Love 31 DAY

ท้องสีดำมืดสนิทมีฝนที่กำลังโปรยปรายลงมาก่อนจะค่อยๆหนักขึ้นเรื่อยๆ ร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียงกว้างก็ยังไม่รับรู้ถึงบางอย่างที่มุ่งตรงเข้ามาหาเธอ ใบหน้าหวานหลับตาพริ้ม ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อที่ทาลิปมันบำรุงไว้ก่อนจะเข้านอน ร่างกายที่อยู่ในชุดนอนสบายๆอย่างเสื้อยืดกางเกงขาสั้นไม่ได้ใส่บราหรือแพนตี้ในยามนอน มือที่ลูบไล้ร่างกายของเธออย่างหลงใหล สองมือที่ลูบไล้ใบหน้าของเธอ และสองมือที่ลูบไล้ขาอ่อนของเธอ บ่งบอกได้ว่ามีคนสองคนเข้ามาหาเธอในยามดึกดื่นและฝนตกหนักเช่นนี้ เสื้อยืดตัวบางถูกเลิกขึ้นไปกองไว้เหนือเนินอก หน้าอกคู่สวยที่กระเพื่อมไปมาตามการหายใจของร่างบาง หน้าท้องแบนราบ เอวคอดกิ่วบ่งบอกว่าเธอดูแลร่างกายได้เป็นอย่างดี มือหนาลูบไล้หน้าอกคู่ไล่ลงมาจนถึงเอวบาง ก่อนจะโน้มลงไปชิมยอดอกสีเชอร์รี่ที่ดึงดูดสายตาและบีบเคล้นหน้าอกไปพร้อมๆกัน ส่วนล่างกางเกงขาสั้นก็ลงไปอยู่ที่ข้อเท้าเช่นกัน ขาของเธอถูกจับให้แยกออก ตามด้วยร่างหนาที่แทรกตัวมาอยู่ตรงกลาง นิ้วเรียวเขี่ยบริเวณติ่งเกสรใจกลางร่องสาวเล่นเล็กน้อย ก่อนที่จะทำสัญลักษณ์ตรีตราไว้บริเวณขาอ่อนและเนินอวบเป็นรอยสีแดงสี่ห้าจุด ลิ้นร้ายเข้าจู่โจมที่ติ่งเกสรเป็นอย่างแรก ความอุ่นชื้นของลิ้นทำเอาหญิงสาวที่นอนอยู่กระตุกเล็กน้อย นิ้วเรียวค่อยๆสอดเข้าไปสำรวจในร่องสาวที่คับแน่นเมื่อเริ่มมีน้ำหวานสีใสไหลออกมา ส่วนบนที่กำลังเพลิดเพลินกับหน้าอกทั้งดูดทั้งขบทั้งเลียอย่างไม่ยอมถอย มือหนาที่เคล้นคลึงอกอวบอย่างมันส์มือ ส่วนล่างลิ้นร้อนก็สัมผัสกับรสของน้ำหวานสีใสรวมถึงนิ้วเรียวที่กำลังเข้าออกในร่องสาวที่คับแน่น ร่างกายของหญิงสาวตอบสนองตลอดเวลาทั้งบิดไปมาทั้งครางในลำคอและแอ่นอกแต่ก็ยังไม่มีท่าทีจะตื่นขึ้นมา เพราะสิ่งที่เธอได้กินเข้าไปก่อนนอนนั้นทำให้เธอไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้ ทุกอย่างถูกจัดการวางแผนมาแล้วอย่างดี "อื้ออออออ"เสียงครางของร่างบางในครั้งสุดท้ายก่อนที่ชายหนุ่มทั้งสองจะผละออกจากร่างบางและเช็ดทำความสะอาดให้และสวมใส่เสื้อผ้ากลับให้อย่างเดิม พวกเขาไม่ได้ล่วงเกินเธอไปมากกว่านั้น ร่างหนาของชายหนุ่มทั้งสองรีบออกไปจากห้องของหญิงสาว ก่อนจะแยกกันเข้าห้องของตัวเอง ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น.... เสียงฝนตกหนักที่ยาวนานมาตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนเช้า หญิงสาวบนเตียงพลิกตัวไปมาเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะรู้สึกว่าร่างกายของแปลกๆ จึงเด้งตัวลุกขึ้นสำรวจร่างกายของตัวเองหน้ากระจก "อะไรเนี้ย ทำไมมันถึงได้เป็นแบบนี้ล่ะ"หญิงสาวร้องออกมาอย่างตกใจ ยอดอกของเธอแดงและเจ็บเล็กน้อยเหมือนถูกอะไรกัดมา แล้วร่องสาวของเธอยังรู้สึกเจ็บเหมือนมีอะไรบุกรุกเข้าไป แถมยังมีรอยแดงบริเวณต้นขา เนินสาว หน้าอก และหน้าท้องของเธออีกด้วย "ตัวอะไรกัดว่ะเนี้ย ให้ตายสิ"ร่างบางบ่นพลางรีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะเดินลงมาชั้นล่างพร้อมความเจ็บที่ส่วนล่างเล็กน้อย "ตื่นแล้วเหรอ ริน"เสียงของชายหนุ่มในชุดเสื้อยืดสีกำกับกางเกงขาสั้นที่กำลังทำอาหารอยู่เอ่ยขึ้น ใบหน้าอันหล่อเหลา คิ้วสีดำเข้ม ดวงตาเฉี่ยวนัยน์ตาสีดำน่ามอง จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหนาที่ดูมีเสน่ห์ตลอดเวลา เขาคือผู้ชายที่อบอุ่นและน่าหลงใหล วอร์ม นี่คือชื่อของเขา เขาคือสเปคสำหรับใครหลายๆคน ยกเว้นคนชื่อน้ำรินอย่างเธอไว้คนนึงแหละมั้ง "อืม แล้วนั่นทำอะไรอ่ะ"น้ำรินเดินเข้าไปยืนข้างๆชายหนุ่ม ส่วนสูงของเธอเลยไหล่ของเขาขึ้นมาเพียงนิดเดียวเอง เธอสูงตั้ง162เชียวนะ มาตรฐานของผู้หญิงเลยล่ะ แต่เขานั่นแหละที่สูงเกินไป "กำลังต้มข้าวต้มน่ะ เมื่อคืนเป็นไงบ้างหลับสบายไหม"แววตาที่แลดูมีเลศนัยเอ่ยถามหญิงสาวที่กำลังยืนดูหม้อข้าวต้มอยู่ในตอนนี้ "นอนหลับสบายสิ แต่ตอนนอนน่าจะมีตัวอะไรมากัดแน่เลย ตื่นมาฉันมีรอยแดงตั้งหลายที่"น้ำรินเอ่ยบอกให้ฟังอย่างไม่คิดอะไร ต่างจากคนตัวสูงที่ขำออกมาเล็กน้อยไม่ให้หญิงสาวจับได้ "ไปนั่งรอเถอะ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"น้ำรินเดินกลับมานั่งรอที่โต๊ะกินข้าวพลางเล่นโทรศัพท์ไปด้วย หลายๆคนคงสงสัยว่าทำไมเธอถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้ สาเหตุก็เพราะเธอหนีออกจากบ้านมา แม่เลี้ยงของเธอนั่นจ้องจะเอาเธอไปขายเพื่อใช้หนี้ ทำให้เธอต้องหนีหัวซุกหัวซุนมาหาพวกเขาซึ่งเป็นคนที่สนิทที่สุดจากเพื่อนทั้งกลุ่มเพราะนอกจากพวกเขาแล้วคนอื่นก็ไว้ใจไม่ได้กว่าพวกเขาอีก ว่าด้วยคนอีกคนนั้นก็มีใครอีกคนนั่งลงข้างๆเธอ ผมของเขาไม่ได้ถูกเช็ดจนแห้งเพียงแต่ซับให้น้ำหายหมดแล้วเท่านั้น คิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่ง ผิวขาว ริมฝีปากบาง มีรอยสักที่คอและแขน เจาะหูประมาณ4-5รู เสื้อแขนกุดที่ใส่เผยให้เห็นแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ เป็นผู้ชายคนละแบบกับวอร์มเลยล่ะ นิทาน นี่คือชื่อของเขา ชื่อที่ค่อนข้างขัดกับนิสัยของเขา เพราะเขานั้นทั้งดุเหมือนหมา และชอบกัดแขนเธออีกด้วย หมอนี่ชอบแกล้งเธอมาก อย่างเช่นสิ่งที่เขากำลังทำใส่เธอตอนนี้ ก็คือสะบัดผมเปียกๆจนน้ำกระเด็นใส่เธอนั่นเอง "นิทาน ไปไกลๆเลยนะ จะมาสะบัดอะไรตรงนี้ล่ะ"มือเล็กดันหัวของนิทานให้ออกห่าง พลางเอ่ยต่อว่าไปทีนึง ส่วนนิทานก็ยอมหยุดและนั่งหัวเราะชอบใจซะงั้น ที่เธอว่าเขาไปนี่คือไม่มีประโยชน์เลยจริงๆ "อย่าเพิ่งทะเลาะกันสิ วันนี้ต้องอยู่ด้วยกันยาวๆเลยนะ"วอร์มที่เพิ่งทำอาหารเสร็จจึงยกมาเสิร์ฟให้ พลางเอ่ยห้ามทั้งสองคนที่กำลังจะเปิดศึกกันในตอนนี้ "นายก็ห้ามหมอนี่ไม่ให้มาแกล้งฉันสิ"ใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์ของหญิงสาวทำให้วอร์มยิ้มออกมา มันดูน่ารักมากสำหรับเขา "นิทาน มึงอยู่นิ่งๆสิ อย่าเพิ่งแกล้ง"วอร์มหันไปต่อว่าเพื่อนของตัวเองตามที่หญิงสาวบอกอย่างไม่รอช้า ก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเพื่อทานมื้อเช้าด้วยกัน หลังจากนั้นทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีโดยที่น้ำรินไม่อาจรู้ตัวเลยว่าสองเสือร้ายกำลังจ้องขย้ำเธออยู่ตลอดเวลา สายตาของพวกเขามักจะจ้องมองมาที่เธอทุกครั้งที่เธอเผลอ...