"หวอหลุนบุตรของท่านเสนาบดีปกครองส่งแม่สื่อมาขอเย่ว์เออร์หรือ"
"ใช่แล้ว"
ท่านราชครูและฮูหยินรองกำลังปรึกษากันในเย็นวันหนึ่งในที่พำนักในวัดนอกเมือง หลังจากเหตุการณ์วันนั้นที่ฉีเย่ว์ได้รับอุบัติเหตุดูเหมือนว่าคุณชายรองหวอจะกลายเป็นแขกพิเศษที่มาเยี่ยมที่จวนราชครูแทบทุกวัน จนผู้คนในเมืองร่ำลือว่าไม่นานสองตระกูลใหญ่คงเกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกันเป็นแน่
"ข้าได้ยินข่าวว่าเขาผ่านการทดสอบแล้วกำลังเข้ารับตำแหน่งผู้บัญชาการทหารคนใหม่ใช่หรือไม่"
"ใช่ ท่านเห็นควรเช่นไร"
ท่านราชครูฉีดูเหมือนจะเกรงอกเกรงใจภรรยารองผู้นี้เป็นอย่างยิ่ง เขาไม่เคยเรียกชื่อนางตรงๆ กลับให้เกียรติโดยใช้คำนำหน้าอยู่เสมอ
"คนที่มีอำนาจทหารอยู่ในมือนับว่าน่าสนใจไม่น้อย ดีกว่าบุรุษไร้ค่าคนก่อน ๆ ที่ส่งแม่สื่อมา"
"ท่านเห็นสมควรหรือ"
"ฉีเย่ว์เล่าว่าอย่างไร" นางปรายตามองสามีก่อนจะยกน้ำชาขึ้นดื่มด้วยท่วงท่าสง่างาม ในขณะที่สาวใช้รี
