MARRIAGE AT ITS UPS AND DOWNS

CHAPTER 1

Kimberly

Masasabi kong maganda ang pamumuhay ko. I have a happy family and a loving husband. My life is almost perfect. Yes, you read it right. ALMOST kasi wala pa akong anak. 26 years old na ako at 10yrs na akong married. Yes, you read it right again. Sa mura kasing edad kinasal na ako. Long story pero little by little ikukwento ko sa inyo.

To make the story short arranged marriage kami pero bata palang talaga kami alam na namin. We are friends, niligawan niya ren ako knowing na pagtungtung namin ng 16yrs old ay ipakakasal na kami. Basta long story, buong buhay ko halos magkasama na kami ni Jasper.

Matalik na magkaibigan ang mga lolo namin at may naging kasunduan nila na balang araw ay ipapakasal nila ang magiging anak nila para mas pagtibayin pa nila ang kanilang friendship. Too bad parehas mga babae ang mga naging anak nila. So, sa apo nalang nila binaling. Wala naman kaming naging angal kahit sa simula, siguro dahil alam namin pareho na at kilala namin pareho ang ugali ng isa't isa.

Tanggap ko at tanggap niya. Nag-click kami together until one day may nagbago sa kanya. Napapansin ko ang pagiging hot&cold niya sa akin.

Anyway, back to reality. Reality na nanlalamig na siya sa akin. Alam ko naman ang pagkukulang ko pero hindi ba niya matanggap na hindi ko kayang magdala ng anak niya? Hindi ba niya matanggap na may kulang sa akin? I mean anak ba talaga ang magde-define ng isang family? Can't I and him be a family? Hindi ba kami matatawag na pamilya kung wala kaming anak?

So, sad pero his longing for a child. At hindi ko yun aalisin sa kanya kasi maging ako gustong gusto ko ren maging isang ina. God knows kung gaano ko kagusto magka-anak. Pero if its not meant to be, it really won't. Diyos lang ang nakaka-alam kung bibigyan niya ba ng supling ang mag-asawa o hindi o maaring pinapatagal lang neto kasi sinusubok ng Diyos kung hanggang saan ang paniniwala mo sa kakayahan niya.

Ilang beses siyang nambabae at naging bulag ako sa mga bagay na ganun. Naging bulag at pepe ako para hindi kami magkasira. Kasi mahal na mahal ko si Jas. God knows how much I love him. As in I dedicated my whole life for him. Never ako nagkagusto o tumingin sa iba. Kasi siya lang sapat na.

Kaya lang siya hindi ako sapat para sakanya. Oo mahal niya ako pero may hinahanap pa siyang iba. At nauunawaan ko yun. Maging kasi ako pangarap ko ang magka-anak. Gusto ko ren maranasan ang magmahal ng anak, mag-aruga ng anak at higit sa lahat mahalin ng isang anak. Oo pangarap ko ren pero diyos lang ang makapagbibigay nun, at handa akong maghintay kahit gaano katagal at kung hindi man palarin pipilitin kong tanggapin na hindi ako pwede maging magulang o maging isa ina.

One time, nahuli ko si Jasper binahay niya for 5months si Angel. Pero kalaunan naghiwalay din sila. Hindi ako aware kung bakit sila nagka problema o kung ano man ang pinag hiwalayan nila. That was 4yrs ago. Yes, 4 years ago he started broke my heart and yet inunawa ko siya because he's looking for something na hindi ko maibigay sa kanya and its okay with me. Basta kasama ko pa siya. Basta umuuwi pa siya sa akin. Not everyday pero atleast once a week umuuwi siya sa akin.

And yes, for 5moths umikot ang mundo niya kay Angel pero wala akong ginawa o wala siyang narinig mula sa akin. Hindi ko alam kung alam ba niya na may alam ako sa mga ginagawa niya pero ako nagtiis lang talaga ako. Umiiyak ako gabi gabi at halos magpakamatay ako sa sakit na nararamdaman ko pero inisip ko baka pagsubok lang talaga ito sa amin. Sinusubok lang ang tatag ko bilang babae. At talaga namang tama ako. Nagtiis ako, bumalik ang asawa ko sa akin na para bang walang nangyari. Wala siyang narinig mula sa akin na paninisi o kung anuman. Nagbulag bulagan nga ako at nagpepe-pepehan. Baka yun ang tamang gawin para hindi kami magkasira. Kasi nga sobra kung mahal si Jas.

2nd time na niloko nya ako ulit is 2 months ago after ng break-up nila ni Angel. And again, I just shut my mouth. I don't speak or say anything. Okay, lang sa akin kasi pakiramdam ko fling lang yun. Hindi din naman sila nagtagal. Maybe wala sa tipo ni Bella yung hinahanap niya. So, hindi ako nagtatanong sa mga whereabouts niya. Dahil lahat naman ng galaw niya alam ko. Bukod sa mga reporter na mga kamag-anak at mga kaibigan na nakakakita sa mga ginagawa niya ay nakalink naman ang social media or email sa phone ko. So lahat ng bilhin o swipe niya ay nalalaman ko. Kung magbo book ng hotel using credit card ay nag-e email sa akin. Pag pinag-sha shopping ng mamahalin nakakarating din sa akin ang mga abiso at higit sa lahat hindi naman niya binibigay sa akin ang mga pinag-sha shopping kaya understood na para sa babae niya yun not for me. Calls naka divert sa cp ko pag hindi niya masagot sa cp niya automatic sa cp ko yan maipapasa. Kaya alam ko ang mga bagay bagay tungkol sa asawa ko. Kilala ko siya at alam ko kung kailan niya ako niloloko. At kung kailan na naman nakahanap ng iba pang babae.

Gold digger si Bella kaya siguro iniwan. Paano nareach na ang card limit ng isa naming credit card. Napaka gastos na babae. So he left her. Hindi kasi tipo ni Jas ang babaeng sobra kung magluho. Sobra kung gumastos.

"I'm sorry" isang gabi niyakap ako ng asawa ko. Nasa kusina ako preparing for his food. Nang sabihin niya ang katagang Im sorry hindi ko na napigilan ang luha ko at nagsibagsakan na yun. Hinarap ko siya after that hug that last for 3mins.

"Oh, why are you saying sorry?" umiiyak kong tanong. Maybe he realized that he hurt me. And i'm not asking him to say sorry because I know na may hinahanap siya na wala sa akin. I'm not really expecting him kasi pilit ko naman kinakaya kahit hindi pa siya mag sorry.

"Love, I know na alam mo, why i'm saying sorry. I really am sorry. Okay?" He explained. Yet nag-uunahan ang mga luha ko pero tinitibayan ko pa ang loob ko. As far as i'm concern hindi ko dapat ipakita na nasasaktan ako pero ang mga luha ko hindi ko na mapigil.

"Yeah, I know. At alam ko ren na you do it for a reason. And that reason also...(hikbi) I'm the one saying sorry kasi hindi kita mabigyan bigyan ng anak. So, you do it." matapang kong sabi at nagkibit balikat. Pero ang luha ko hindi na tumigil magsibagsakan.

He kissed me, deeply. He turn off the stove. He passionately kiss me. Hanggang sa naramdaman ko na nasa sofa na kami. Hindi naghihiwalay ang mga labi namin. Parehas kami naghahabol ng hininga.

Wala akong magawa kundi sumabay sa agos ng mga sandaling iyon. Naghahabol ako ng hininga at napapa ungol sa sobrang sensasyon na pinapadama niya sa akin. Hinahalikan niya ako sa bawat parte ng aking katawan.

I wonder kung kailang nga ba kami huling nagsex? As in hot as this. Hindi ko na maalala kasi mula noong ilang ulit kami nabigo na bumuo ng anak bihira nalang kami mag make love. Nawalan siya ang gana sa akin and its not good for me kasi gusto ko pa mag try kami ng magtry kasi baka isang beses machambahan namin pero ako yung tipong hindi namimilit. Pero hindi naman ako nagpapabaya. Anong gagawin ko kung ano man ang suot kong pampa akit ay hindi siya naaakit. Ano man ang lagay ko ng napaka bagong pabago ay hindi niya maamoy amoy kasi nagloloko na siya at nawawalan na ng gana sa akin. I can't help it. Madalas nakakatulog nalang ako kakahintay sa kanya.

"I love you." mangilid ngilid na naman ang mga luha ko. I miss this man. My man. Hell no, ayaw ko matapos ang gabing ito. I love you more, kung alam mo lang. Hindi na ako makasagot dahil busy ako kaka-ungol. At happy ako sa mga nangyayari ng mga panahon na iyon.

Sobrang naging masaya ang gabi yun para sa amin. Ganun din ang mga sumunod na mga araw. Pakiwari ko bumalik na ang mapagmahal kong asawa. Pakiramdam ko panaginip lang yun, at gusto ko sa panaginip na yun ay naroon lang ako at hindi na ako gigising pa. Natatakot ako na baka isang araw na naman manlamig siya sa akin at makahanap na ng kaligayahan sa ibang babae. Kasi pakiramdam ko hindi pa siya tapos hanapin ang missing piece sa buhay niya. Yan ang biggest fears ko.

-RDM