ตัวอะไรกัด(อีกแล้ว)
1045 Words
"ปล่อยให้ตัวเองเมาขนาดนี้ได้ยังไงกัน"วอร์มเหมือนจะโกรธเล็กน้อยแต่น้ำเสียงก็ยังคงอ่อนโยนเหมือนทุกครั้ง พลางมองร่างบางที่หลับไปทันทีหลังจากที่นิทานพาออกมาจากคอนโด
"เพื่อนของยัยนี่ ดูก็รู้ว่าไม่ได้คิดดีกับยัยนี่เลยสักนิด"นิทานเอ่ยขึ้น เขารู้สึกได้ทันทีที่เห็นเพื่อนของน้ำริน เพื่อนคนนี้ไม่น่าจะเรียกว่าเพื่อนได้ด้วยซ้ำ แววตาที่มองไปที่น้ำรินดูไม่น่าไว้ใจเลยสักนิดเดียว
"หึ งั้นก็ส่งคนไปสืบสิจะยากอะไร"
"เออๆ แต่ว่าเช็ดตัวให้ยัยนี่ก่อนจะดีกว่า"สรรพนามของนิทานที่ใช้เรียกหญิงสาวนั้นช่างดูแตกต่างจากวอร์มจริงๆ
ชายหนุ่มทั้งสองค่อยๆถอดเสื้อผ้าพลางเช็ดตัวให้ร่างบางอย่างอดกลั้น พวกเขายังไม่อยากจะลักหลับเธอในตอนนี้และงานมากมายยังรอพวกเขาอยู่ แม้จะเผลอโดนนั่นโดนนี่อย่างตั้งใจก็ตาม แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นเลย คืนนี้เป็นวอร์มที่ต้องออกไปคุมงานอากเช่นเคย คนที่อยู่บ้านแน่นอนว่าคือ นิทาน
จ๊วบ จ๊วบ
"อื้อออออ อึก อื้ออ เจ็บ"เสียงของหญิงสาวที่กำลังหลับไหลหลุดออกมาเล็กน้อย เมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังยุ่งอยู่กับร่างกายของเธอ
ริมฝีปากหนาขบดูดยอดอกสีเชอร์รี่อย่างพอใจ มือหนาบีบเค้นอกอวบที่ล้นมือออกมา ลิ้นร้อนตวัดละเลงบริเวณยอดอกซ้ำๆจนร่างบางเผลอแอ่นอกเข้าหาอย่างอัตโนมัติ ร่างหนาที่คล่อมตัวอยู่บนร่างบางยังคงดูดดื่มกับความหวานจากยอดอกอย่างไม่หยุดไม่หย่อน หนำซ้ำยังทิ้งรอยแดงไว้หลายจุดดูเหมือนว่าจะเยอะกว่าตอนที่ลักหลับเธอครั้งแรกอีกด้วย
ชายหนุ่มที่พอใจแล้วจึงยอมผละออกพลางถอดเสื้อยืดของตัวเองออกเผยให้เห็นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบมัดกล้ามที่เรียงตัวกันอย่างสวยงามบ่งบอกว่าเขานั้นดูแลร่างกายของตัวเองเป็นอย่างดี ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆหญิงสาว สภาพของน้ำรินในตอนนี้ยังคงหลับสนิทเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ในเหล้าที่ค่อนข้างแรง มือหนาลูบไล้ไปทั่วเอวบางพลางดึงเธอเข้ามากอดอีกเช่นเคย ชายหนุ่มยังคงจ้องใบหน้าหวานที่ชวนหลงใหลได้ตลอดเวลาแม้ตอนที่กำลังหลับอยู่ ริมฝีปากที่น่าลิ้มลองดึงดูดเขาอยู่ตลอดเวลา นิทานยิ้มออกมาอย่างลืมตัวเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เขามักจะแกล้งให้เธอโมโหหรือโกรธอยู่บ่อยครั้ง เขาชอบเวลาที่เธอโมโหมากๆ มันดูเหมือนลูกหมาตัวเล็กน่ารักๆที่กำลังขู่เขาอยู่ตลอดเวลาแต่ก็ไม่กล้าที่จะกัดเขา นิทานนอนจ้องหน้าของหญิงสาวอยู่อย่างนั้นจนเผลอหลับไปเองพร้อมกับหญิงสาวที่ดึงเข้ามากอดไว้แน่น เขากับวอร์มมีสิ่งที่เหมือนกันก็คือ เป็นคนที่ติดสกินชิพมากๆทั้งกอด หอม จูบ เขาไม่มีทางเลิกทำอะไรพวกนี้กับเธอเด็ดขาดเลยล่ะ ต่อให้เธอจะห้ามก็เถอะ...
แสงแดดที่ส่องผ่านกระจกเข้ามาภายในห้องปลุกหญิงสาวที่กำลังหลับอยู่ให้ตื่นขึ้น
"อือออ ปวดหัวจัง"น้ำรินที่เพิ่งลืมตาขึ้นมา ก็บ่นปวดหัวในทันที เธอสะบัดหัวไปมาแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ช่วยอะไร ตอนนี้เธอทั้งปวดหัวและมึนหัวอีกด้วย เธอรู้ดีว่าสาเหตุมาจากอะไร เพียงแต่ตอนนั้เธอต้องรีบเข้าห้องน้ำให้ไวที่สุด
"โอ้กกกก แหวะ"น้ำรินที่รีบวิ่งตรงมาที่ห้องน้ำก็อ้วกออกมาทันที นิทานที่กลับเข้ามาดูหญิงสาวในห้องจึงรีบเดินเข้าไปดูพลางช่วยลูบหลังให้เบาๆพร้อมกับยื่นน้ำเปล่าที่รินมาให้เธอดื่มหลังล้างปากเสร็จ
"ขอบใจนะ"น้ำรินเอ่ยก่อนจะดื่มน้ำจนหมดแก้ว
"เดี๋ยวฉันไปทำน้ำส้มให้แล้วกัน รีบๆอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมากินข้าว"นิทานเอ่ยพลางดึงแขนของเธอให้เดินตามมา เขาพาเธอมาส่งที่หน้าห้องก่อนจะกลับลงไปทำอาหารต่อ เธอเพิ่งรู้เหมือนกันว่านิทานทำอาหารเป็น เธอนึกว่ามีแต่วอร์มที่ทำอาหารเป็นเสียอีก
"เอ๊ะ รอยนี้อีกแล้วหรอ ตัวอะไรเนี้ย"น้ำรินบ่นอย่างหัวเสียเมื่อพบรอยสีแดงหลายจุดบนตัวของเธอ อีกทั้งยอดอกของเธอก็เจ็บด้วย แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่ามันคือตัวอะไรกันแน่ทำไมถึงได้ชอบกับเธอนักนะ สงสัยต้องไปถามเขาแล้วล่ะว่ามันคือตัวอะไรกันแน่ ปล่อยไว้แบบนี้มันก็กัดเธอต่ออีกแน่
หญิงสาวรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาหานิทานที่นั่งรออยู่ข้างล่าง
"กินซะ จะได้หายแฮงค์"ชายหยุ่มเลื่อนจานโจ๊กกับน้ำส้มมาตรงหน้าของเธอพลางเอ่ยบอก
"นี่ นายโดนอะไรกัดบ้างไหมอ่ะ"
"หืม อะไรอ่ะ ไม่มีนี่"
"ไม่รู้สิ ฉันโดนอะไรกัดก็ไม่รู้เป็นรอยแดงๆอีกแล้ว ในห้องนายไม่มีตัวอะไรแน่หรอ"น้ำรินเอ่ยถามอย่างสงสัย
"ไม่มีหรอก ถ้ามีเดี๋ยวเธอก็คงเจอเองนั่นแหละ"นิทานพยายามเลี่ยงสายตาของหญิงสาวที่จ้องมองมาเล็กน้อยด้วยการตักโจ๊กเข้าปากของตัวเอง
"อืมๆ"น้ำรินเลือกที่จะไม่เซ้าซี้เขาต่อจึงหันกลับมาสนใจอาหารตรงหน้าของตัวเองทันที
"วันมะรืนนี้ฉันกับไอ้วอร์มจะไปอิตาลี เธอก็เตรียมตัวให้พร้อม"
"ห้ะ เตรียมตัว? เตรียมตัวทำไม"
"เธอต้องไปกับพวกฉันไง ห้ามเถียง ห้ามปฏิเสธ เตรียมตัวไว้ให้พร้อมก็พอ"นิทานเอ่ยบอกเธอรัวๆจนเธอเถียงไม่ได้จริงๆแล้ว น้ำรินยอมจำนนอย่างง่ายดายเธอคิดไปในทางที่ดีก็คือถือว่าเป็นการไปพักผ่อนที่ต่างประเทศในรอบหลายปีแล้วกัน
"โอเคๆ"
- Writer
