"ท่านพ่อมาถึงแล้วเหตุใดไม่รีบพาข้ากลับจวน"
แม้จะพูดเช่นนั้นแต่คุณหนูสี่ก็เดินเข้าไปในหอเล่าปี่อันเลื่องชื่อเรื่องอาหารอันโอชะที่สุดในแคว้นเซี่ย
"ยังมาไม่ถึง"
"อ้าวพี่โกหกข้าหรือ"
"ใช่"
หยางเจี๋ยตอบสั้นๆ บอกให้เสี่ยวเอ้อจัดห้องที่เป็นส่วนตัวให้พวกเขาและนำอาหารที่ขึ้นชื่อที่สุดมาด้วย เขาสั่งอาหารแทนนางรวดเร็ว คุณหนูสี่ชอบกินอะไรเป็นหยางเจี๋ยที่รู้ดีที่สุดเช่นนั้นนางไม่ต้องลงมือสั่งเองหรือให้เขาเอ่ยถามแม้แต่คำเดียว
เมื่อได้ยินรายการอาหารที่หยางเจี๋ยสั่งคุณหนูสี่ถึงกับยิ้มออกมาอีกทั้งท้องยังร้องเสียงดังเป็นอย่างยิ่ง
เสี่ยวเอ้อนำพวกเขามายังห้องรับรองพิเศษ หยางเจี๋ยมอบทองก้อนหนึ่งให้เสี่ยวเอ้อผู้นั้นแม้หยางเจี๋ยจะเป็นคนในจวนขุนนางแต่ชื่อเสียงความเสเพลของเขาล้วนร่ำลือ เขามาที่นี่บ่อยครั้งหลายครั้งก็มักจะมากับสตรีสูงศักดิ์ที่ปิดบังเบื้องหน้าเอาไว้ คนในเหลานี้จึงรู้จักหยางเจี๋ยเป็นอย่างดี
