น้ำรินไม่ยอมให้นิทานกับวอร์มแตะต้องตัวเธอนานร่วมสองสัปดาห์ เพราะอยากจะดัดนิสัยคนเจ้าเล่ห์และเอาแต่ใจทั้งสองที่ชอบกลั่นแกล้งเธอเป็นประจำ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายซะทีเดียว เธอก็เผลอใจอ่อนไปอยู่หลายต่อหลายครั้ง แต่พอนึกถึงเรื่องที่เขาทำไว้กับเธอก็ต้องแข็งใจเอาไว้
"น้ำริน~ ไปหาอะไรกินกันเถอะ" นิทานที่เพิ่งตื่นนอน พอเดินลงมาเจอเธอที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ก็เอ่ยชวนทันที แต่ที่น่าแปลกก็คือนิทานยอมพูดดีกับเธอตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ไม่เคยทำให้เธอขุ่นเคืองใจเลยสักเรื่อง อีกทั้งยังเรียกชื่อเธอดีๆ อีก ซึ่งเธอก็ไม่ค่อยชินสักเท่าไหร่
วันนี้วอร์มออกไปทำงานที่บริษัททำให้เหลือเพียงแค่นิทานที่อยู่บ้านกับเธอสองคน เรื่องเรียนต่อก็กลับไปคุยกับมหาลัยมาแล้ว สัปดาห์ก็ต้องเริ่มไปเรียนที่มหาลัยแล้ว
"อืม งั้นไปซื้อชุดนักศึกษาเพิ่มด้วยแล้วกัน" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทำเอานิทานเริ่มรับรู้ได้ว่าเธอให้อภัยพวกเขาแล้ว
