“แสนจะปิดเรื่องของเราทั้งที่ผมไปมาหาสู่แสนแบบเปิดเผยแบบนี้เนี่ยนะ ใครรู้เข้าเขาจะงงและก็คิดว่าแสนหรือผมที่เพี้ยนหรือเปล่า ไม่งั้นก็ว่าเราเป็นพวกย้อนแย้ง ปากบอกไม่คบแต่แอบกินกันลับหลัง” ภควัติบ่นเป็นชุดหลังจากฟังแสนรักพูดจบ
“คุณท็อปคะ เดี๋ยวก่อนค่ะ แต่แสนไม่ได้บอกว่าเราเป็นแฟนกันนะคะ ถึงจะนอนด้วยกันก็เถอะ” เธอเถียงอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน มันเป็นข้อตกลงที่เธอบอกกับเขาตั้งแต่ต้นแล้ว
“แล้วเราเป็นสถานะอะไร”
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ”
“นี่แสนเมายาหรือเปล่า นอนด้วยกันแล้วยังหลอกตัวเองว่าผมเป็นเพื่อนอีกเหรอ” เขางงใจจริงๆ นึกว่าเธอเลิกคิดว่าเขาเป็นเพื่อนไปนานแล้วถึงยอมมีอะไรด้วย แต่นี่อะไรยังบอกว่าผัวเป็นเพื่อนอีก ถ้าไม่ติดว่ารักมากจะจับตีก้นเสียเดี๋ยวนี้
เป็นได้แค่เพื่อน
ภควัติ อุดมดิเรกชื่อของเซเลบหนุ่มคนดังห่างหายไปจากหน้าข่าวของวงสังคมเมืองไทยเกือบปี และตอนนี้เขากลับมามีข่าวใหม่อีกครั้ง เมื่อภาพที่ปรากฏล่าสุดเมื่อคืนนี้ เขากำลังดินเนอร์กับสาวสวยคนใหม่ที่เป็นเจ้าของธุรกิจนำเข้าเรือยอช์ต ภาพหวานล่าสุดทำให้หลายคนตีความว่าเขาได้เลิกรากับแสนรัก วิสุทธิรังสรรค์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากควงกันมาได้เจ็ดเดือน
ชายหนุ่มเจ้าของข่าวลือนั้นไม่ได้สนใจจะแก้ข่าวเพราะชินชาเสียแล้ว เขารู้ตัวเองดีว่าการพบกับสาวคนล่าสุดก็เพราะดีลงานในเรื่องของธุรกิจ เขายังตั้งมั่นและยังอยากเอาชนะใจแสนรัก เพียงแค่ช่วงนี้ต้องถอยมาตั้งหลักสักนิด การรุกมากไปนั้นอาจไม่เป็นผลดีเพราะทำให้สาวเจ้าเบื่อหน่ายได้ง่ายๆ อีกทั้งช่วงนี้เขาก็มีงานยุ่งเพราะแผนงานจะเปิดโรงแรมเพิ่มอีกหลายสาขาและยังวางแผนจะมีการจัดทัวร์ เพื่อให้บริการครบวงจรมากขึ้น เริ่มแรกที่ภูเก็ตเป็นที่แรก
เขาจึงไม่สนใจข่าวที่ไม่เป็นความจริงนั้น และปล่อยให้มันเงียบหายไปเองเหมือนทุกครั้ง...
แสนรักอ่านข่าวจากนิตยสารออนไลน์ที่กดติดตามในเฟซบุ๊กแล้ววางโทรศัพท์ลงกับโต๊ะทำงานภายในคลินิกอย่างไม่ได้สนใจนัก รอยยิ้มหวานกับดวงตาสดใสราวกับลูกกวางน้อยกำลังมองจ้องคนหล่อตรงหน้า
“หน้าแสนมีอะไรติดหรือเปล่าคะ”
“ตกลงว่าแสนจะเป็นแค่เพื่อนกับผม”
แสนรักหรี่ตามองหนุ่มหล่อเจ้าของข่าวที่เธอเพิ่งอ่านจบไปก่อนที่เขาจะเข้ามาพบ แล้วยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ “เราเคยคุยเรื่องนี้กันแล้วนี่คะท็อป แสนอยากดูๆ คุณไปก่อน อย่างที่บอกแสนไม่รีบ”
ภควัติได้ยินคำนี้บ่อยจนท่องจำขึ้นใจได้แล้ว แสนไม่รีบ แสนจะรออีกสักสองสามปี แสนอยากคบแบบเพื่อน และอีกหลายคำพูดบลาๆ ที่บอกถึงความตั้งใจของคนตรงหน้าว่าจะยังไม่ให้สถานะแฟน
“แต่ว่าแสนอายุไม่น้อยแล้วนะครับ จะรออะไรอีก ถ้าแสนท้องก็ต้องเจาะน้ำคร่ำตรวจดูว่าลูกปกติหรือเปล่า ไหนจะภาวะแทรกซ้อน ไหนจะคลอดก่อนกำหนดแล้วแสนเข้าใจบ้างหรือเปล่าว่าผมห่วงแสนห่วงลูก ไม่อยากให้แสนต้องเจ็บตัวมาก”
“เดี๋ยวก่อนค่ะ” แสนรักรีบโบกมือห้าม “คุณกำลังว่าแสนแก่ แล้วที่คุณพูดมาทั้งหมดภาวะนู่น นี่นั่น ก็สำหรับคนที่ตั้งครรภ์ตอนอายุสามสิบห้าเป็นต้นไปนะคะ อีกอย่างแสนยังไม่ได้คิดเรื่องแต่งงานด้วยซ้ำ คุณจะข้ามไปเรื่องลูกเลยหรือคะ”
“ผมไม่ได้ว่าแสนแก่สักคำ แสนของผมสวย น่ารักที่สุด”
“ไม่ต้องมาแกล้งชมหรอกค่ะ แสนไม่หลงคารมง่ายๆ”
“ทำไมแสนใจแข็งแบบนี้ ผมนี่แทบจะหมดมุกจีบแล้วนะ”
“ดีค่ะ งั้นก็เลิกจีบ แสนไม่ได้ขอร้องสักหน่อย”
“แสนไม่ได้ขอร้อง แต่หัวใจผมมันเรียกร้องเอง ผมขาดแสนไม่ได้หรอกรู้ตัวไหมครับ” ภควัติเอ่ยพร้อมกับจ้องดวงหน้าหวานของแสนรัก อายุของเธอเท่ากับเขาคือสามสิบสองแต่ว่าใบหน้ายังอ่อนเยาว์เหมือนเพิ่งยี่สิบหมาดๆ อีกทั้งรูปร่างก็เล็กบางอรชร มองยังไงก็ไม่เหมือนคนอายุสามสิบสองเลย
“กลับไปได้แล้วค่ะ แสนจะทำงานแล้ว” แสนรักบอกแล้วมองหน้าจอโน้ตบุ๊ก เธอไม่อยากใจอ่อนให้กับความสัมพันธ์ที่ยังไม่แน่นอน ภควัติเคยควงกับพวิกาเด็กในสังกัดของเธอ ซ้ำร้ายเขายังเคยให้นามบัตรกับม่านพิรุณที่ตอนนี้กลายมาเป็นพี่สะใภ้ของเธออีกด้วย พูดง่ายๆ เขาหว่านเสน่ห์ จีบไปทั่ว แล้วสาวๆ ของเขาก็ล้วนแล้วแต่ใกล้ตัวเธอจนรู้สึกว่ายังทำใจยอมรับเขาไม่ได้
“แสนรังเกียจอะไรผมกันแน่ เรื่องที่ผมเคยมีภรรยา และเคยควงกับพวิกานั่นใช่ไหม อ้อ และยังเคยคิดจะจีบอิ๊งค์พี่สะใภ้ของแสนด้วย”
ท่าทีนิ่งเงียบของแสนรักทำให้ภควัติเดาได้ไม่ยากว่าตัวเองเข้าใจถูกต้อง เขาถอนใจยาว ใบหน้าหล่อเหลามีแววคิดไม่ออกบอกไม่ถูก
“ทั้งหมดเป็นเรื่องก่อนหน้าที่ผมจะได้พบกับแสนนะครับ แสนควรให้ความยุติธรรมกับผมด้วย ผมไม่ได้ทำผิดอะไรเลย ผมคบใครก็คบทีละคนไม่เคยคบซ้อนหรือว่านอกกติกากับผู้หญิงคนไหน”
แสนรักเลิกมองโน้ตบุ๊กแล้วหันมามองเขา “แสนก็ไม่ได้ว่าคุณทำผิดนี่คะ ถ้าจะผิดก็เป็นที่ตัวของแสนเอง” ที่ยังทำใจยอมเชื่อว่าเขาจะถอดเขี้ยวเล็บไม่ได้ แสนรักคิดต่อในใจ สิ่งที่เขาพูดมาทั้งหมดเป็นข้อเท็จจริงที่ถูกต้อง เขาไม่ผิด เธอรู้ดีแต่เธอก็อยากดูเขาไปยาวๆ “ท็อปคะ แสนรู้ว่าแสนเอาแต่ใจเรื่องนี้ แต่แสนอยากให้เราเป็นเพื่อนกันไปก่อนจะได้ไหม”
“ก็ได้ครับ เพื่อนก็เพื่อน เพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว เพื่อนนอนแต่อย่างหลังผมขอให้แสนทำกับผมคนเดียวได้ไหม นะครับ” ภควัติถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ขณะที่แสนรักขึงตาใส่ พร้อมกับแหวเบาๆ
“คุณกำลังดูถูกแสนอยู่นะคะ”
“ผมขอโทษ ผมแค่...” ภควัติอยากดึงทึ้งผมตัวเองตอนนี้นัก ทำไมพอรักใครสักคนอยากจริงจัง อยากแต่งงาน อยากใช้ชีวิตด้วย แต่ประวัติเก่าๆ ของเขาก็ทำให้เธอไม่แน่ใจ แม้เคยใกล้ชิดกันมากแล้วแต่แสนรักก็บอกว่าเขากับเธอเป็นแค่เพื่อนกัน “ผมแค่ไม่เข้าใจ แสนนอนกับผมแต่ให้สถานะผมแค่เพื่อน ทั้งที่ผมเป็น...”
“พอเลยค่ะ ไม่ต้องพูด ท่องไว้นะคะเราเป็นเพื่อนกัน”
“คืนนั้นผมกับแสนเราสนิทกันมาก ผมสัมผัสแสนทุกตารางนิ้ว ทุกส่วนทุกที่ แบบนั้นยังเรียกเพื่อน?”
“ท็อปคะ คุณกำลังรวนใส่แสน เรายังไปไม่ถึงขั้นนั้น”
“ผมไม่ได้รวน อีกอย่างถึงไปไม่ถึงขั้นนั้นแต่ผมก็เกือบได้แล้ว” เขาพูดแล้วจ้องหน้าของแสนรักที่ค่อยๆ ซับสีเลือดขึ้นเรื่อยๆ
“คุณพูดอะไรเนี่ย”
ทว่าภควัติไม่สนใจ เขาพูดในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกออกมาต่อจนหมด “แต่ตอนนี้ผมอยากจะบ้าตายมากกว่า ผมต้องทำไงดี” เขาว่าด้วยสีหน้าบิดเบ้ แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อรักเธอหัวปักหัวปำไปแล้ว
“เงื่อนไขของแสนก็ยังเหมือนเดิม เราต่างมีอิสระต่อกัน ในระหว่างที่ศึกษากันอยู่ เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องปกตินะคะ อายุเราก็ไม่ใช่น้อย ต่างคนต่างเลือกคนที่ใช่ที่สุดดีกว่า”
“สำหรับผม แสนคือคนที่ใช่”
“แสนขอเวลาอีกนิดนะคะ ให้เราสองคนต่างมีอิสระ”
เมื่อภควัติฟังเงื่อนไขที่แสนรักพูดจนจบเขาถึงกับต้องเบ้หน้าอีกรอบ “แสนจะฆ่าผมทางอ้อมหรือครับ ให้ผมทนมองแสนคบกับผู้ชายคนอื่น ผมคงได้เป็นฆาตกรเข้าคุกก่อนจะได้เข้าหอ” ใบหน้าหล่อเหลาถามด้วยน้ำเสียงเหลืออดจริงๆ คิดไม่ถึงว่าแสนรักจะทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้
“คุณก็พูดเกินไปนะคะ แสนเองก็ไม่ได้คบใครที่ไหน คุณก็เห็น แสนมีคุณคนเดียว” แสนรักเอาน้ำเย็นเข้าลูบ ถึงยังไงสิ่งที่เธอพูดไปก็อาจทำร้ายจิตใจเขามากเหมือนกัน ใครใช้ให้เขาหล่อ รวย เป็นที่หมายปองของสาวๆ จนเธออยากดูให้แน่ใจ เธอไม่อาจปฏิเสธได้ว่าภควัติยังเนื้อหอมอยู่มาก ดูจากที่เขาไปดินเนอร์กับสาวนักธุรกิจเจ้าของเรือยอช์ตนั่นไงและยังมีสาวๆ อีกหลายคนที่เธอพอจะได้ยินมาบ้างถึงจะยังไม่มีข่าว
ภควัติเล่าให้เธอฟังแล้วว่าเขากำลังขยายธุรกิจในส่วนการให้บริการกับนักท่องเที่ยวกระเป๋าหนัก นอกจากมาพักผ่อนที่โรงแรมแล้วยังมีบริการให้เช่าเรือยอช์ตอีกด้วย
เธอกับเขาก็ไม่ค่อยได้พบหน้ากันบ่อยนักเพราะต่างยุ่งกับงาน นักข่าวเลยเอาไปเขียนว่าเขาเลิกกับเธอ
ภควัติปรับอารมณ์ได้บ้างแล้วจึงเปลี่ยนเรื่อง “แสนครับ พรุ่งนี้ผมต้องไปเปิดตัวโรงแรมใหม่ที่เกาะช้างจังหวัดตราด ผมต้องค้างสองคืนกลับมาอีกทีก็วันจันทร์เลย แสนจะไปด้วยกันไหม”
วิธีเปลี่ยนเรื่องของภควัติใช้ได้ผลเสมอ แสนรักเองก็ไม่อยากชวนเขาทะเลาะ ในเมื่อเขาเปลี่ยนเรื่องก็ดี
“แสนอยากไปนะคะ แต่ว่างานที่คลินิกเยอะมาก ตั้งแต่ณดาลาออกไป แสนยังหาหมอคนใหม่มาแทนณดาไม่ได้เลย ปกติณดานอกจากตรวจคนไข้แล้วก็ยังช่วยดูบัญชี คิดแผนการตลาดแต่ว่าตอนนี้แสนทำเองทั้งหมดเลยไม่มีเวลา” แสนรักอดเสียดายความรู้ความสามารถของณดาไม่ได้ ณดาเป็นทั้งเพื่อนและหุ้นส่วนที่เก่ง หากแต่ณดาลาออกไปหลังจากรู้ว่าพี่ชายของเธอแต่งงาน แสนรักเคารพการตัดสินใจจึงไม่ได้เอ่ยรั้งไว้ให้ต้องอึดอัดกันทั้งสองฝ่าย
“รีบหาคนสิครับ หรือว่าให้ผมช่วยหาให้ไหม ผมมีเพื่อนเป็นหมอหลายคนจะให้ช่วยแนะนำให้”
“บ้านแสนน่ะทำโรงพยาบาลและพี่ชายก็เป็นหมอนะคะ ลืมหรือเปล่าคะ” แสนรักเอ่ยถามยิ้มๆ ดวงตาคู่หวานพราวระยับทำให้คนมองต้องยิ้มตาม แสนรักของเขาเป็นคนตาสวย ดวงตาเหมือนยิ้มได้ตลอดเวลา นัยน์ตาสวย ปากก็อิ่มสวย รวมๆ แล้วเป็นคนที่สวยจัด
“ผมจำได้แต่ผมอยากช่วยแสนนี่ครับ”
“ขอบคุณนะคะแต่แสนอยากคัดเลือกเองมากกว่า ถ้าแสนหาไม่ได้จริงๆ ไว้แสนจะขอให้คุณช่วยนะคะ”
“ตกลงครับ แสนว่ายังไงผมก็ว่าตามนั้น” เขาบอกอย่างจำนน ยอมทุกอย่างให้แสนรักแล้วจริงๆ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามเขาพร้อมตามใจเธอ เพื่อพิสูจน์ให้เห็นว่าเขาจริงใจและหยุดที่เธอแล้วจริงๆ
“ตกลง แสนไม่ไปตราดกับผมจริงๆ ใช่ไหม”
แสนรักย่นคิ้ว “ถ้าแสนเคลียร์งานได้อาจจะตามไปนะคะ”
“แสนให้ความหวัง ทั้งที่ผมเองก็รู้ว่าถึงแสนเคลียร์งานได้จริง แสนก็ไม่ไปหรอก แสนปั่นหัวผม แต่ผมก็ยอม” เขาบอกแล้วลุกขึ้นยืนอย่างคนที่ทำอะไรมากกว่านี้แล้วไม่ได้จริงๆ แสนรักมองค้อนเขาทีหนึ่งแล้วเดินมายิ้มประจบ
“อย่างอนนะคะ ไว้กลับมาถึงกรุงเทพฯ แล้วแสนจะพาไปเลี้ยงข้าวเย็น”
“ครับผมจะรอให้แสนเลี้ยงข้าว ห้ามเบี้ยวผมนะ” เขาบอกแล้วลูบแก้มนวลของแสนรักอย่างโหยหาคิดถึง อยากกอดอยากจูบแต่ต้องข่มความต้องการเอาไว้ให้ลึก อย่าเพิ่งหื่นให้เธอตกใจกลัวมากกว่านี้
