16
“ทำอะไรน่ะ แก้ว”
เสียงดุเข้มของราเชนทร์ดังมาแต่ไกล เขาตื่นแต่เช้าเพื่อเดินทางเข้าไปในเมือง และซื้อของใช้ในชีวิตประจำวันมาให้เขาและเธอระหว่างที่อยู่ที่นี่ แต่พอเขาลงมาจากเรือและเดินเข้ามาใกล้บ้านพักส่วนตัวของเขา ร่างทั้งร่างของเขาสั่นเทิ้มด้วยความโกรธ เมื่อเห็นชายหญิงคู่หนึ่งนอนกอดกันที่พื้นทราย ซึ่งผู้หญิงคนนั้นเขาจำได้ดี เพราะเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา
ธาริการีบลุกออกจากลำตัวของชายผู้นั้น ก่อนจะเดินแกมวิ่งมาหาราเชนทร์ที่ใบหน้าบึ้งตึงอย่างกับโกรธเธอมาสักสิบชาติ
“พี่เชนทร์ไปไหนมา แก้วนึกว่าพี่เชนทร์หนีแก้วไปแล้ว” เธอพูดเสียงอ่อน
“นึกว่าฉันหนี เธอเลยหาเหยื่อรายใหม่ล่ะสิ หาได้ไวจริงนะ คงไม่ต้องการฉันแล้วมั้ง งั้นฉันขอตัว”
เขาพูดอย่างโมโหและเดินหนีเธอไปทันที ธาริกาวิ่งมาดักหน้าของเขาและพยายามอธิบายให้เขาฟัง
“พี่เชนทร์อย่าโกรธแก้วนะ แก้วขอโทษ ตอนนั้นแก้วนั่งร้องไห้อยู่ พอดีคุณ
