กลับมา เธอไม่ได้ต้องการคำอธิบายว่ามันเกิดอะไรขึ้น เธอแค่ต้องการคำตอบว่าทำไมถึงมือหมอแล้วคุณแม่ยังไม่ปลอดภัย
‘ภาวะแทรกซ้อนจากการผ่าตัดและเสียเลือด
