ภควัติแสนรัก

ของขวัญพิเศษ (จบ)

แสนรักเลยจำต้องรวบผมขึ้นตามที่เขาสั่งอย่างจำนน น้ำเสียงทุ้มห้าวเต็มไปด้วยความอ่อนหวานแกมห่วงใยทำให้แสนรักยอมทำตาม

มือบางรวบผมขึ้นเพื่อให้เขาช่วยรูดซิปให้ ทั้งที่เธอเจ็บที่ขาไม่ได้มือเจ็บด้วยเสียหน่อย เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเองได้แต่เขาก็ไม่ยอมเชื่อ

ภควัติกลืนน้ำลายลงคอตอนที่แสนรักรวบผมขึ้นจนเห็นลำคอระหงขาวผ่องดั่งลำเทียน เขามองแล้วจินตนาการไปว่าได้ก้มลงไปดูดดึงจนเกิดร่องรอยสีแดงระเรื่อ แต่งแต้มบนต้นคอขาวนั่น

“ท็อปคะ” เสียงหวานเรียกทำให้เขาได้สติ มือหนารูดซิปลงมาทั้งที่ดวงตาไม่ละไปจากลำคอระหง แล้วยิ่งปากคอแห้งผากเมื่อเห็นแผ่นหลังนวลเนียนปรากฏต่อสายตา

บุญบาปเขากำลังนึกอยากกลืนกินเธอเสียตอนนี้

เขาบังคับมือได้ยากเย็นเหลือเกินแต่ก็พยายามกัดฟันอดทน รูดซิปมาจนสุดแล้วค่อยๆ ปลดชุดสวยลงจากลาดไหล่ จนเผยให้เห็นร่างงามนั่งอ่อนช้อยราวประติมากรรมชั้นเลิศอยู่ตรงหน้า

“ผมถอดชุดชั้นในให้นะครับ”

“ไม่ต้องค่ะ” แสนรักรีบห้าม “คุณกลับไปได้แล้ว”

“จะเช็ดตัวหรือว่าอยากแช่น้ำอุ่น ผมจะเปิดน้ำอุ่นไว้ให้”

แสนรักไม่อยากให้เขาอยู่ด้วย แต่ว่าความตั้งใจที่อยากกลับมาแช่น้ำอุ่นเป็นทุนเดิมจึงลังเล กัดปากบอกเขาอย่างเกรงใจ “ก่อนกลับคุณช่วยเปิดน้ำอุ่นไว้ให้หน่อยได้ไหมคะ แสนอยากแช่ตัว”

ภควัติลุกไปทำตามที่แสนรักสั่ง เขาจัดการเปิดน้ำอุ่นไว้ให้ในอ่างจากุซซี่ของเธอและเตรียมครีมอาบน้ำที่หาได้จากในตู้เก็บของและไม่ลืมหยิบผ้าขนหนูมาวางไว้ให้เรียบร้อย เมื่อออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าแสนรักอยู่ในชุดคลุมแล้ว

“ขอบคุณมากนะคะ ก่อนกลับช่วยล็อกห้องให้แสนด้วยนะคะ”

“ในห้องน้ำเดินอาจจะลื่น ผมจะดูจนมั่นใจว่าแสนอาบน้ำเสร็จก่อนแล้วผมจะกลับ” เขาบอกและเห็นความดื้อดึงในแววตาคู่หวาน เขาจุดยิ้มขึ้นแล้วเดินตรงไปช้อนอุ้มคนที่ชอบมองเขาอย่างไม่ไว้ใจขึ้นมาแนบอก

“ปล่อยค่ะ แสนเดินเองได้”

“ผมเป็นห่วง ให้ผมอาบน้ำให้เถอะ” เขาบอกอย่างดื้อดึงเช่นกัน และอุ้มเธอเดินเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อไปถึงขอบอ่าง เขาก็วางเธอลง

แสนรักยืนตรงแล้วจึงออกปากไล่เขาอีกรอบ “กลับไปได้แล้วค่ะ”

“ไล่อีกร้อยครั้งผมก็ไม่กลับครับ”

“ทำไมดื้อ”

“ผมห่วงแสนต่างหาก มาอาบน้ำเถอะครับ ผมไม่ทำอะไรคนป่วยหรอก” เขายืนยันให้คนขี้กลัวเข้าใจ

แสนรักไม่ยอมถอดชุดคลุมง่ายๆ เพราะใครจะกล้าอาบน้ำต่อหน้าเขา “แสนไม่อาบน้ำหรอกนะคะ ถ้าคุณอยู่ด้วย”

“ผมเคยเห็นแล้วไม่มีอะไรต้องอาย ถ้าแสนดื้อดึงแบบนี้ ทั้งคืนก็ไม่ได้อาบ เอาแบบนี้ตอนแสนถอดชุดคลุมลงอ่าง ผมจะหลับตาไว้ก็ได้”

“ยังไงแสนก็ไม่ไว้ใจค่ะ”

“แสนไว้ใจผมได้มากที่สุดแล้ว ถ้าไม่ใช่ผมก็ไม่มีใครอีกแล้วที่จะดูแลแสนได้ในตอนนี้”

แสนรักมองเขาอย่างระอาแกมอ่อนใจ “งั้นหลับตาลงค่ะแล้วหันหน้าเข้าหากำแพง ถ้าแสนไม่เรียกไม่ต้องหันมานะคะ” แสนรักบอก

“ตกลงครับ” เมื่อได้รับคำยืนยันจากเขาแล้ว แสนรักก็ปลดชุดคลุมออกแล้วก้าวลงอ่าง เสียงน้ำแตกกระจายทำให้ภควัติที่หันหลังให้อยู่ จึงรู้ว่าเธอลงอ่างอาบน้ำแล้ว

ภควัติรออย่างใจเย็น เขาทำตามที่พูดทุกคำคือไม่หันหลังไปมอง ระหว่างที่อาบน้ำแสนรักก็คอยมองเขาตลอดว่าจะแอบมองเธอหรือเปล่า ยังดีที่เขาทำตามคำพูด แสนรักจึงอาบน้ำอย่างสบายใจ

เธออาบน้ำไม่นานเพราะรู้ว่ามีใครอีกคนยืนอยู่ด้วย ทั้งตื่นเต้นทั้งรีบลน เขายืนอยู่ห่างแค่เพียงเอื้อมมือถึง ส่วนเธอเปล่าเปลือย มันล่อแหลมเกินไปที่ให้เขายืนอยู่ด้วยแบบนี้ ไม่รู้ว่าเธอบ้าบิ่นเบอร์ไหนถึงยอมให้เขาขนาดนี้

คิดไปก็ถูครีมอาบน้ำไปด้วย แสนรักรีบอาบน้ำจนเสร็จ แล้วลุกจากอ่างมาหยิบผ้าขนหนูซับตัว หยิบเสื้อคลุมมาสวมแล้วจึงเรียกเขา

“ท็อปคะ”

เขาหันกลับมายิ้มให้ มองสำรวจเธอ ตรงมาจะช้อนอุ้มอีกครั้งแต่ว่าแสนรักถอยหนี “แสนเดินเองได้ค่ะ”

“ผมอุ้มดีกว่า แสนพยายามเดินให้น้อยที่สุดจะได้ไม่อักเสบ” เขาบอกแล้วสืบเท้ามาอุ้มร่างบอบบางขึ้นแนบอก แสนรักสบตาเขาอย่างประหม่า วันนี้เขาอุ้มเธอไปกี่รอบแล้วไม่อยากจำเลย แต่ว่าก็รู้สึกดีไม่น้อยที่ยามเจ็บแบบนี้มีเขาอยู่เคียงข้างคอยดูและเอาใจใส่

ภควัติเองก็เหมือนรู้ว่าแสนรักมองเขาอยู่ตลอด เขาวางเธอลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า มองหาของที่ต้องการอยู่ครู่จึงหยิบออกมาได้ชุดหนึ่ง

เขาชูให้แสนรักดู “ใส่ชุดนี้นะครับแสน”

“ทำไมไม่หยิบชุดที่คุณซื้อให้แสนล่ะคะ” เธอถามเพราะเขาหยิบชุดนอนสายเดียวผ้าซีทรูมาให้เธอแทนที่จะเป็นชุดนอนเจ้าหญิงแขนยาวกระโปรงคลุมเข่ามาให้

“ผมอยากเห็นแสนโนบรา”

“คุณท็อปหื่น”

“ผมทนได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเก่งแล้วนะครับ”

แสนรักหน้าแดงก่ำ จะตอบอะไรได้อีกเพราะคนชอบสั่งจัดการให้หมดแล้ว เขาเลือกมาให้พร้อมกับมาหยุดยืน ดวงตาสบกันอีกครั้ง ก่อนเสียงทุ้มของเขาจะเปล่งออกมา หากแต่มันฟังแหบห้าวขึ้นมาก

“ถอดเสื้อคลุมออกนะครับ เดี๋ยวผมช่วยใส่”

“แสนใส่เองได้ค่ะ คุณหันหลังไปก่อน”

ภควัติพยักหน้าตกลง ยื่นชุดนอนที่เลือกมาเองกับมือให้แสนรักแล้วหมุนตัวหันหลัง เขาได้ยินเสียงผ้าหล่นไปกองกับพื้นเบาๆ แค่นี้ก็ทำให้จินตนาการเตลิดเมื่อนึกว่าแสนรักเปลือยเปล่าอยู่ด้านหลัง ร่างอรชรที่แสนงดงาม แค่เพียงเขาหันไปก็ได้ยล และจะตะล่อมเธอเพื่อสัมผัสครอบครองก็ทำได้ แต่ว่าเขาก็ไม่กล้าทำตามที่ใจส่วนมืดนั้นปรารถนา

เขากัดฟันอดทนทั้งที่ส่วนดีในใจเริ่มจะทรมานปวดร้าว เมื่อแสนรักแต่งตัวเสร็จแล้วจึงเรียกเขา

“เสร็จแล้วค่ะ ทีนี้แสนจะพักผ่อนแล้ว”

แสนรักยิ้มให้เขาแล้วมองไปทางประตู หากแต่ว่าแสนรักเพิ่งเห็นว่าที่อกเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขามีอะไรบางอย่างเลอะอยู่ “ท็อปคะ เสื้อคุณเลอะ”

เมื่อภควัติก้มมองจึงเห็นว่าเป็นรอยลิปสติก เขายิ้มแล้วเงยหน้าตอบ

“ลิปสติกของแสนหรือเปล่าครับ ไม่ใช่ของสาวอื่นแน่นอน” เขารีบบอก

แสนรักเองก็รู้เพราะเธอก้มหน้าลงไปซบอกเขาแล้วคงเผลอทำเลอะ “เอาไงดี”

“นิดหน่อยเองครับไม่เป็นไร” ภควัติทำท่าจะกลับออกไป แต่แสนรักก็เรียกไว้ก่อน “ขอบคุณมากนะคะที่ดูแลแสนวันนี้”

ภควัติหันมา เขาดึงเธอมากอด “ผมเต็มใจครับ” เขาจูบที่กระหม่อมบางและเลื่อนลงมาที่จมูกโด่งรั้น แวะอ้อยอิ่งที่กลีบปากเธอ ริมฝีปากเย็นเฉียบทำให้เขานึกอยากเพิ่มความอบอุ่นให้ ภควัติบรรจงบดคลึงปากนุ่มนั้นและใช้สองมือโอบกอดคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมแขน

แสนรักหายใจสะดุด รสชาติจูบของเขาทำเธอเสียวซ่าน เปิดปากให้เขาส่งลิ้นเข้ามาหยอกเอิน พัวพัน และยิ่งหายใจติดขัดเมื่อภควัติเลื่อนสายชุดนอนเธอลง และร่างเธอก็เปล่าเปลือยต่อหน้าเขา

ภควัติมองหน้าอกอวบอิ่มที่มีปลายยอดสีสด แล้วกลืนน้ำลายลงคอลำบาก เขามองหน้าแสนรักที่แดงซ่าน และยกมือปิด ทว่าภควัติรีบจับไว้

“ขอผมชิมรสชาติได้ไหมครับ”

แสนรักส่ายหน้า แต่ภควัติมีสีหน้าเหมือนคนเป็นไข้ และยังก้มหน้างึมงำข้างหู “นะครับ ผมขอ” เขากระซิบชิดใบหูและจูบไล่ลงมาตามลำคอ หยุดลงที่ไหปลาร้า เพื่อให้แสนรักได้หายใจหายคอ

มือหนารั้งร่างบางมากอดแล้วลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังจนถึงสะโพกกลมมน มือหนาของเขาบีบนวดแล้วไล่ขึ้นมาอีกครั้งเพื่อมาหยุดที่ความอวบอิ่มสองเต้าทรวง

“ผมอยากรักแสน”

“ท็อปคะ แสน...”

ภควัติจูบปิดปากหญิงสาวแล้วประคองร่างบางไปที่เตียง พาเธอนอนลงแล้วคร่อมทับ บรรจงจูบอ่อนหวานไล่จากปากอิ่มลงมาที่เนินอกแล้วเขาก็ครอบครองยอดถันที่ชูชันด้วยปากร้อนรุ่ม

อ๊ะ

แสนรักครางเมื่อถูกเขาเลียไล้ ตวัดชิมความหวานที่จุดอ่อนไหว ภควัติดูดดึงอย่างหิวกระหาย สลับทำทั้งสองข้างอย่างหลงใหล แล้วไล่จูบลงมาตามผิวเนื้อนวล มาหยุดที่สะดือเล็กน่ารัก เป่าลมอุ่นๆ จนแสนรักบิดเป็นเกลียว เขายิ้มพอใจแล้วจูบลงมาระเรื่อยถึงเนินเนื้ออวบอิ่ม

“สวยมากครับแสน” เขาชม แล้วเริ่มกรีดรอยแยกด้วยปลายนิ้ว แสนรักบิดตัวหนีแต่ว่าภควัติจับยึดสองขาไว้ด้วยมือร้อนผ่าวแต่อบอุ่น

“ผมขอชิมน้ำหวานได้ไหม”

“ท็อปคะอย่าทำเลยนะ”

“แสนครับอย่ากลัวเลย ผมรักแสนคนเดียว”

แสนรักกัดปากแน่น ภควัติไม่คิดจะเอาเปรียบหญิงสาว เขาแค่อยากให้เธอมีความสุขจากเซ็กซ์ที่เขาจะปรนเปรอให้ แลกกับการที่เขาได้จูบได้ลูบไล้แค่นี้ก็พอ ภควัติส่งลิ้นเจนจัดเข้าไป ควานหาติ่งเนื้อที่เป็นจุดอ่อนไหว หาไม่นานก็พบว่าแสนรักสั่นระริกไปหมด เขาจึงสัมผัสเบาๆ ร่างเล็กของแสนรักก็สั่นเทิ้ม

“ท็อปคะ”

เขาไม่ได้หยุดเพราะต้องการให้แสนรักมีความสุขที่สุด ภควัติก้มหน้าละเลงปลายลิ้นลงไปบนโพรงน้ำหวานที่ผลิออกมาไม่หยุด แสนรักเสียววาบไปทั้งตัว เขาผลักเธอขึ้นไปบนฟ้าแล้วลอยละล่อง ไม่นานเธอก็บิดเกร็งและปลดปล่อยทุกหยาดหยดออกมา

ตอนที่ภควัติเงยหน้าขึ้นมานั้น แสนรักก็อับอายไปหมด เพราะเขายังเลียลิ้นรอบฝีปาก มันเป็นภาพที่สยิวเสียวซ่าน เขาไม่รังเกียจและตักตวงกินจนหมด

“แสนผมจะช่วยใส่ชุดนอนให้”

เขาหยิบมาคืนให้และช่วยใส่จนเสร็จ แสนรักใส่เสร็จแบบอายๆ ในจังหวะเดียวกับที่โทรศัพท์ของแสนรักดังขึ้นพอดี เขาเลยมองเธอแล้วขออนุญาต “ผมหยิบให้นะครับ”

โทรศัพท์ของแสนรักวางอยู่ด้านนอกห้องนอน แต่เธอเปิดเสียงไว้ดัง เมื่อภายในคอนโดเงียบกริบ มันจึงแผดเสียงให้ได้ยินชัดเจน ภควัติเดินไปหยิบมาทั้งกระเป๋าแล้วส่งให้

แสนรักเปิดออกดูว่าใครกันที่โทร.มาแล้วไม่ยอมวางเสียที เบอร์ที่โทร.เข้ามาเธอไม่ได้บันทึกชื่อไว้ หัวคิ้วเรียวสวยจึงขมวดมุ่นลังเล เป็นใครกันที่โทร.มาในเวลานี้ ด้วยความไม่แน่ใจจึงลองกดรับ

“แสน ผมเอง”

“พี่พฤกษ์”

ชื่อนี้ทำให้ภควัติสบตากับแสนรักนิ่ง ไม่รู้ว่าพฤกษ์มีเรื่องอะไรถึงโทร.มาอีก

“แสนอย่าลืมกินยาแก้ปวดและก็ยาลดบวมด้วย แสนมียาหรือเปล่า ถ้าไม่มีผมจะเอาไปให้”

“แสนทานแล้วค่ะ ขอบคุณมาก แค่นี้นะคะ” แสนรักบอกเขาแล้วก็วางสายไปทันที เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็สบกับดวงตาคู่คมกริบที่ยืนมองอยู่

แสนรักรู้ว่าเขาอยากถามว่าใครโทร.มา เธอไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดจากเรื่องนี้จึงตอบอย่างไม่ปิดบัง

“พี่พฤกษ์โทร.มาค่ะ เขาถามว่าแสนมียากินหรือเปล่า”

ภควัติพยักหน้ารับรู้ แล้วเอ่ยขึ้นเสียงตึงๆ “ผมเป็นห่วงแสน ผมขอค้างด้วยได้ไหม”

“อะไรนะคะ”

จริงๆ เขาตั้งใจว่าจะกลับแล้วล่ะ ถ้าพฤกษ์ไม่โทร.มาหาแสนรักในตอนมืดค่ำแบบนี้ “พรุ่งนี้ผมจะได้ไปส่งแสนที่คลินิกด้วยเลย แต่ถ้าแสนไม่ดีขึ้น ผมจะพาแสนไปหาหมอได้ทัน งั้นเดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อน ส่วนแสนจะนอนก่อนก็ได้ครับ”

“เดี๋ยวก่อนค่ะ แสนยังไม่ได้อนุญาต” แสนรักเรียกเขาไว้ด้วยสีหน้าตกตะลึง

“ผมอนุญาตตัวเองแล้ว” เขาบอกแล้วอุ้มแสนรักขึ้นจนเท้าลอยหวือ แสนรักตกใจแต่เพียงครู่เดียวก็ค่อยโล่งอกเมื่อเขาเดินมาวางตัวเธอลงบนที่นอนแล้วไม่ได้ทำอะไรต่อ “หลับก่อนที่ผมจะออกมานะครับ ไม่งั้นล่ะก็ผมจะฉีดยานอนหลับให้”

“ฉีดยานอนหลับ” แสนรักถามอย่างตกตะลึงพรึงเพริด

“ยาตัวนี้ทั้งผมและแสนต้องช่วยกันออกแรงนิดหน่อย พอถูกฉีดไปแล้วจะเพลียแต่หลับสนิทดีทั้งคืน แต่ว่าถ้ายังหลับไม่สนิท กลางคืนก็ต้องฉีดซ้ำอีกรอบ”

“แสนหลับตอนนี้ดีกว่าค่ะ” แสนรักบอกแล้วนอนอย่างว่าง่าย ไม่ลืมคว้าผ้าห่มนวมขึ้นมาคลุมถึงอก เอียงตัวหนีแล้วหลับตาปี๋ ไม่รู้ว่าเธอพลาดตอนไหนที่ปล่อยให้เขาเข้ามาถึงห้องนอนและคุกคามจนหัวใจดวงน้อยเต้นรุนแรงไม่หยุด ช่างอันตรายอย่างไม่สมควรทำเลย

ภควัติมองยิ้มๆ ด้วยความพอใจ เขานั่งลงที่ขอบเตียง โน้มหน้าลงไปจุมพิตที่แก้มนวลอย่างรักใคร่ แสนรักก็แกล้งนอนนิ่งไม่ยอมขยับมีเพียงหน้าอกอวบอิ่มของเธอที่สะท้อนขึ้นลงตามอัตราการเต้นของหัวใจเท่านั้นที่บ่งบอกว่าเธอรับรู้

คาดว่าเธอคงใจเต้นแรงอยู่ตอนนี้