น้ำรินฟื้นขึ้นมาพร้อมกับอาการงงงวยพลางมองไปรอบๆ ตัว ซึ่งเป็นสถานที่ที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี ที่นี่คือบ้านของแม่เลี้ยง และตอนนี้เธอก็ถูกมัดมือมือเท้าเอาไว้ด้วย
"ตื่นแล้วเหรอ นังตัวดี!" แม่เลี้ยงพุ่งเข้ามาหาเธอพร้อมกับใช้มือบีบเข้าที่แก้มและจิกเล็บลงบนแก้มของเธอ
"น้าจับฉันมาทำไม"
"เหอะ ถามมาได้ แกคิดจะไปใช้ชีวิตสุขสบายกับผัวของแกล่ะสิ แต่เสียใจด้วยฉันไม่ยอมให้แกมีความสุขหรอก"
"ฉันไปทำอะไรให้น้า น้าถึงต้องตามจองล้างจองผลาญฉันด้วย"
"แกไม่ได้ทำ แต่แม่แกทำ! มันทำให้ฉันต้องใช้ชีวิตด้วยความเจ็บปวด มีผัว ผัวก็ไม่รัก เอาแต่คิดถึงเมียเก่า"
"เหอะ ก็น้าเป็นคนแบบนี้ ใครกันจะไปรักน้าลง" น้ำรินประชดประชัน
"ปากดี คอยดูเถอะ แกจะได้ตายไปพร้อมกับผัวของแก"
"น้าคิดว่าพวกเขาจะโง่ให้น้ามาทำอะไรเขาได้ง่ายๆเหรอ"
"ก็ลองดูสักตั้งสิ จะได้รู้ว่าพวกมันโง่เหมือนแกไหม" แม่เลี้ยงของเธอเอ่ยด้วยสีหน้าโรคจิต อันที่จ
