บทที่ 5
1149 Words
"ว่าไงครับแม่ ผมเพิ่งจะเลิกประชุมครับ"
"วินลูก พี่เลี้ยงคนล่าสุดที่ลูกจ้างมา มาขอลาออกกับแม่น่ะสิ"
"เกิดอะไรขึ้นครับ ผมเพิ่งจ้างได้แค่สามวันเองนะครับ" ชายหนุ่มรู้สึกตกใจ
"ลูกสาวเราอาละวาดไงละตาวิน" แม่ของชายหนุ่มตอบกลับด้วยความเหนื่อยใจ
เรื่องมีอยู่ว่าเช้าวันเสาร์ชายหนุ่มมีงานด่วนเข้ามาอีกเช่นเคยทำให้ไม่สามารถอยู่ดูแลลูกสาวสุดที่รักของตนได้ สาวน้อยเลยเกิดอาการเหวี่ยงๆเพราะรู้สึกขัดใจตั้งแต่ตื่นนอน เลยพาลไปลงกับพี่เลี้ยงเสียหมด บังคับให้พี่เลี้ยงทำนู้นนี่นั่นให้จนพี่เลี้ยงเองก็เหนื่อยแทบขาดใจ วันสองวันแรกก็ยังพอทนได้เพราะพี่เลี้ยงไม่ได้อยู่กับริต้าทั้งวันเนื่องจากต้องไปโรงเรียน แต่พอได้ลองอยู่ด้วยกันทั้งวันแล้ว พี่เลี้ยงคิดว่ามันชั่งไม่คุมเสียเลยที่จะทนทำงานนี้ต่อไป
"งั้นผมฝากคุณแม่ดูแกหน่อยนะครับ ผมจะได้เตรียมหาพี่เลี้ยงคนใหม่ให้"
"จ้ะลูก"
“ขอบคุณครับ” หลังจากวางสายชายหนุ่มก็ขอแวะเติมพลังให้ตนเองบ้าง
"ผมขอแวะร้านก๋วยเตี๋ยวหน้าบริษัทหน่อยนะครับ"
"ได้ครับคุณวิน" ชายหนุ่มมารับประทานก๋วยเตี๋ยวร้านนี้เป็นบางครั้งเมื่อมีโอกาส ร้านนี้มีแอร์สามารถนั่งรับประทานได้สะดวกแถมยังอร่อยถูกปากเขามาก
"สวัสดีครับคุณวิน เชิญนั่งก่อนครับ"
"ครับ"
"เมนูเดิมใช่ไหมครับ"
"ครับ ว่าแต่วันนี้คนเยอะจังนะครับ"
"พอดีบริษัทข้างๆคุณวินเขามีประชุมอะไรสักอย่างมั้งครับ"
"อ้าวหรอครับ ผมไม่ทราบเลย"
"รอสักครู่นะครับ"
"กริ้ง.." เสียงตุ๊กตาที่ห้อยประตูดังขึ้นบ่งบอกว่ามีคนมาเพิ่มในร้านนี้ แต่เมื่อมองไปทั่วบริเวณก็จะพบว่าโต๊ะได้ถูกจับจองเป็นเจ้าของจนหมดแล้ว หญิงสาวรู้สึกเสียดายมากเพราะได้ข่าวว่าก๋วยเตี๋ยวที่นี่อร่อย เธอจึงมาทานตามคำแนะนำของเพื่อน
"ขอโทษด้วยนะครับคุณลูกค้า พอดีตอนนี้โต๊ะเต็มแล้วครับ ผมต้องขอโทษในความไม่สะดวกครับ" เจ้าของร้านเดินมาขอโทษในความไม่สะดวก
"นั่งกับผมก็ได้ครับ" ชายหนุ่มเสนอตัวให้ลูกค้าสาวคนนั้น ที่เขาบอกไปอย่างนั้นเพราะหญิงสาวตรงหน้าคือผู้ปกครองของเพื่อนร่วมห้องลูกสาว
"อ้าว คุณวิน สวัสดีค่ะ มาทานร้านนี้ด้วยเหรอคะ"
"ครับ ร้านประจำผมครับ ใกล้บริษัทผมดี"
"ขอบคุณค่ะ นึกว่าจะไม่ได้ทานซะแล้ว"
“แขนหายเจ็บแล้วใช่ไหมครับ”
“หายแล้วค่ะ บังเอิญจังเลยนะคะที่มาเจอคุณที่นี่ จินจะคืนผ้าเช็ดหน้าให้คุณน่ะค่ะ ท่าทางจะเป็นยี่ห้อดังซะด้วย นี่ค่ะจินซักมาให้เรียบร้อยแล้ว”
“จริงๆไม่ต้องคืนก้ได้นะครับ แต่ในเมื่อคุณเอามาคืนผมก็ขอบคุณมากครับ” ชายหนุ่มและหญิงสาวพูดคุยกันเรื่องต่างๆอย่างออกรสแต่เธอก็ยังจับสังเกตได้ว่าเขาดูมีอะไรกังวลในใจจะเกี่ยวกับลูกสาวเขาหรือป่าวนะ
"ขอโทษนะคะ คุณดูเหมือนมีอะไรกังวลในใจ มีอะไรให้จินช่วยก็บอกได้นะคะ"
"เรื่องน้องริต้าน่ะครับ พี่เลี้ยงแกมาขอลาออกอีกแล้วเพิ่งจะสมัครได้สามวันเองนะครับ"
"อ่อ นึกว่าเรื่องอะไร แกแผงฤทธิ์อีกแล้วสิคะ ขอโทษที่ต้องบอกอย่างนี้นะคะ"
"ใช่เลยครับ ผมเลยไม่รู้ว่าจะไปหาพี่เลี้ยงจากไหนแล้ว ผมให้ค่าจ้างสูงนะครับ แต่พวกเขาก็ยังทนความแสบของริต้าไม่ได้"
"ขอเป็นพาร์ทไทม์ได้ไหมคะ ถ้าได้จินจะขอสมัครด้วยคน"
"พูดเล่นหรือเอาจริงละครับ" ชายหนุ่มไม่ได้คาดหวังอะไรเพราะคิดว่าเธอแค่ล้อเล่นเขา
"พูดจริงสิคะ จินว่าจะหางานเสริมเพราะเดี๋ยวอีกหน่อยถ้าน้องจีนต้องเรียนพิเศษเพิ่มเติมจะได้มีเงินให้แกเรียน"
"งานที่คุณทำก็เหมือนจะเงินเดือนสูงอยู่ไม่ใช่หรอครับ"
"ไม่เท่างานพี่เลี้ยงของคุณหรอกค่ะ"
"ไม่ขนาดนั้นมั้งครับ แต่ถ้าคุณจินสนใจจริงๆผมจะดีใจมากครับ อยากจะหาคนที่จะสามารถปราบริต้าได้"
"ไม่ถึงกับปราบได้หรอกมั้งคะ แต่ถ้าให้เชื่อฟังบ้างก็พอได้ค่ะ"
"คุณจะคิดค่าจ้างยังไงครับ ผมสู้สุดตัวเลย"
"ฮ่าๆ เจอเจ้านายสายเปย์ซะแล้วเรา"
"ผมยินดีมากครับ"
"จินสะดวกแค่ช่วงเลิกงานนะคะ ประมาณสี่ห้าโมงเย็นไปแล้ว จริงๆก็เวลาเลิกเรียนของเด็กๆน่ะค่ะ"
"อ่อ ครับ ดีเลย ผมขอเบอร์คุณจินไว้เผื่อติดต่อหน่อยได้ไหมครับ"
"ได้สิคะ บอกเบอร์คุณมาดีกว่าค่ะเดี๋ยวจินโทรหา" เมื่อทั้งคู่แลกเบอร์กันแล้วต่างฝ่ายก็ต่างแยกย้ายกลับบ้านของตน หลานสาวของเธอสามารถอยู่ตามลำพังได้หากไม่เกินสองชั่วโมง แต่ถ้าเกินเมื่อไรละก็เธอคงจะโดนงอนเป็นอาทิตย์เลยละ
"กลับมาแล้วค่ะ ทำอะไรอยู่ลูก"
"น้าจินน" สาวน้อยวิ่งเข้ามากอดหญิงสาวแน่น แม้น้องจีนจะอายุยังน้อยแต่ความคิดความอ่านเหมือนผู้ใหญ่ไม่มีผิด ไม่ค่อยงอแงแถมยังใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์
"ทำงานเหนื่อยไหมคะ"
"ไม่เหนื่อยเลยลูก แค่กลับมาแล้วเจอน้องจีนน้าก็มีกำลังใจแล้วค่ะ วาดอะไรอยู่ค่ะ"
"วาดน้าจิน น้องจีนแล้วก็คุณแม่ค่ะ"
"คุณแม่อยู่บนก้อนเมฆเลยเหรอลูก"
"ใช่ค่ะ อยู่สบายก้อนเมฆมันนุ๊มนุ่ม"
"เก่งจริงๆเลยหลานน้า น้องจีนลูกน้ามีอะไรจะปรึกษา"
"อะไรหรอคะ"
"น้าจะไปทำงานที่บ้านของริต้านะคะ"
"งานอะไรเหรอคะ"
"ไปช่วยดูแลริต้าค่ะ เวลาไปทำงานน้าก็จะพาน้องจีนไปด้วย จะได้เล่นกับเพื่อนดีไหมลูก"
"ดีค่ะ ริต้าน่ารัก" แน่ละ ใครเห็นริต้าครั้งแรกก็ต้องหลงใหลเป็นธรรมดา แต่พอเจอฤทธิ์เดชเข้าไปแล้วก็ถอยห่างตามๆกัน
"น้องจีนชอบริต้าเหรอคะ" เธอถามออกไปด้วยความสงสัยเพราะริต้าเคยแกล้งจนเลือกตกยางออก
"ใช่ค่ะริต้าน่ารักแต่ริต้าก็ดุค่ะ เสียงดังด้วยค่ะ น่ากลัวมากๆ ฮ่าๆ"
"ฮ่าๆ เราก็ไปช่วยกันทำให้ริต้าไม่ดุดีไหมคะ"
"ยังไงเหรอคะ ทำได้ด้วยเหรอคะ"
"น้าว่าน้าพอจะมีวิธีอยู่น้าา แต่เราต้องร่วมมือกันนะคะ"
"เย้ๆ" สองน้าหลานรวมพลัง งานนี้หนูริต้าคงจะต้องโดนสองน้าหลานปรับเปลี่ยนพฤติกรรมแน่ๆเลย
- Writer
