15
“พี่เชนทร์”
เสียงเรียกเหมือนคนละเมอของธาริกาเลือนหายไปในลำคอ เมื่อเรียวปากของทั้งคู่แนบสนิทกัน จูบที่อ่อนหวานและเต็มไปด้วยการเรียกร้องที่เขามอบให้ ธาริกามีความรู้สึกเหมือนมีคนเอาน้ำที่เย็นจัดมาราดรดใส่ศีรษะของเธอ ร่างกายเธอเย็นเฉียบ มือของเธอไม่สามารถยกขึ้นมาต่อต้านการกระทำของเขาได้ ไอเย็นจากลมพายุด้านนอกทำให้อุณหภูมิภายในห้องหนาวเหน็บมากยิ่งขึ้น แต่ร่างสองร่างที่ตระกองกอดกันอยู่กลับร้อนดั่งไฟแผดเผา มือของเขาเริ่มสำรวจตามร่างกายของเธอ มือสากสอดเข้าไปในเสื้อตัวสวยก่อนจะมาวางหยุดนิ่งที่ทรวงอก แรงบีบเคล้นที่ทรวงอกทำให้ธาริกาเริ่มรู้สึกตัว และรีบดึงสติสัมปชัญญะกลับคืนมาได้เสียก่อน
“อย่าค่ะ ”
ธาริกาวางมือของเธอทับมือสากของเขา และพยายามดึงออกจากทรวงอกเต่งตึงของเธอ หากแต่มือหนาก็ยังคงบีบเคล้นอยู่อย่างนั้น จนร่างกายของเธอเริ่มอ่อนแรงลง
“ทำไมล่ะ หรือว่าเธอไม่ต้องการ”
เขาถามเสียงเบา ริมฝีปา
